پس از ۶ هفته رای‌گیری و شمارش ۶۴۰ میلیون رای، مودی به دومین چهره‌ای در تاریخ هند تبدیل شد که دور سوم نخست‌وزیری خود را آغاز می‌کند؛ با این تفاوت که روزهای برخورداری از اکثریت تک‌حزبی‌اش در عرصه سیاست هند به پایان رسیده است. رای‌دهندگان در این انتخابات نشان دادند که دموکراسی چگونه می‌تواند به سیاستمدارانی که از مردم دور مانده‌اند، سرکوفت بزند، تمرکز قدرت را کاهش دهد و در نهایت سرنوشت یک کشور را تغییر دهد.
گرجستان که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سه دهه گذشته را صرف فاصله گرفتن از مسکو کرده، حالا در آستانه از دست دادن حمایت کشورهای غربی قرار گرفته و این امر می‌تواند این کشور حاشیه دریای سیاه را به آغوش داینامیک رقابت قدرت‌های پیشین بازگرداند و به روسیه اجازه دهد تا نقش خود را در این کشور مجدداً بازیابی کند.
زمانی که ریشی سوناک زیر بارش شدید باران و میان همهمه بلندگوهای معترضان که سرود حزب کارگر را پخش می‌کردند، اعلام کرد انتخابات سراسری بریتانیا ۴ جولای برگزار می‌شود، عده بسیاری آن را اشتباهی بزرگ خواندند و تعجب کردند: چرا الان؟ چرا نخست‌وزیر خواستار برگزاری انتخاباتی شده که تقریباً باخت او در آن قطعی است؟ ماه‌هاست که نظرسنجی‌ها حزب محافظه‌کار سوناک را بسیار عقب‌تر از حزب اپوزیسیون کارگر نشان داده‌اند و در شرایط کنونی کی‌یر استارمر، رهبر حزب کارگر، نه‌تنها می‌تواند قدرت را از آنِ خود کند بلکه اکثریت پارلمان را نیز به‌دست آورد.
آلمان به‌عنوان یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران غربی جامعه مدنی در جهان عرب همچنان نفوذ عمده‌ای در منطقه خاورمیانه خواهد داشت. اقدامات غیرسیاسی آلمان مانند حمایت از پروژه‌های ساخت و ساز و ارائه کلاس‌های زبان، تحت‌تاثیر جنگ اسرائیل و حماس قرار نگرفته است. اما بازیابی مزیت اخلاقی دولت در بسیاری از مسائل و تصویر آلمان به‌عنوان یک جامعه لیبرال و مهمان‌نواز ممکن است امری دشوار باشد.
اگر پارامترهای ناشناخته را کنار بگذاریم باید بپرسیم که ترامپ و بایدن واقعاً چه قصدی دارند و تا چه حد آماده هستند؟ فارغ از اینکه چه کسی رئیس‌جمهور شود، چه محدودیت‌هایی برای ریاست‌جمهوری وجود دارد؟ اگر فردی رئیس‌جمهور می‌شود، مهارت اداری و عزم ثابتی برای تضعیف قانون اساسی داشته باشد چقدر می‌تواند آسیب‌رسان باشد؟ و یا اگر بخواهیم سوالی نگران‌کننده مطرح کنیم باید بپرسیم که اساساً آمریکا تا چه حد در برابر ظهور دیکتاتوری مقاوم است؟
تا ماه گذشته، رویارویی میان ایران و اسرائیل عمدتاً در فضای سایه جریان داشت. اما ماه گذشته ایرانی‌ها تصمیم گرفتند برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی، این رویارویی را از فضای سایه خارج کرده و علناً و مستقیماً از خاک ایران به اسرائیل حمله کنند. برخی ناظران استدلال کرده‌اند که حمله موشکی و پهپادی ایران در ۱۳ آوریل به اسرائیل یک ژست نمادین بود. با این حال، با توجه به تعداد پهپادها و موشک‌های شلیک‌شده از سوی ایران به سمت اسرائیل و قدرت انفجاری این پرتابه‌ها، ایران به وضوح قصد داشت آسیب‌هایی جدی به اسرائیل وارد کند.
چند روز پیش بود که ۵۰ سال از لغو تحریم نفتی پنج‌ماهه عربستان سعودی بر ایالات متحده به دلیل حمایت واشنگتن از اسرائیل گذشت. در تاریخ ۱۰ اوت سال ۱۹۷۳، تقریباً دو ماه قبل از شروع جنگ اعراب و اسرائیل و اعمال تحریم نفتی ریاض علیه واشنگتن، هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی وقت آمریکا، در خصوص احتمال وقوع این تحریم‌ها به جان لاو، مدیر دفتر سیاست انرژی، هشدار داد. کیسینجر در خصوص احتمال اقدام عربستان در استفاده از نفت به‌عنوان یک سلاح، هشدار داد و گفت:«سعودی‌ها آنقدر درک ندارند که تبعات این مسئله را درک کنند و همین مسئله آنها را خطرناک‌تر می‌کند.»
از آغاز جنگ اسرائیل در غزه، هزاران نفر از معترضان در خیابان‌های اردن به‌ویژه مقابل سفارت اسرائیل در امان، پایتخت این کشور جمع شده‌اند. تصاویری که از خشم عمومی به‌همراه شعله‌های آتش در کوچه‌ها مخابره شده، حامل پیامی از سوی جمعیتی است که از آنچه در همسایگی‌اش اتفاق می‌افتد، به خشم آمده‌اند.
نظرسنجی‌های جدید نشان می‌دهند بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل به روزهای پایانی خود در قدرت نزدیک شده و پس از پایان جنگ غزه مجبور به استعفا از سمت خود خواهد شد.
