| کد مطلب: ۸۴۹

داور یازدهم

روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.

درباره داوری لیلا حاتمی در جشنواره ونیز

هشتاد و نهمین جشنواره ونیز یک وضعیت ویژه برای سینمای ایران است. وضعیت پارادوکسیکال از یک حضور موثر و یک غیاب مهم. درحالی‌که فیلم «خرس نیست» از جعفر پناهی یکی از دو نماینده سینمای ایران در بخش مسابقه اصلی جشنواره امسال ونیز هست، اما پناهی زندانی و از حضور در این جشنواره محروم است. از سوی دیگر هم فیلم او، هم فیلم «شب، داخلی، دیوار» وحید جلیلوند یکی دیگر از فیلم‌‌های ایرانی شرکت‌‌کننده در این جشنواره، ظاهرا مجوز نمایش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دریافت نکرده‌‌اند که احتمالا با واکنش‌‌هایی از سوی نهادهای دولتی درباره تخلف آنها مواجه خواهد شد و حاشیه‌‌هایی تازه رقم خواهد زد به‌ویژه اگر این دو فیلم -به‌خصوص فیلم جعفر پناهی- جایزه‌‌ای هم دریافت کنند. با این حال نباید حضور لیلا حاتمی به‌عنوان یکی از داوران این جشنواره را دست‌کم گرفت. حضور او در هیات‌داوران می‌‌تواند در توجه دادن نگاه جهانی به سینمای ایران از یک‌سو و موفقیت فیلم‌‌های ایرانی از سوی دیگر، در این جشنواره موثر باشد؛ همچنان‌که حضور اصغر فرهادی در نتایج جشنواره کن به‌نفع سینمای ایران موثر بود. این حضور البته کارنامه لیلا حاتمی را هم پربار‌‌تر می‌‌کند. این نخستین تجربه او در جشنواره ونیز در مقام داور است. او یازدهمین سینماگر ایرانی است که به‌عنوان داور در جشنواره ونیز حضور دارد. اولین چهره ایرانی که به جمع داوران جشنواره «ونیز» راه یافت عباس کیارستمی، کارگردان‌مطرح سینمای ایران در عرصه بین‌‌المللی بود که در پنجاه‌ودومین دوره جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۳۷۴، به‌عنوان نخستین سینماگر ایرانی بر مسند داوری بخش‌رسمی نشست. در این سال فیلم «دت یعنی دختر»، ساخته ابوالفضل جلیلی در بخش مسابقه رسمی به‌نمایش درآمد و دوجایزه اوزله طلایی و جایزه یونیسف را کسب کرد. سمیرا مخملباف به‌عنوان دومین داور ایرانی در بخش مسابقه رسمی حضور داشت و محمد اطبایی، داور جایزه جنبی نتپک در ونیز بود. در این سال جعفر پناهی با فیلم «دایره» شیر طلایی، بهترین فیلم جشنواره را همراه پنج‌جایزه دیگر برای سینمای ایران به ارمغان آورد. شصت‌‌وسومین دوره جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۳۸۵ با حضور محسن مخملباف به‌عنوان یکی از داوران انتخاب بهترین فیلم‌اول همراه بود و سه‌سال بعد و در دوره شصت‌وششم، رامین بحرانی به‌عنوان یکی از داوران جایزه فیلم اول در ونیز حضور داشت. در این سال فیلم «زنان بدون مردان»، ساخته شیرین نشاط جایزه شیرنقره‌‌ای بهترین کارگردانی و جایزه یونیسف را دریافت کرد. فیلم «تهرون»، ساخته نادر تکمیل همایون بهترین اثربخش هفته منتقدان نام گرفت. شیرین نشاط یکی از داوران بخش افق‌‌های جشنواره ونیز در سال ۲۰۱۰ بود. در آن سال فیلم کوتاه «آکوردئون»، ساخته جعفر پناهی، تنها فیلم‌ایرانی منتخب جشنواره بود که جایزه «لینامانیاکاپره» را دریافت کرد. امیر نادری، سینماگر ایرانی در جشنواره ونیز ۲۰۱۲ حضور در میان داوران بخش افق‌‌های جشنواره را تجربه کرد و در هفتادمین دوره این رویداد سینمایی، گلشیفته فراهانی یکی از داوران بخش افق‌‌ها بود، سالی که شهرام مکری با فیلم «ماهی و گربه» جایزه هیات‌داوران این بخش را برای نوآوری و خلاقیت دریافت کرد. در هفتادوچهارمین دوره جشنواره ونیز هم «رخشان بنی‌اعتماد»، یکی از اعضای هیات‌داوری بخش افق‌‌های جشنواره بود و درنهایت وحید جلیلوند، جایزه بهترین کارگردانی و نوید محمدزاده، جایزه بهترین بازیگری را برای فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» از بخش «افق‌‌های جشنواره» کسب کردند. در هفتادوپنجمین دوره جشنواره فیلم ونیز فاطمه معتمد‌آریا، داور بخش‌افق‌‌ها بود و رامین بحرانی، سینماگر ایرانی-آمریکایی نیز داور بخش فیلم‌‌های اول را به‌عهده داشت؛ حالا لیلا حاتمی به‌عنوان یازدهمین داور ایرانی در هفتادونهمین جشنواره ونیز حضور دارد. سینماگران ایرانی تاکنون دوبار داوری بخش اصلی (مسابقه رسمی) جشنواره ونیز را عهده‌‌دار بوده‌‌اند که حالا لیلا حاتمی سومین داور ایرانی بخش اصلی مسابقه است. سینماگران ایرانی همچنین چهاربار در بخش افق‌‌ها و چهاربار نیز برای انتخاب بهترین فیلم‌‌اول، داوری کرده‌‌اند. رامین بحرانی نیز تنها سینماگر ایرانی‌تبار است که تاکنون دوبار به‌عنوان داور جشنواره ونیز انتخاب شده که هر دوبار آن برای انتخاب بهترین فیلم اول جشنواره بوده است. جشنواره امسال پررنگ‌‌ترین حضور سینمای ایران در ونیز است که علاوه بر یک‌داور ایرانی، چهارفیلم ایرانی هم حضور دارند و این می‌‌تواند موقعیت سینمای ایران را در سطح جهانی -درحالی‌که سینمای ایرانی در داخل با مشکلاتی مواجه است- ارتقا بخشد.

دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی