روایت عباس عبدی از یک دروغ نظام‌مند
عباس عبدی نوشت: کار دولت و حکومت ساخت مدرسه با بودجه عمومی است. اولین پرسشی که باید پاسخ داده شود این است که چرا پس از حدود نیم قرن که از انقلاب می‌گذرد، هنوز مدارس کپرنشین یا غیراستاندارد وجود دارد یا حتی مدرسه‌ای هم در دسترس مردم نیست؟
به گزارش هم‌میهن آنلاین، عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:
دو روز بعد از پایان انتخابات سال گذشته، یکی از منسوبین به گروه‌های تندرو نوشت که: «اگر پزشکیان را انتخاب کنید، حق اعتراض ندارید.» بلافاصله در پاسخ نوشتم که: «پزشکیان را انتخاب می‌کنیم تا حق اعتراض ملت به رسمیت شناخته شود.» در واقع این یکی از مهم‌ترین وجوه تمایز تندروها با دیگران است، چون آنان نگاه فرقه‌ای به سیاست دارند و تا آخرین نفس از هر کاری که نامزد انتخاب شده خود انجام بدهد، دفاع و حق اعتراض را از خود سلب می‌کنند و با این شرط وارد سیاست فرقه‌ای می‌شوند. در نقطه مقابل یک نیروی مستقل و آزاد و مردمی، نه‌تنها چنین نمی‌کند بلکه مهم‌ترین معیار او برای رأی دادن به یک نامزد این است که ببیند آن فرد در صورت انتخاب شدن تا چه اندازه حرمت و احترام آزادی بیان و نقد را پاس می‌دارد. از این نظر باید انصاف داشت و گفت که آقای پزشکیان نمره بالایی دارد. به راحتی می‌توانید حرف انتقادی خود را در حضورش بزنید. حتی ممکن است لحن انتقادی هم تند باشد. تاکنون نشنیده‌ام که از کسی به دلیل انتقادهایش ناراحت شده باشد یا داوری او درباره افراد، تحت تأثیر نقد یا مجیزگویی آنان باشد. بنابراین اگر یک مقام مسوول همین یک ویژگی خوب را داشته باشد، همه را امیدوار می‌کند که خطاهای جاری اصلاح شود. در این یادداشت می‌خواهم یکی از برنامه‌های وی را نقد کنم. برنامه ساخت مدرسه بدون بودجه‌های دولتی و با کمک مردم که آغاز آن نیز با مشارکت عملی در ساخت دیوار مدرسه‌ای در خوزستان بود و پایان مرحله اولش هم دیروز بود که ذیل شعار عدالت آموزشی و به طور همزمان چندین هزار پروژه آموزشی را در کشور افتتاح کردند. آقای پزشکیان هم ضمن سخنان خیلی خوبی که درباره آموزش زدند، گفتند دولت پول ندارد؛ مردم که می‌توانند کمک کنند. من ضمن ابراز خوشحالی از ساخت این تعداد واحد آموزشی همین رویکرد را نقد خواهم کرد. زیرا موجب عدم توجه به امور اساسی‌تر دولت خواهد شد. به نظر می‌رسد که کمبود مدرسه قطعا مشکل مهمی است. به همین علت نیز بسیاری از نیکوکاران ترجیح می‌دهند پول خود را در این زمینه صرف کنند که باید از آنان به نحو شایسته تقدیر شود. ولی کار داوطلبانه و نیکوکاری وظیفه دولت نیست، ضمن اینکه مساله اصلی آموزش و پرورش نیز کمبود کلاس درس نیست.
کار خیریه امری داوطلبانه است و دولت و حکومت بهترین کاری که می‌توانند و باید انجام بدهند؛ باز گذاشتن راه برای مردم جهت انجام این کار خیر یا مشارکت کردن با آنان در ساخت یا تجهیز وسایل است و اینکه نخواهند آن را به نام خود جا بزنند، که متأسفانه مواردی از این کارها دیده شده است. همچنین باید نیکوکاران مدرسه‌ساز را در اداره مدرسه نیز مشارکت داد تا انگیزه بیشتری پیدا کنند.
کار دولت و حکومت ساخت مدرسه با بودجه عمومی است. اولین پرسشی که باید پاسخ داده شود این است که چرا پس از حدود نیم قرن که از انقلاب می‌گذرد، هنوز مدارس کپرنشین یا غیراستاندارد وجود دارد یا حتی مدرسه‌ای هم در دسترس مردم نیست؟ دولت باید پاسخی برای این پرسش داشته باشد. شاید بگوییم این به قبلی‌ها ربط دارد. بله به آنها ربط دارد ولی پاسخ آن برای تغییر سیاست امروز ما لازم است. چگونه؟
همین الان چنان اتلاف منابع بزرگی در کشور و بودجه داریم که اگر فقط جزو کوچکی از آنها به مدرسه‌سازی اختصاص یابد، همه کمبودها برطرف می‌شود و نیازی به فعالیت خیرین نیست. مبالغ ناشی از فساد، اتلاف قیمت‌های انرژی، ارقامی که در اتلاف صادرات و واردات و انتقال پول به وجود می‌آید و... از این نوع است. خبرگزاری تسنیم که قاعدتا دسترسی خوبی به منابع اطلاعاتی دارد، مدعی شده که از سال ۱۳۹۷ تاکنون (حدود ۷ سال)، ۲۷۰ میلیارد دلار صادرات غیرنفتی داشته‌ایم که ۳۵ درصد یعنی ۹۵ میلیارد دلار آن هنوز به چرخه اقتصاد کشور بازنگشته است. اگر همین مقدار را برای صادرات نفتی و ارزان‌فروشی آن حساب کنیم سر به فلک می‌زند. وظیفه دولت حل این مسائل است و اگر فقط ۱۰ درصد منابع آن را صرف آموزش و پرورش کند، هیچ کمبودی در آن نخواهد بود. ساختن مدرسه از طریق فعالیت‌های نیکوکاری خوب است ولی وظیفه دولت نیست. کار اصلی دولت در حوزه آموزش فراتر از مدرسه‌سازی است، وظیفه مهم‌تر اصلاح نظام آموزشی است. در همه زمینه‌ها از جمله در تربیت و تنبیه، در انتخاب و آموزش آموزگاران مجرب، در فلسفه آموزش، در مفاد درسی، در علاقه‌مند کردن کودکان و جوانان به محیط آموزشی و در یاد دادن ابعاد گوناگون «سواد زندگی» یا «مهارت‌های زندگی» تا توانمندی‌های جوانان برای یک زندگی سالم افزایش یابد. تقریبا در همه موارد عقبگرد رفته‌ایم. حالا بیایید به آخرین دستاوردهای نظام آموزشی موجود نگاه کنیم. یکی از سوالات آزمون ضمن خدمت فرهنگیان (نه حتی دانش‌آموزان) که باید از امور آگاه باشند این است: «کدام کشور برای اولین بار در دنیا موفق شد، چهار فروند از جنگنده‌های F-35 را منهدم کند؟»
گزینه‌ها: ۱ـ روسیه ۲ـ کره‌شمالی ۳ـ ایران ۴ـ امریکا
جناب آقای پزشکیان! این یک اشتباه عادی نیست. این یک دروغ نظام‌مند است که حتی هدف آن القای مطلب دروغ هم نیست، بلکه به ابتذال کشیدن شخصیت پاسخگو است. می‌گوید که ما و تو می‌دانیم که این دروغ است ولی تو باید برای آموزگار شدن رسما پاسخ دروغ را انتخاب و خود را تحقیر کنی. باید دانش‌آموزان خود را هم بر همین سیاق و روش آموزش بدهی. به نظر شما اگر کلاس و مدرسه نداشته باشیم بهتر است یا هنگامی که کلاس داریم و چنین آموزگاری را روانه کلاس کنیم؟ کدام آدم با وجدان و عاقلی حاضر می‌شود، فرزند خود را روانه این محیط ضدآموزشی کند؟ مساله شما و دولت در درجه اول اصلاح این است و نه ساختن مدرسه و کلاس.
