بازیگران اصلی #خودرو
آخرین خبرهای اقتصادی ایران و دنیا
پشت پرده سهام ایرانخودرو کیست؟
ایرانخودرو دارای سهامی تو در توست. معنی این حرف آن است که ایرانخودرو زیرمجموعههای زیادی دارد که برخی از آنها سهام ایرانخودرو را خریداری کردهاند. علاوه بر این، دولت مالک بخش دیگری از سهام ایرانخودرو است. سازمان گسترش و نوسازی 5.72 درصد، سرمایهگذاری ملی ایران 5درصد، صندوق بازنشستگی 3.03 درصد، سرمایهگذاری آتیه صبا 5 درصد از سهام را دارا هستند که بهصورت مستقیم دولت مالک آنهاست. اما بانکهای خصولتی صادرات و تجارت نیز هرکدام به ترتیب 3.36 و 3.08 درصد از سهام را دارا هستند تا این جای کار پیچیدگی وجود ندارد و برخلاف ادعای دولت حدود 25.19 درصد از سهام ایرانخودرو را داراست. اما در نگاهی دقیقتر بخش بزرگی از سهام ایرانخودرو به شرکتهای زیرمجموعه ایرانخودرو تعلق دارد که در حقیقت دولت مالک آنهاست. سرمایهگذاری ایران خودرو 10.87 درصد از سهام، سپهرکیش ایرانیان 10.33 درصد از سهام و سرمایهگذاری سمند 3.17 درصد از سهام را دارند که در مجموع این سه شرکت 24.37 درصد از سهام شرکت مادر خود را خریداری کردهاند که در مجموع این دو گروه نزدیک به 50 درصد سهام ایرانخودرو را دارا هستند. درحقیقت نزدیک به 50 درصد سهام ایرانخودرو به دولت اختصاص دارد. البته بازیگران اصلی پشت پرده سهام ایرانخودرو در بازار سرمایه نیز پیچیدگیهای خود را دارد. در حقیقت باید گفت که بازیگر اصلی پشت پرده سهام ایرانخودرو، خود شرکت ایرانخودرو با شرکتهای تابعه مانند شرکت سرمایهگذاری سمند و عوامل نزدیک به ایرانخودرو مانند شرکت کروز و در نهایت دولت هستند. یکی از بازیگران اصلی پشتپرده سهام ایرانخودرو، شرکت صنایع تولیدی کروز بوده که در بخش قطعهسازی فعال است. شرکت کروز سهامدار شرکتهایی است که سهام ایرانخودرو را خریداری کرده است. براساس گزارشهایی که چندی پیش از سوی مرکز پژوهشهای مجلس منتشر شده بود، از ابتدای دهه 90 کروز تقریبا به یکی از مالکان اصلی ایرانخودرو درآمده است. چراکه بخش بزرگی از سهام شرکت تدبیر سرمایه آراد و همچنین سپهر ایرانیان کیش را خریداری کرد. اخیرا برخی از رسانهها پیشنهاد دادند که تنها راه نجات ایرانخودرو واگذاری برخی از سهام آن به شرکتهای خارجی است و از تجربه خارجی نام میبرند. خرید شرکت داچیا توسط رنو یا خرید شرکت Opel توسط گروه پژوسیتروئن و راهاندازی جوینت ونچرهای مختلف بین خودروسازان غربی و چینیها را مثال میزنند. ظاهرا این کارشناسان هیچ درکی از فضای شرکتهای ایرانخودرو و سایپا ندارند و نمیدانند که دولت بعد از سی سال از 20 درصد سهم خود نمیگذرد اما چگونه اجازه میدهد که سهام این شرکتها را خارجیها خریداری کنند و از همه مهمتر موضوع تحریمها اجازه این اقدامات را نمیدهد، لذا این پیشنهاد مطرحنشده راه به جایی نخواهد برد.