نمایش «پس از...» را میتوان یک درام روانشناختی فرض کرد که میخواهد با روایتی پیچیده و چندلایه، ذهنیت منقطع از واقعیت مردی ۳۰ساله بهنام «نشان معینی» را رؤیتپذیر کند. ازاینباب شاید بتوان رویکرد روانشناختی این اجرا، همچنین فاصلهمندیاش از امر جامعهشناختی را مهمترین سیاست اجرایی کارگردان دانست.
یادداشت مطبوعات / اعتماد؛
صیانت اینترنت آری، کیفیت خیرمحمدهادی جعفرپور
یادداشت مطبوعات / اعتماد؛
دو قطبی‌سازی خطرناک بر سر حجابصالح نقره‌کار
روزنامه کار و کارگر؛
ایران، نیازمند نیروی کار خارجیمنصور ضابطیان:
برای رویاهای خود هزینه کنیدعلیرضا محجوب:
با دخالت رئیس‌جمهور، محول کردن تعیین مزد به مجلس متوقف شدهممیهن در گفت‌وگو با کارشناسان و فعالان صنعت هوایی ادعاهای مطرح‌شده در خصوص تعداد هواپیماهای فعال در کشور را بررسی کرد
درباره آخرین اثر منتشرشده داود فیرحی
به بهانۀ پیشنهاد حدادعادل با الهام از ابتکاری در کرۀ‌جنوبی
