تسلیم مد روز نشویم

سلیقه من در نشریات سیاسی کهنه و قدیمی است. طرفدار نوعی نگارش جدی هستم، بدون گرایش به ترندهای روز، بدون استفاده از طعنه و مزاح و کاریکاتور. شاید به این خاطر است که در دهه هفتاد مشتری عصر ما، آبان، بیان و همین‌طور کیهان هوایی بودم. به نظرم آن نشریات با صفحه‌آرایی ساده خودشان، خواسته‌های طرفداران مطالب سیاسی را برآورده می‌کردند. طبیعتا شرایط مشابه آن موقع نیست؛ هم به لحاظ اتمسفر سیاسی و هم به لحاظ سیطره فضای مجازی اما فکر می‌کنم هنوز آن نشریات الگوی مناسب‌تری برای یک مطبوعه سیاسی هستند. به نظرم چاه سر راه یک روزنامه سیاسی، تسلیم شدن به ترندهای روز است که بسیاری از آنها از توییتر منبعث می‌شوند. همسویی و همراهی با این ترندها و موج‌ها، نشریه سیاسی را به یک بازیگر درجه دو در فضای رسانه‌ای بدل می‌کند. این ترندها کم‌کم لحن رسانه را نیز عوض می‌کنند و روزنامه همراه و همسوی آن چیزی می‌شود که در اینستاگرام و توییتر برایش آماده کرده‌اند. اگر هم توجه به ترندها مدنظر باشد، حداقل باید زاویه دید جدیدی به مخاطب عرضه کرد. و در نهایت، یادتان باشد اینها زیاده‌گویی‌های روزنامه‌نگاری است که تجربیات محدودی در عرصه روزنامه‌نگاری سیاسی دارد. آرزوی موفقیت برای هم‌میهن و تحریریه غبطه‌برانگیزش دارم.