ما روزنامهنگاران در رنجایم
روزنامه هممیهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
ما روزنامهنگاریم، کارمان نوشتن و تخصصمان روایت کردن و نمایاندن است اما شگفتا که به همین سبب مستحق رنجایم. رنج بیکاریهای کوتاه و بلندِ ناشی از توقیفهای مکرر، رنج هر روز گذشتن از سد سدید سانسور، رنج احضارها، اخطارها و انذارها و این روزها، رنج بهتانها. ما روزنامهنگاریم و همکارانمان به خاطر تلاش برای بهتر انجام دادن حرفهشان در زندان به سر میبرند. گناهشان روایت ماجرایی رخداده در رسانههای رسمی کشور است. هرکدام ما میتوانست، جای روزنامهنگاران و عکاسان خبری بازداشتی، امروز در زندان باشد و این رنجی است مازاد که به نظر میرسد جرم فقط روزنامهنگاری است. ما روزنامهنگارانیم که پیشتر به دریافت چمدانچمدان دلارهای آمریکایی متهم شدیم و امروز به همکاری با کشورهای مافیایی. ما در رنجایم، خواه به دلیل توپ مهلک باشد، خواه تیر مضحک، اولین پیکان حملات رسمی به سمت روزنامهنگاری گرفته میشود. شرایطی است که دیگر نه فقط نگران توقیف روزنامه و از کف رفتن آنچه با خون دل ساخته بودیم که مضطرب بازداشتهای گاه و اتهامات بیگاه هستیم. برای هیچکدام ما قطعی نیست شب هر روز کاری را در گوشه تنگ و تاریکی سلولی به سر نبریم و این ناامنی، قصه پرغصه هرروز است.
با اینحال، ما روزنامهنگاریم و روزنامهنگار میمانیم. رنجها را تاب آورده و دوباره تاب خواهیم آورد. زندانها را دیده و دوباره به دیده خواهیم آورد که باور داریم این زمانه برآمده از اراده خواستِ زندگی، بیشازپیش نیازمند روایت است و روایتگری تخصص ماست.
ما بهرغم تمام رنجهای وارده و اتهامات صادره دوباره روزنامهها را منتشر خواهیم کرد تا ودیعه رسیده از دست صوراسرافیلها و دهخداها را ولو با چشمی پرآب و دلی پرخون به دست نسلهای آینده بسپاریم. ما روزنامهنگاریم و تحمل خواهیم کرد و روایت خواهیم کرد و خواهیم خندید و دعا خواهیم کرد «فاقصُصِ القَصَصَ لعلَهُم یتَفَکرُون» و ورای دیوارِ زندانها روزنامهنگار خواهیم ماند.