آنها فالوورهایشان را نقد می‌‏کنند!

فرق پروژه‏‌های اسکم سلبریتی‌‏ها با رمزارز واقعی چیست؟

رمزارزها بخشی از تغییرات دنیای فناوری‌‌های مالی هستند که دامنه کاربردپذیری خود را به حوزه‌‌های مختلف کشانده‌‌اند. بخشی از بازی بزرگ‌‌تری از تغییرات فناورانه، که مفهوم و زیرساختی به نام بلاکچین در حال رقم زدن آن است. برای این پدیده جدید هم یکی از مهم‌‌ترین و کلیدی‌‌ترین مفاهیم پایه‌‌ای چیزی نیست جز مفهوم «گروه‌‌‌‌ها و جمعیت‌‌های هم‌‌فکر یا هم‌‌هدف» یا همان کامیونیتی (Community) مسیرشکل‌‌گیری و رشد و تثبیت بیشتر رمزارزها به این شکل است: تعدادی از ایده‌‌پردازان یا بنیان‌‌گذاران، یک فناوری یا نوآوری تازه را مطرح و زیرساخت‌‌های فنی آن را آماده می‌‌کنند. آن‌‌ها برای همه‌‌گیر کردن محصول فناورانه یا برای جلب حمایت‌‌های مالی موردنیاز آن، رمزارز یا توکنی برای آن تعریف می‌‌کنند. با کمک تبلیغات، انتشار شفاف‌‌نامه‌‌ها، انتشار داده‌‌های مرتبط با کدنویسی و مستندات فنی پروژه، بحث و مناظره و تولیدمحتوا در شبکه‌‌های اجتماعی‌‌ای چون توئیتر، دیسکورد، رد-ایت و... درباره ارزش و اهمیت پروژه با دیگران صحبت و تلاش می‌‌کنند جمعیت بیشتری را به عنوان کسانی که حاضرند توکن‌‌های پروژه را بخرند با خود همراه کنند. در واقع در پروژه‌‌های رمزارزی واقعی، یک ارزش یا محصول محوری وجود دارد و تلاش می‌‌شود حول آن «جمعیت» یا هوادارانی شکل بگیرد که به آن باور دارند و حاضرند برای سرمایه‌‌گذاری هم که شده، رمزارز یا توکن موردنظر را خریداری کنند. اما بیایید ببینیم در سمت سلبریتی‌‌ها و رویافروش‌‌های جعلی، ماجرای رمزارز چگونه فهم و عملیاتی شده است! برخلاف نمونه‌‌های دنیای فناوری که جمعیت‌‌های هم‌‌فکر یا همان کامیونیتی‌‌ها، حول یک ایده محوری مبتنی بر ارزش و آینده شکل می‌‌گیرند در اینجا جمعیت‌‌های هم‌‌فکر به شکل ازپیش‌آماده، موجودند! یک چهره سرشناس هنری یا یک اینستاگرمر حتی بی‌‌هنر به هر طریقی توانسته یک جمعیت چندصدهزار یا چند میلیون‌‌نفری را در یک شبکه اجتماعی (عموما اینستاگرام) دنبال‌‌کننده خود بسازد. با رواج رمزارزها و تعریف مسیرهای تازه پرداخت بین‌‌المللی، آنها یکی از ساده‌‌ترین مسیرهای نقدکردن و پول‌‌سازی این «جمعیت»‌‌های وفادار و حرف‌‌گوش‌‌کن را پیدا کرده‌‌اند. در واقع در ماجراهایی مانند «تتل‌‌کوین» که این روزها جزئیات بیشتری از دست‌‌های پشت‌پرده آن منتشر شده، هیچ ارزش محوری وجود ندارد. آنچه شاهد هستیم یک ماجرای سراسر جعلی است برای نقد کردن یک «جمعیت» که از بانیان پروژه رمزارزی تتلو، نه مستندات فنی و وایت‌‌پیپر طلب می‌‌کنند و نه فناوری یا نوآوری خاصی. از چیزی توخالی صحبت می‌‌کنیم که حتی نمی‌‌توان آن را پروژه هم نامید که بخواهیم بگوییم یک پروژه اسکم است! مشکل اساسی این است که سلبریتی‌‌های فضای مجازی خوب یاد گرفته‌‌اند چطور به دنبال‌‌کنندگان خود هیچ را بفروشند.