ای‌کاش مدیریت آداب داشت

به‌بهانه پاچه گلی شهردار تهران در امام‌زاده داود

یکی، دو روز است که بحث سر حضور شهردار تهران در امام‌زاده داود بعد از وقوع سیل، نقل محافل سیاسی و غیر‌سیاسی است. اجازه دهید در این ستون، برخلاف نظر عموم کاربران فضای مجازی از حضور میدانی و جهادی شهردار تهران در صحنه دفاع کنیم. چه رفتار ایشان را پوپولیستی بشماریم، چه نه، صرف حضور یک مدیر با آن شمایل ممکن است به کارمندان زیردستش انرژی مضاعف ببخشد. اما چند ساعت بعد عکس دیگری در آسانسور از پاچه‌شلوار شهردار و دو نفر از همراهان ایشان منتشر شد. زیر آن عکس نوشته شده بود: «می‌ریم برای جلسه ستاد اربعین.» اینجا همان‌جایی است که می‌شود به ایشان خرده گرفت و اتفاقا حضور ایشان در روستای کن را هم نمایشی دانست. جلسه اربعین مهم است، مسلما، اما شهردار تهران ده‌ها معاون و مشاور دارد. اگر ایشان بعد از بازدید میدانی از سیل 10‌دقیقه برای یک دوش و تعویض لباس زمان می‌گذاشت، از اتفاقی عقب که نمی‌افتاد هیچ، بلکه به مدیران زیردستش هم رعایت آداب حضور در یک جلسه را آموزش می‌داد. راستش دیروز که این عکس را دیدم، یاد مصاحبه با یکی از وزرای دولت نهم افتادم. ساعت هشت صبح در دفتر وزیر حاضر شدم. رئیس‌دفتر وزیر گفت: «تشریف داشته باشید، جناب وزیر ورزش صبحگاهی هستند.» این نکته را هم بگویم که وزارت‌خانه مورد اشاره، هیچ ربط مستقیمی به سلامت و ورزش و بدن نداشت. وزیر با صورتی برافروخته به دفتر آمد. سلام‌و‌علیکی کرد و به داخل دفتر رفت. با خودم گفتم احتمالا دوش می‌گیرد و بعد، مصاحبه شروع می‌شود. 10 ‌ثانیه بعد به داخل دفتر دعوت شدم. وزیر حوله چرک‌مردی را دور گردن انداخته بود، با دست عرق‌کرده، دست داد و یک ساعت جهنمی شروع شد. بعد از آن روز خیلی به این فکر کردم که ای‌کاش برای مدیران پروتکل‌هایی در جهت آداب حضور در جمع تدوین و تدریس شود. پی‌نوشت: در لحظاتی که صفحه روزنامه آماده رفتن به چاپ‌خانه بود، عکسی از جلسه ستاد اربعین منتشر شد که نشان می‌داد جناب شهردار، لباسشان را تعویض کرده‌اند.