رشته اقتصاد برای بسیاری از مردم و حتی دانشجویان رشته‌های دیگر، رشته‌ای کسل‌کننده می‌نماید، زیرا بیشتر محاسبه‌های پیچیده و روش‌های پوزیتیویستی را به ذهن متبادر می‌کند.
وضعیت اینترنت کشور با وزارت ارتباطات گره خورده و روزی نیست که مسئولان این وزارتخانه درباره آن مورد پرسش قرار نگیرند.
از پس پایان موقت جنگ ایران و اسرائیل، یکی از تکرارشونده‌ترین سخنانی که طرح می‌شود، همبستگی ملی ایرانیان در قبال تهاجم دشمن است؛ گزاره‌ای که گویا هم اسرائیل، هم برخی از مسئولان کشور را به حیرت و تعجب واداشته است.
به‌تازگی بازگردان کتاب «کشف ایران» نوشته علی میرسپاسی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نیویورک، به قلم رامین کریمیان در «نشر نی» منتشر شده است.
در بخش نخست گفت‌وگو با حسین عصاران، منتقد موسیقی پاپ که انتشار آثاری چون «باران عشق» (گفت‌وگو با ناصر چشم‌آذر)، «واروژان» و به‌تازگی جلد دوم «شناسنامه اسفندیار منفردزاده» را در کارنامه دارد، به زندگی و زمانه منفردزاده در سال‌های انتهایی دهه ۱۳۴۰ و سال‌های ابتدایی دهه ۱۳۵۰ پرداخته شد.
در هر تاریخی که از موسیقی ایرانی نوشته شود، نام اسفندیار منفردزاده در آن میان خواهد درخشید؛ موسیقیدانی متولد ۱۳۱۹ در یکی از محله‌های قدیمی تهران، کوچه «دردار» خیابان ری. در همان محله بود که با مسعود کیمیایی، فرامرز قریبیان و احمدرضا احمدی، نرد دوستی باخت و بعدها هریک از آن‌ها در عرصه‌ای از هنر طرحی نو افکندند.
مقصود فراستخواه، متولد ۱۳۳۵ در تبریز، از برجسته‌ترین جامعه‌شناسان و پژوهشگران عرصه علوم انسانی در ایران است. فراستخواه نه‌فقط از دانشگاهیان معتبر و محققان ریزبین است، بلکه در حوزه روشنفکری ایرانی نیز از شخصیت‌های محبوبی است که مخاطبان خاص خود را دارد
در ایران پس از انقلاب میان اسلامیت و ایرانیت شکافی ایجاد شد. رهبر انقلاب به‌صراحت از این سخن گفت که «ملی‌گرایی، اگر به معنای ترجیح ملت خود بر اسلام یا طرد سایر مسلمانان باشد، یک انحراف است». امام خمینی از این می‌گفت که: «ما می‌خواهیم با اسلام ایران را آزاد کنیم».
کیارستمی از آغاز مستقل و متفاوت بود و نه پیش از انقلاب، نه بعد از آن دنباله‌روی هیچ جریان جا‌افتاده سیاسی و حتی سینمایی نشد. او راه خودش را کوبید و هموار کرد و البته بعدتر برخی در آن راه حرکت‌هایی مقطعی بروز دادند اما انگار کیارستمی، نه به مرید‌بودن علاقه‌ای داشت، نه به مرادشدن.
بعد از این باید همه ایرانیان؛ چه مذهبی و چه سکولار، چه محجبه و چه بیحجاب، شهروندان عزیز ایران باشند. این تجاوز آشکار کرد که باید همه، شهروندان عزیز ایران باشند تا بتوانیم در این دنیا که قانون جنگل بر آن حاکم است، از خود مراقبت کنیم. در چنین دنیایی واژه «ملی»، ارزشی بنیادین پیدا کرده است
