اندیشکده‌ها

پیمان دفاعی با عربستان اشتباه است

ایالات متحده احتمالاً در روابط خود با عربستان سعودی به یک دوراهی رسیده است. جو بایدن می‌تواند با ریاض آشتی کند و از نفوذ عربستان برای تغییر شکل خاورمیانه به دلخواه واشنگتن و ایجاد ثبات در بازارهای انرژی استفاده کند. در غیر این‌صورت سعودی‌ها به احتمال زیاد ثروت خود را به چین نزدیک‌تر خواهند کرد و در نتیجه اولویت اصلی سیاست خارجی آمریکا را پیچیده‌تر خواهند کرد. دولت بایدن از طریق یک چرخش چشمگیر در سیاست ایالات‌متحده به دنبال برقراری مجدد روابط با عربستان سعودی است. دیگر خبری از برچسب‌هایی نظیر «سرکش» برای پادشاهی عربستان نیست. دیگر تهدیدی برای «عواقب» کاهش تولید نفت آن وجود ندارد. در عوض، واشنگتن در حال بررسی تمدید یک پیمان دفاعی رسمی با عربستان سعودی است؛ پیمانی که تنها نزدیکترین متحدان آمریکا از آن برخوردارند. شرط انعقاد این پیمان نیز این است که عربستان روابط خود را با اسرائیل عادی کند و همکاری امنیتی خود با چین را به‌شدت محدود کند. خود بایدن هنوز در مورد این موضوع مطمئن نیست و در مصاحبه اخیرش با فرید زکریا گفت که این بحث هنوز پخته نیست. در مصاحبه دیگری با توماس فریدمن نیز که دو هفته پیش انجام شد، بایدن در مورد چنین توافقی با عربستان سعودی محتاطانه صحبت کرد. اما این واقعیت که او آنتونی بلینکن، دیپلمات ارشد و جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی خود را در هفته‌های اخیر به عربستان فرستاد تا احتمال توافق را بررسی کند، نشان می‌دهد که او به‌طور جدی در حال بررسی گزینه‌های خود است. غریزه بایدن در مورد آشتی با عربستان سعودی کاملاً مشخص است. او خارج از چارچوب فکر می‌کند، زیرا بسیاری از پیشینیان او تلاش کرده‌اند، اما نتوانسته‌اند روابط آمریکا و عربستان را ارتقا دهند. اما او تصور اشتباهی دارد. توافق عادی‌سازی بین عربستان و اسرائیل دارای شایستگی‌های زیادی است و باید به خاطر خودش دنبال شود. اما نباید براساس یک پیمان دفاعی آمریکا و عربستان سعودی که بعید است روابط امنیتی آمریکا و عربستان را به‌طور مؤثر ارتقا دهد، دنبال شود. این پیمان ایالات متحده را ملزم به اختصاص منابع نظامی بیشتر به خاورمیانه می‌کند، درحالی‌که آمریکا از پیشروی چین جلوگیری می‌کند، قابل درک است که چرا عربستان سعودی تعهد امنیتی واشنگتن را به صورت رسمی خواستار است. از دید رهبران سعودی، ایالات‌متحده در جلوگیری از حمله ایران و دفاع از پادشاهی عربستان کمتر قابل اعتماد بوده است. حملات موشکی و پهپادی سپتامبر ۲۰۱۹ به زیرساخت‌های نفتی عربستان، نقطه عطفی در تفکر امنیت ملی عربستان سعودی و ارزیابی روابطش با ایالات متحده بود. سعودی‌ها معتقدند یکی از راه‌هایی که می‌توانند اعتماد خود را به نقش امنیتی ایالات متحده به دست آورند، دریافت ضمانت قانونی از واشنگتن برای پاسخ به اقدامات ایران است. اما یک پیمان دفاعی بدون همکاری امنیتی مؤثرتر آمریکا و عربستان هیچ تفاوت عملی ایجاد نخواهد کرد. در واقع، یک رویکرد صرفاً از بالا به پایین نسبت به ترتیبات دفاعی استراتژیک‌ ایالات متحده و عربستان می‌تواند بهانه‌ای برای به تأخیر انداختن یا فرار از اصلاحات سخت اما ضروریِ دفاعی باشد که هر دو طرف باید برای ارتقای واقعی روابط امنیتی انجام دهند. هدف دفاع ملی عربستان دیگر نباید تنها واشنگتن باشد. میثاق نفت در برابر امنیت آمریکا و عربستان زمانی منقضی شد که صدام حسین در سال 1991 توسط ارتش آمریکا در صحرای کویت شکست خورد. پیمان امنیتی عربستان و آمریکا باید یک ماموریت دوطرفه باشد، عربستان سعودی باید قابلیت‌های نظامی خودش را توسعه دهد و البته برای این کار، به ایالات متحده نیاز دارد. از زمانی که محمدبن‌سلمان، ولیعهد سعودی در سال 2016 به قدرت رسید، در تلاش است تا نه‌تنها اقتصاد کشورش، بلکه ساختار دفاعی عربستان را نیز بازسازی کند. او در اقتصاد پیشرفت‌های چشمگیری داشته است اما در زمینه دفاع با مشکل مواجه شده است. واشنگتن به طرح تحول دفاعی بن‌سلمان کمک کرده است، اما این کمک‌ها اندک بوده است زیرا فضای سیاسی چندان مساعد نبود. آنچه مورد نیاز است، یک پیمان دفاعی نیست مشارکت تمام‌عیار ایالات متحده در تلاش‌های اصلاحات دفاعی پادشاهی عربستان برای دستیابی به رویکردی هماهنگ‌تر برای امنیت است که شامل برنامه‌ریزی احتمالی مشترک ایالات متحده و عربستان سعودی و سرمایه‌گذاری در ظرفیت نهادی است. این کاری است که شرکای امنیتی واقعی انجام می‌دهند. آنها هم در جزئیات و هم در تصویر بزرگ دفاع مشترک با یکدیگر همکاری می‌کنند.