وفاق در شرق
اهمیت انتخاب استاندار بلوچ در سیستان و بلوچستان از آن جهت است که قومیت بلوچ طی سالیان متمادی خود را در معرض تبعیضی آشکار از سوی دولت مرکزی احساس می کردند.
اهمیت انتخاب استاندار بلوچ در سیستان و بلوچستان از آن جهت است که قومیت بلوچ طی سالیان متمادی خود را در معرض تبعیضی آشکار از سوی دولت مرکزی احساس می کردند.
جریانِ تندرو اصولگرایان، مخالفانِ جدیِ «وفاق ملی» در دولت چهاردهم هستند، که علاوه بر انتقاد به رویکردهای دولت روی کار آمده در ابعاد گوناگون، اختلافات را به جریانهای اصولگرایی که به آنها همسو نیستند نیز کشاندهاند و در واقع به دوستانِ خود نیز رحم نکردهاند. این گروهها همچنان رویکردشان رویکردِ تخریب و تهدیدِ رقیب و هر تفکرِ غیرهمسو با خودشان است، حتی اگر عضوی از جبهه اصولگرایی باشد!
مهمترین دلیل مخالفت نمایندگان مجلس با سه وزیر پزشکیان در زمان رای اعتماد به آنها، اظهارنظرهایی بود که آنها نسبت به اتفاقات سال ۸۸ و ۱۴۰۱ داشتند
چند موج اتفاقاتی که پس از شهادت اسماعیل هنیه در تهران و پس از آن سیدحسن نصرالله و پاسخ موشکی ایران به اسرائیل و در ادامه طی روزهای اخیر حمله اسرائیل به ایران انجام شد، اظهارنظرهای متفاوتی نسبت به مسئله جنگ و صلح در پی داشت. درحالیکه در بخشی از جبهه اصولگرایان بر پاسخ همهجانبه و سریع به این اتفاق تاکید میشد، اما اصلاحطلبها رویکرد میانه و صلحجویانهتری را در پیش گرفتند.
تاکنون از میان استانداران اعلامشده ۷ استاندار اصلاحطلب، ۴ استاندار اصولگرا یک استاندار میانهرو و نزدیک به جریانهای اصلاحطلب(عارف و تاجگردون) و یک استاندار میانهرو نزدیک به اصولگراها است. اگرچه تاکنون برتری با چهرههای اصلاحطلب است اما دولت چهاردهم استانداری سه استان کلیدی و مهم اصفهان، تهران و یزد را به چهرههای اصولگرا داده است.
سیاستگذارهای کلان کشور در سالهای اخیر از اتخاذ تصمیمات اساسی که پاسخی به مطالبات جدی مردم بدهد طفره رفتهاند. این ادعایی است که بسیاری از تحلیلگران در سطوح مختلف مطرح کردهاند. از جمله مهمترین مصادیق آن هم از سیاستهای داخلی از جمله موضوعات مربوط به زنان و رفع فیلترینگ گرفته تا پیوستن ایران به پیمانهای بینالمللی از جمله FATF است که سالهاست جامعه در انتظار تصمیمگیری مبتنی بر منافع ملی در قبال آنهاست.
حضور دانشجویان در رخدادهای سیاسی تاریخ معاصر ما نقش کلیدی و سرنوشتساز داشته و تعامل با آنها همواره دغدغه حاکمان و رؤسایجمهور بوده است. در کشور ما هم چه پیش از انقلاب و سالهای اولیه ایجاد دانشگاه در ایران، رضاشاه و محمدرضا پهلوی از تحرکات دانشجویی هراس داشتند و چه پس از انقلاب که در دولتهای مختلف، تعامل با دانشجویان دغدغه رؤسایجمهور بوده است.
هنوز به صورت شفاف مشخص نیست که تعامل دولت پزشکیان با احزاب همسو و غیرهمسو چگونه خواهد بود و در رایزنیهایی که برای انتصاب وزرا و معاونین انجام شد، قدرت نفوذ آنها چقدر گسترده بود، اما بر مبنای آنچه رخ داد، جریانهای مختلف پای خود را به کابینه چهاردهم باز کردند.
با روی کار آمدن دولت جدید امیدها به بازگشت دانشگاه به شرایط عادی و حاکم شدن آزادیهای مدنی نسبی و فضای گفتوگو بدون ترس از عواقب امنیتی بیشتر شد. حالا در روزهای آغازین سال تحصیلی جدید برخی رویهها در دانشگاهها تغییر کرده است، اما برخی از سختگیریها همچنان پابرجاست. دانشجویانِ مطالبهگر خواهان از بین رفتن تمامی اقدامات غیرعادلانه و تحقیرآمیزی هستند که حداقل در مدت سه سال گذشته از سوی دانشگاهها بر آنها تحمیل شده است.
محمد مصدق در خرد جمعی ایرانیان جایگاه ویژه و متفاوتی دارد؛ از نقش او در ملی کردن صنعت نفت گرفته تا جایگاه نخستوزیری و نمایندگی مجلس و دفاع او از ایران در دادگاه بینالمللی لاهه. از همین روی در طول تاریخ به مصدق و زندگی شخصی و سیاسی او بسیار پرداخته شده است. «از مصدق تاریخی تا مصدق اسطورهای» عنوان کتابی است که علیاصغر سیدآبادی، نویسنده و روزنامهنگار به نگارش درآورده است.