امید به احیاء

به‌نظر می‌‌رسد با انتخاب محمد‌مهدی عسگرپور به‌عنوان رئیس جدید هیات‌‌مدیره خانه‌سینما، باردیگر این خانه، ‌به‌خانه ‌امید اصناف‌سینمایی تبدیل شود. نه امیدی چنان خوشبینانه و اید‌ئالیستی که گمان کنیم بحران خانه‌سینما و اهالی آن در مدت‌کوتاهی حل‌‌وفصل می‌‌شود، اما حضور عسگرپور باتوجه به سبقه‌مدیریتی و به‌گواه کارنامه‌اش، می‌‌تواند فصل تازه‌‌ای در حیات خانه‌سینما رقم بزند که دست‌کم از بی‌‌ثباتی و عدم‌استقلال صنفی و فشارهای مضاعفی که از بیرون و بیش از همه از سازمان سینمایی بر این خانه وارد می‌‌شود، کم شده و خانه‌سینما بتواند در فضای آرام، با ثبات و استقلال بیشتری به فعالیت‌‌های خود ادامه دهد. در وضعیت کنونی، خانه‌سینما به مدیری مقتدر و کنشگر نیاز دارد که در برابر انواع هجمه‌‌هایی که به سینماگران صورت می‌‌گیرد، بتواند از حیثیت و منزلت حرفه‌‌ای آنها دفاع کرده و اهل تسلیم و وادادگی در برابر فشارهای بیرونی برای انقیاد و انفعال اهالی سینما یا تبدیل شدن خانه‌سینما به بازوی اجرایی سازمان سینمایی در حیطه صنفی نباشد. کارنامه عسگرپور نشان از چنین مدیری دارد که بله‌قربان‌گو نیست و کنشگرانه عمل می‌‌کند. گرچه قرار نیست عسگرپور مدیرعامل خانه‌سینما باشد، اما همین‌که او در رأس هیات‌‌مدیره خانه‌سینما قرار دارد و باتوجه به تجربه مدیرعاملی خانه‌سینما در دوران گذشته و مدیریت‌‌های اجرایی گوناگونی که در کارنامه خود دارد، می‌‌توان او را بهترین گزینه ممکن در شرایط فعلی برای پیشبرد اهداف خانه‌سینما و اصناف‌سینمایی دانست. ضمن اینکه گروه‌های مختلف صنفی در درون خانه‌سینما با گرایش‌‌های متفاوت بر سر او به‌عنوان مدیری کارآمد اتفاق‌نظر دارند و این می‌‌تواند در انسجام و وحدت‌عمل اصناف‌سینمایی خانه‌سینما موثر باشد. حتی انتخاب او به‌عنوان رئیس هیات‌مدیره خانه‌سینما هم محصول ائتلاف تشکل‌‌های متعارض تهیه‌کنندگان بوده که این امیدواری را ایجاد می‌‌کند که حضور او در خانه‌سینما بتواند عاملی وحدت‌بخش و موجب همدلی و همراهی بیشتر اعضای خانه‌سینما در پیگیری مطالبات صنفی و صیانت از هویت حرفه‌‌ای خود در برابر فشاربیرونی باشد. خانه‌سینما به‌ویژه در شرایط کنونی به مدیری نیاز داشت که هم از جنس سینما باشد و هم زبان گفت‌وگو با نهادهای قدرت در حوزه سینما را بشناسد تا از توان و اعتبار لازم و اثربخش برای هماوردی در این آوردگاه پرتنش و بحران‌خیز برخوردار باشد. آنچه بیش از هرچیز خانه‌سینما به آن نیاز دارد، حفظ استقلال صنفی و رهایی از سایه سنگین سیاست است تا سینما، سینما باقی بماند.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید