نایب قهرمان

علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی درباره ناراحتی کشتی‌گیران ایرانی هنگام دریافت مدال گفته است: «اصلا برای کشتی‌گیر زشت است وقتی دوم می‌شود بخندد. در صنف لات‌ها هم این کار بد است! طرف در فینال باخته چطور می‌تواند بخندد؟ پنج نفر از بچه‌های ما در فینال باختند. وقتی بخندند می‌گویند چقدر بی‌غیرت بود». این کشتی‌گیر درست گفته است. دوم شدن عموما افتخاری ندارد. مثلا فرض کنید در مسابقاتی که در فیلم هانگرگیم به تصویر کشیده شده بود یا سریال بازی‌های مرکب، دوم شدن به معنای مرگ بود و تمام. در همین روزنامه هم‌میهن، همکاران روزنامه‌نگار مسابقات پیش‌بینی جام‌جهانی برگزار کرده‌اند. یکی از همکاران که زیاد دانش فوتبالی ندارد و فکر می‌کرد ایتالیا قهرمان جام جهانی می‌شود، حالا شبانه‌روز در اینترنت دنبال رده‌بندی و میزان دوندگی تیم‌ها است تا پیش‌بینی دقیق‌تری از مسابقات ارائه دهد. در واقع این همکار ما احساس می‌کند حتی در یک مسابقات درون‌روزنامه‌ای هم دوم شدن افتخاری ندارد و این حس بیشتر اوقات حس درستی است.

یا فردی که در یک حوزه انتخابیه تک‌نماینده دوم شود، هیچ افتخاری کسب نکرده است. مثلا همین انتخابات اخیر آمریکا، افرادی که دوم شده بودند، چه افتخاری کسب کرده‌اند؟ این نفرات اول هستند که تدوین‌گر آینده سیاسی ایالات متحده خواهند بود. اصولا در هیچ انتخاباتی، افراد شکست‌خورده به مقام و جایگاهی نمی‌رسند. باختن که رزومه افراد نیست.

اما برخی اوقات هم این رتبه‌بندی‌ها برای بعضی افراد اهمیتی ندارد. روز یکشنبه ایسنا در خبری نوشت، در شرایطی که نتایج نظرسنجی‌های اخیر رسما رسانه‌ای نشده است، گزارش‌های غیررسمی حاکی از رتبه‌ «بی» شبکه‌ها به صورت «شبکه سه»، «آی‌فیلم» و «شبکه خبر» است. در واقع اگر خبر ایسنا درست باشد، شبکه نسیم دیگر آن جایگاه گذشته را ندارد. چون فعلا خبری از فصل جدید خندوانه نیست و دورهمی مهران مدیری هم جزو خط قرمزهای تلویزیون شده است.

ولی اصلا دلیلش مهم نیست. آن طرف کره زمین، مدیران تلویزیون با بی‌رحمی تمام نسبت به سریال‌ها و طرفداران پراشتیاق آنها برخورد می‌کنند. هر سریالی که رتبه مناسبی در فروش نداشته باشد مثل آب خوردن حذف می‌شود. طرفداران سریال‌های آمریکایی همیشه با این مسئله مواجه شده‌اند که بعضی سریال‌هایی که به نظر جذاب می‌رسیدند، ناگهان پخش‌شان متوقف شده است. یک جست‌وجوی ساده اینترنتی میزان مخاطبان و حتی تعداد مخاطبان جوان را که برای شرکت‌های آگهی‌دهنده جذابیت بیشتری دارند نشان می‌دهد. حتی فیلمسازانی که یک سریال ناموفق می‌سازند، ممکن است هرگز فرصت بازگشت به فیلمسازی پیدا نکنند.

اما این طرف دنیا، خبری از این قرتی‌بازی‌ها نیست. مرام صداوسیما، مرام لاتی و کشتی‌گیری نیست که نفر دوم سرافکنده باشد و نفر اول خوشحال باشد. اسفند 97، برنامه نود فردوسی‌پور در صداوسیما مخاطب بیشتری از برنامه محمدرضا گلزار داشت. بعد از اهدای جایزه به فردوسی‌پور، برنامه او از صداوسیما حذف شد. به همین سادگی.

دو سال بعد، نوروز 1400 صداوسیما چند تا سریال داشت که احتمالا هیچ‌کدام یادتان نمانده. بین آن سریال‌ها، سریال نوروز رنگی، کم‌مخاطب‌ترین سریال بود. به نظر می‌رسید سازندگان سریال نوروزرنگی، به اندازه همین همکار روزنامه هم‌میهن که طرفدار ایتالیاست، برای یک کار باکیفیت تلاش نکرده بودند. اما خوشبختانه کارگردان این سریال نه مثل نایب‌قهرمانان کشتی جهان سرافکنده بود و نه مثل نامزدهای شکست‌خورده به حاشیه رفت. به قول خیابانی، شکست خوردن چیزی از ارزش‌های این کمدین کم نکرد. در این یک سال و نیم هر جا نشست به زمان پخش سریال انتقاد کرد و گفت اگر بیننده سریال به اندازه کافی نبود، به خاطر زمان نامناسب پخش سریال بوده است. حالا دوباره یک سریال ساخته به اسم آزادی مشروط. مثل اثر قبلی کارگردان، باز هم بعید است کسی این سریال را دیده باشد. اما رتبه‌ها مهم نیست. همه مدعی و طلبکار هستند.