در ماههای اخیر مجموعه نشستهایی با عنوان «امکان و امتناع روشنفکری دینی» در «کافه تاریخ»، واقع در «موزه تصاویر معاصر»، با تدریس احمد زیدآبادی برگزار شد. در نشستهای نخست، زیدآبادی بحث خود را با بحث درباره چیستی دین، روشنفکری و عقل آغاز کرد. در ادامه او به بحثی دقیقتر درباره اهمیت امکان یا امتناع مفهوم روشنفکری دینی پرداخت و از دریچه اختلاف آرایی که در حوزههای علم و فلسفه درباره چیستی و امکان وجود خدا جریان دارد، به این موضوع ورود کرد و این ایده را تشریح کرد که عقل و علم هیچکدام نه میتوانند جایگزینی مناسب برای نیاز روحی انسانها به خدا باشند، نه توانایی پاسخ به بود و نبود خدا را دارند. ازنظر زیدآبادی، بدون اعتقاد به وجود خدا، اخلاق ناممکن میشود. در مرحله بعدی او اما سراغ بازخوانی اندیشمندان مسلمان در این زمینه رفت. نخست افکار اقبال لاهوری و علی شریعتی را بررسی کرد و در ادامه آرای عبدالکریم سروش را مورد مداقه قرار داد. در ادامه، گزارش «هممیهن» از این نشست تقدیم خوانندگان خواهد شد.
آنارشیسم فردگرا و لیبرالیسم کلاسیک، بنیادهای آنارکوکاپیتالیسم هستند
کتاب فلسفه سیاسی به ما میآموزد که گریزی از انتخابهای سرنوشتساز نیست
یادداشتی از مقصود فراستخواه درباره اهمیت ابتکارات روشنفکران عامگرا در توسعه اکنون ایران۱
مروری بر افکار و زندگی احسان نراقی
مروری بر آثار و افکار عباس میلانی به بهانه انتشار کتاب جدید او: تجدد، سیاست، فرهنگ
احمد زیدآبادی از اندیشههای علی شریعتی و میراثبران او میگوید
فوکو، فوکو و باز هم فوکو. شاید بیعلت نبود که این فیلسوف و روشنفکر شهیر، در بحبوحه انقلاب ۵۷ به ایران سفر کرد و آن وصفهای معنوی متعالی را درباره جنبش انقلابی م