تجزیه امپراطوری عثمانی

 با این معاهده، سلطان محمد ششم، آخرین امپراطور عثمانی با پذیرش شروط ‌فاتحان جنگ، عملاً امپراطوری عثمانی را که حد شمالی‌ آن بالکان، حد غربی‌اش شمال آفریقا، حد ‌جنوبی‌ آن حجاز و حد شرقی‌اش مرزهای ایران بود، به کشوری جمع‌ و جور در فلات آناتولی محدود کرد. ‌هنگام معاهده سور، نقاط استراتژیکی چون تنگه‌های بسفر، داردانل و شهر استانبول پایتخت امپراطوری عثمانی ‌کاملاً در تصرف نظامیان انگلیسی و فرانسوی قرار داشت. ضعف محمد ششم در برابر اروپایی‌ها البته به شورش گروهی از افسران ترک (ترکان جوان) به سرکردگی کمال آتاتورک منجر شد. این شورشیان پس از برچیدن خلافت عثمانی، ضمن اعلام مخالفت ‌با «معاهده سور»، نبردی را که به جنگ استقلال ترکیه معروف شد آغاز کردند. این نبرد درنهایت متفقین را مجبور کرد از اجرای بخش‌های مهمی از معاهده سور انصراف بدهند و بدین‌ترتیب با امضای «پیمان لوزان» در 1923، کشور جمهوری ترکیه به ریاست‌جمهوری آتاتورک تاسیس شد.