فرزین سوادکوهی روزنامه‌نگار حوزه انرژی: مجبور میشویم نفت را ارزانتر بفروشیم
وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی را علیه شبکه حمل و نقل نفتی ایران اعمال کرده و در کنار آن این هشدار را داده که بر روی کالاهای کشورهایی که نفت ایران را بخرند تا ۵۰۰ درصد تعرفه خواهد گذاشت.
وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌های جدیدی را علیه شبکه حمل و نقل نفتی ایران اعمال کرده و در کنار آن این هشدار را داده که بر روی کالاهای کشورهایی که نفت ایران را بخرند تا ۵۰۰ درصد تعرفه خواهد گذاشت. فرزین سوادکوهی، کارشناس ارشد انرژی در گفت‌وگو با «هم‌میهن» در خصوص تحریم‌های جدید و هشدار تعرفه‌ای آمریکا گفت چین و روسیه به عنوان خریداران اصلی نفت ایران تلاش خواهند کرد با قیمت پایین‌تری نفت ما را بخرند و در این میان بیشترین ضرر نصیب ایران خواهد شد. او گفته ما باید یک بار برای همیشه پنجره تعاملاتی را با جهان پیرامون‌مان باز کنیم و به شرایط اقتصادی جهان تن دهیم.
تحریم‌های جدید آمریکا چه تفاوتی با تحریم‌های گذشته دارد و چه چیزی را هدف قرار داده است؟
هر گونه تحریم برای صادرات نفت و در کلیت برای اقتصاد ایران موجب ضرر و زیان است، ممکن است این تحریم‌ها برای تحریم‌کننده کمی زحمت بیشتری داشته باشد ولی برای ما به شکل خاص و عمده‌ای جبران‌ناپذیر است و ما مجبور هستیم به هر طریقی که وجود دارد نفت خودمان را حتی به قیمت ارزانتر بفروشیم. به‌هرحال در جهان به هر طریق ممکن نفت به فروش می‌رسد و با شیوه‌های مدرن و جدید، جابه‌جایی محموله‌های نفتی صورت می‌گیرد اما واقعیت این است که هر چقدر تحریم‌ها گسترده‌تر و فشرده‌تر شود ما را مجبور می‌کند که برای دور زدن تحریم‌ها هزینه بیشتری را پرداخت کنیم.
طبیعتاً این کار برای ما ضرر قابل توجهی در پی خواهد داشت. یکی از شیوه‌هایی که ما نفت را به فروش می‌رساندیم این بود که رادارهای کشتی‌های نفتی را خاموش می‌کردند و یا از پرچم دیگر کشورها استفاده می‌شد که شامل تحریم‌ها نبودند ولی این موارد برای کشور ما هزینه بالایی دارد و به اصطلاح برای دور زدن تحریم‌ها باید از جیب بخوریم و از اقتصاد کشور هزینه کنیم. این است که به اعتقاد من هرگونه تحریمی برای ما فشار مضاعف است.
وزارت خزانه‌داری آمریکا بر روی شبکه حمل و نقل نفتی کشور تحریم جدید گذاشته است، آنها به دنبال چه هستند؟
وزارت خزانه‌داری آمریکا می‌داند که به‌هرحال ایران به هر شکلی نفت خود را جابه‌جا می‌کند و به بازار هدف صادر خواهد کرد، آنها برای اینکه این حلقه را تنگ‌تر کنند پروتکل‌های جدیدتری را اعمال کرده‌اند تا فشار مضاعفی ایجاد کنند ولی با این حال تجربه نشان داده که در تمام سال‌های گذشته با اینکه انواع تحریم‌ها صورت گرفته، باز ما نفت را فروختیم؛ هرچند اینگونه فروختن نفت برای ما همواره دارای ضرر و زیان زیادی بود و مجبور بودیم یا نفت را ارزانتر بفروشیم و یا با هزینه بیشتری نفت را جابه‌جا کنیم که عملاً فقط برای ما زیان داشت.
در حقیقت آمریکا به دنبال این است که روش‌های جدید دور زدن ما را دور بزند و تحریم نیز صادرات نفت ما را به شیوه‌های مختلف از کار می‌اندازد. ممکن بود ما با مسیرهای مختلف خط انتقال و یا حتی تحت فشار قرار دادن کشور خریدار نفت خود را به فروش برسانیم اما آمریکا به دنبال ایجاد اختلال در همین شیوه‌های جدید است.
آمریکا از احتمال اعمال تعرفه‌ها تا ۵۰۰ درصد برای خریداران نفت گفته، این کار چه تاثیری در فروش نفت ما به چین و روسیه می‌گذارد؟
این مانند بازار سیاه اجناس و کالاهای ضروری است که در شرایط سخت با هزینه بالاتری به دست خریدار می‌رسد و قیمت آن به دلیل بالا رفتن هزینه دسترسی به آن بیشتر می‌شود. آمریکا نیز به دنبال همین است اما جالب است به دلیل تعاملات اقتصادی که آمریکا با چین و روسیه دارد به یکباره زیر همه چیز نخواهد زد تا آنها را تحریم صددرصدی کند بلکه تعرفه‌ها را بالا می‌برد تا این دو کشور با هزینه بیشتری نفت ما را بخرند.
البته چین و روسیه نیز ساکت نخواهند نشست و تلاش خواهند کرد با قیمت پایین‌تری نفت را از ایران بخرند چراکه تجربه ثابت کرده در این شرایط که فشار مضاعف ایجاد می‌شود کشور فروشنده نفت مجبور می‌شود به قیمت‌های پایین‌تر رضایت دهد چون کشور خریدار می‌خواهد ضرر خود را به هر طریقی جبران کند و فشار را به فروشنده نفت می‌آورد و در این میان ما هستیم که ضرر زیادی می‌کنیم. بیشترین ضرر در این تعاملات نصیب فروشنده که ما هستیم خواهد شد.
راهکار چیست؟
واقعیت امر این است که ما باید یکبار برای همیشه تصمیم جدی بگیریم و پنجره تعاملاتی را با جهان پیرامون‌مان باز کنیم و تلاش کنیم از انزوا و گوشه‌گیری جهانی خارج شویم و به شرایط اقتصادی جهان تن دهیم. البته معنی تن دادن، خفت سیاسی نیست بلکه باید از رویدادهای دهه‌های گذشته درس بگیریم و بدانیم کشوری اقتدار پیدا می‌کند که اقتصاد قوی‌تری داشته باشد. ما تا زمانی که اقتصاد قوی نداشته باشیم جایگاهی در جهان نخواهیم داشت و باید دروازه‌های تعاملاتی با کشورها را باز کنیم و اجازه دهیم بخش خصوصی در کشور وارد عمل شود و اقتصاد را از انحصار دولتی بودن خارج کنیم تا اقتصاد کشور نفسی بکشد.
