سالمرگ اندوه‌سرای زندگان عذاب‌دیده
شیرکو بی‌کس، در سال ۱۹۴۰ در شهر سلیمانیه کردستان عراق چشم به جهان گشود. زندگی شیرکو تقریباً هم‌زمان با سرآغاز شعر نو در ادبیات کُرد بوده. او و هم‌قطارانش توانستند در مدتی کوتاه شعر کردی را به مرزهای تازه‌ای از ادبیات جهانی برسانند.
سیدعلی صالحی از شاعران مطرح معاصر و دبیر کانون نویسندگان ایران در مورد او چنین می‌گوید: «شیرکو بی‌کس بلندآوازه‌ترین نام و شاعر جهانی ملت کُرد است که او را در ردیف شاعرانی چون فدریکو گارسیا لورکا، ناظم حکمت، یانیس ریتسوس، پابلو نرودا، آدونیس (شاعر) و محمود درویش می‌دانند اما برای من سفیر ستارگان شهید و اندوه‌سرای زندگان عذاب‌دیده کردستان است.»
صالحی همچنین معتقد است، شیرکو بی‌کس با نگاهش به انسان و جهان از شاعران شاخص ۱۰۰ سال اخیر است. از مجموعه شعرهای بی‌کس می‌توان به «دو سرو کوهی»، «عقاب»، «رود»، «سپیده‌دم»، «آفات»، «کرکس»، «عطشم را شعله فرو می‌نشاند»، «دره پروانه‌ها» و... اشاره کرد. همچنین شعرهای این شاعر به چندین زبان ترجمه و منتشر شده‌اند. شیرکو بی‌کس، ۱۳ مردادماه ۱۳۹۲ در پی دوره‌ای بیماری در سوئد درگذشت.
