محمد مصدق، کسی که مفهوم شهروندی ملی را در ادبیات حقوق شهروندی ایران به ارمغان آورد، در سالهای پایانی عمرش، تبعیدی قلعه احمدآباد شده بود. شعبانبیمخهایی که منجر به سرنگونی نخستوزیر ایران در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شده بودند، پس از تحمل سه سال حبس او و حصر در احمدآباد نیز دست از سر او برنداشتند و به آن روستا رفتند و در حمایت از پهلوی شعار دادند و به مصدق اهانت کردند و مردم روستا را مورد آزار و اذیت قرار دادند. پایان زندگی او ۱۳ سال پس از سقوط، در بیمارستان نجمیه نخستین بیمارستان مدرن تهران که مادرش وقف کرده بود، حادث شد. به مناسبت پنجاهوهفتمین سالگرد مرگ او، محمد ترکمان، تاریخنگار، نیکلا گرجستانی، کارشناس سابق بانک جهانی و داریوش رحمانیان در نشست مجازیای که در کلاب هاووس تحت عنوان گفتوگوهای ملی برگزار شد، گردهم آمدند تا با عنوان «نخستوزیر محصور، چالشها و چشماندازها»، صحبت کنند که در ادامه بخشهایی از این نشست را میخوانید:
هفته گذشته و در آستانه برگزاری انتخابات مجلس دوازدهم نشست پرسش و پاسخ مجازی با عنوان «اصلاحطلبان و انتخابات در نظم دسترسی محدود» با حضور محسن آرمین، قائممقام جبهه اصلاحات، فعال سیاسی اصلاحطلب و نماینده تهران در مجلس ششم و جمعی از فعالان سیاسی برگزار شد. آرمین ابتدا توضیحاتی درباره مواضع اصلاحطلبان نسبت به انتخابات، لیست روزنهگشایی، انتخابات در نظم دسترسی محدود ارائه کرد و در ادامه پرسشهایی درخصوص رقابت حداقلی، دلایل عدم ارائه لیست از سوی اصلاحطلبان، دوگانه صندوق و خیابان، کنشگری انتخاباتی اصلاحطلبان و... مطرح شد که به آنها پاسخ داد: