سقوط بنای فرنگی

حسن رنگرز فقط کادر فنی را مقصر نتایج کشتی فرنگی نمی‌‌داند

محمد بنا بعد از کسب نتایج درخشان در مسابقات المپیک توکیو و مسابقات جهانی2021 به دلیل نتایج ضعیف در مسابقات جام‌جهانی بلگراد حالا زیربار شدیدترین انتقادات ممکن از سوی کارشناسان این حوزه در کشتی فرنگی است. بسیاری تصور می‌‌کردند در غیاب روسیه، تیم ملی کشتی فرنگی با هدایت بنا بتواند به مقام قهرمانی برسد، اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد بلکه دو پله هم در رتبه‌بندی تیمی سقوط کردیم. انتقادات به محمد بنا زمانی افزایش پیدا کرد که چهره مغضوب او، یعنی علی ارسلان، توانست با دوبنده تیم ملی صربستان در وزن 72کیلوگرم با پیروزی مقابل تمام رقبای خود به مدال طلای این وزن برسد. کارشناسان و هواداران کشتی معتقد بودند بنا نتوانسته به خوبی از این کشتی‌گیر استفاده کند و یک مدال طلای مسلم را دودستی به صربستان تقدیم کردیم. حسن رنگرز پیشکسوت کشتی فرنگی و دارنده مدال طلای جهانی در گفت‌وگو با هم‌میهن نگاه میانه‌‌ای نسبت به ماجرا دارد و در کنار انتقاد به کادر فنی، عوامل دیگر را در ناکامی دخیل می‌‌داند. رنگرز همچنین در خصوص افزایش مهاجرت ورزشکاران ایرانی نیز معتقد است رویکرد مسئولان کشور باید تغییر کند و نباید با بی‌تفاوتی از کنار چنین موضوعی عبور کرد.

دوره بنا تمام شده؟

افت فاحش ملی‌پوشان ایران در کشتی‌فرنگی، زنگ خطر را به صدا درآورده و باعث تقویت این تئوری شده که شاید دوره مربیگری بنا به پایان رسیده و کشتی فرنگی نیاز به تنفس تازه دارد. حسن رنگرز، پیشکسوت کشتی اما معتقد است بنا نباید برکنار شود چراکه زحمات زیادی برای کشتی فرنگی کشیده و نباید به‌خاطر یک نتیجه، او را با این شدت مورد نقد قرار داد:«به عنوان عضو کوچکی از جامعه بزرگ کشتی، قطعا با برکناری بنا مخالفم چراکه بنا مربی شایسته‌‌ای است و همین الان یکی از بهترین مربیان جهان است. با صراحت می‌‌گویم ما در داخل ایران هیچ مربی‌ای در اندازه محمد بنا نداریم. یادمان باشد که بنا و کادر فنی، افتخارات بی‌نظیری را برای ما رقم زده‌اند، اگر به هر دلیلی نتایج اخیر برای ما مطلوب نبوده، عوامل متعددی داشته که باید به تفکیک بررسی کنیم. البته که کادر فنی هم در این ناکامی نقش داشته و بی‌تقصیر نیست، اما باید حرمت محمد بنا، خاطرات خوب و تلاش کادر فنی را به یاد بیاوریم. بحث دوم ما باید با نگاه آسیب‌شناختی خارج از فضای پرتنش باشد؛ بحث آماده‌سازی، بحث اشتباهات فردی کشتی‌گیران و بحث موضوعات داوری. رنگرز در ادامه سعی می‌‌کند احترام مردی را که نقش بسزایی در تاریخ‌سازی کشتی فرنگی دارد، حفظ کند. او معتقد است الزاما این‌طور نبوده که تیم کشتی فرنگی ایران در نبود روسیه باید به مقام قهرمانی می‌‌رسید:«ما در تاریخ ۲۰سال اخیر کشتی فرنگی، شرایط بدتر از دو نقره و یک برنز را داشته‌ایم. سال گذشته را نباید با امسال قیاس کنیم. سطح مسابقات سال گذشته با امسال متفاوت بود، ولو با غیاب روس‌ها. نتایج ما با روس‌‌ها اصولا برابر است. در ۶۷ کیلو، رضا گرایی، بارها حریف روس را برده و در خیلی از اوزان روس‌‌ها مقابل ما شکست خورده‌اند. نقد به کادر فنی وارد و طبیعی است که کادر فنی باید پاسخگو باشد. اگر با بردها کادر فنی تمجید می‌‌شود در شکست‌‌ها هم باید پاسخگو باشد که چرا از چهار مدال طلا به صفر مدال طلا رسیدیم. این نکته را نیز یادآوری کنم تا جایی که ذهن من یاری می‌‌کند محمد بنا همیشه پاسخگو بوده و شانه خالی نکرده است. فراموش نکنیم بنا هفت طلای المپیک کسب کرده و این یک رکورد کم‌نظیر است. محمد بنا تا جایی که می‌‌دانم از سال ۲۰۰۵ تا امروز با هیچ کشتی‌گیری عهد اخوت نبسته و هر وقت کسی خوب بوده انتخاب کرده و به اردو فراخوانده است.»

طلای ارسلان برای صربستان با اشتباه بنا؟

ناکامی در هفت وزن برای کسب مدال و ماندن در حسرت طلا در بلگراد و از دست دادن شانس رفتن روی سکوی تیمی در کنار اینکه علی ارسلان با پرچم تیم ملی صربستان در این رقابت‌‌ها طلایی شد؛ همه و همه باعث شده تا انتقاداتی به سوی آقای خاص کشتی ایران روانه شود. بازنشر مصاحبه‌‌های محمد بنا، علیه مهاجرت علی ارسلان نیز بازخورد منفی‌ای علیه سرمربی تیم ملی کشتی ایران داشت. بنا در مصاحبه‌‌ای گفته بود:«کیمیا علیزاده مهاجرت کرد، چه شد؟ چه افتخاری کسب کرد؟ ارسلان هم سرنوشت‌اش مشابه کیمیا علیزاده است.» بعد از طلایی شدن ارسلان و ناکامی مطلق کشتی‌گیر ایران در همان وزن باعث شد تا مصاحبه محمد بنا به شکل عجیبی علیه خود استفاده شود. هرچند علی ارسلان بعد از کسب مدال طلای جهان، احترام مربیان ایرانی خودش را نگه داشت و مصاحبه‌‌ای علیه بنا انجام نداد اما نقدها با شتاب بیشتری به سمت سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی نشانه رفت و بسیاری عقیده داشتند اگر بنا رویکرد مناسب‌تری نسبت به این کشتی‌گیر داشت الان یک مدال طلا از صربستان کم و به ایران اضافه می‌‌شد. در کنار کشتی نیز علیرضا فیروزجا در همان روز توانست بازهم به مقام نخست یک مسابقه بین‌المللی در رشته شطرنج برسد تا موضوع مهاجرت نخبگان ورزشی بار دیگر تبدیل به سوژه داغ رسانه‌‌ها شود.

مهاجرت‌‌ها به ورزشکاران المپیک رسید

اما رنگرز در این زمینه نقدی جدی را به رویکرد مسئولان کشور وارد می‌‌داند که مهاجرت از سطح ورزشکاران غیرحرفه‌‌ای به سمت ورزشکارانی کشیده‌شده که مدعی کسب مدال طلا در مسابقات جهانی و المپیک بوده‌اند: «مشکلی که ما در ورزش کشورمان داریم، مهاجرت ورزشکاران است. این موضوع و اتفاق، ابعاد سیاسی ورزشی دارد. ولی ما باید آن را به عنوان یک تهدید جدی و بالقوه در ورزش کشور ببینیم. متاسفانه مهاجرت‌‌ها به ورزشکاران المپیکی ما رسیده است و این زنگ خطری است که مسئولان کشور باید آن را جدی بگیرند، نه اینکه با بی‌تفاوتی باعث شویم ورزشکاران بیشتری به کشورهای دیگر مهاجرت کنند. در کشور برای اینها هزینه شده و ما باید نتیجه این هزینه را در مسابقات ببینیم، ولی در بزنگاه این عزیزان مهاجرت می‌‌کنند و هزینه‌هایی که شده بی‌نتیجه می‌‌ماند.» رنگرز که فارغ‌التحصیل رشته مدیریت ورزشی و دارنده مدال نقره بازی‌‌های آسیایی است، می‌‌گوید باید برنامه‌ریزی انجام شود تا ورزشکاران ایرانی را به چشم یک سرمایه ملی نگاه کنیم و در کنار بررسی دغدغه‌هایشان از لحاظ مالی، طوری پرورش بدهیم که تمایل به مهاجرت کاهش پیدا کند:«ما سرمایه‌هایمان را نمی‌‌توانیم به هر عنوانی از دست بدهیم، بلکه باید دغدغه ورزشکاران را بررسی و تحلیل کنیم. ما نباید صورت مساله را پاک کنیم. این موضوع به تنهایی از عهده وزارت ورزش بر نمی‌‌آید . قهرمانان ملی باید حمایت‌‌های معنوی و مادی بشوند تا قهرمان ملی در ایران بماند. به نظر من باید روی قهرمانان نوجوان و نونهالان‌مان سرمایه‌‌گذاری کنیم تا بچه‌‌های 10 تا 12 ساله بعد از چند سال ثمره حمایت مدیران را با مدال قهرمانی به سرانجام برسانند. به همین خاطر است که می‌‌گویم باید حمایت مدیران ما، هم مادی و هم معنوی باشد.»