از چندروز پیش قابلیتی به این پلتفرم اضافه شده که موقعیت مکانی و مبدأ کاربران را در بخش اطلاعات حساب‌شان به نمایش می‌گذارد. هدف اکس این به‌روزرسانی، شفافیت و مقابله با اطلاعات نادرست و حساب‌های جعلی و نظایر اینهاست تا آن‌طور که ماسک گفته، درنهایت به آزادی مطلق بیان برسیم.
ما رؤیا می‌بینیم، می‌آفرینیم، عاشق می‌شویم، نفرت می‌ورزیم، زندگی می‌کنیم، مبارزه می‌کنیم، شکست می‌خوریم، سقوط می‌کنیم، رستاخیزمان را می‌بینیم و خاطره‌ها را در آغوش می‌گیریم تا اینکه مرگ از راه برسد و آرزو می‌کنیم کاش روایت‌مان فراموش نشود.
در میان مؤلفان سینما، آلفرد هیچکاک استاد تعلیق است، اینگمار برگمان فیلسوف پرده نقره‌ای و الخاندرو گونسالس ایناریتو جهانگرد روح آدمی.
رسانه‌ای دولتی نزدیک بوده نسخه عمر سیاسی یک سیاستمدار پرنفوذ و قدرتمند که دست‌برقضا بالاترین مقام سیاسی کشوری دیگر است را بپچید، نخست‌وزیر کشور با صاحب رسانه تماس گرفته و گفته، بالا و پایین مملکت‌اش بابت اقدام رسانه‌شان شرمسارند و عن‌قریب هم پرونده‌‌ای قضایی علیه آن رسانه باز خواهد شد.
همین‌قدر که بدانیم آنتونی هاپکینز، ماندگارترین نقش‌های تاریخ سینما را بیش از هر بازیگر دیگری بازی کرده، برای معرفی‌اش کافی است.
در دنیای ادبیات داستانی، ژانرها و دسته‌بندی‌های مختلفی وجود دارد؛ ادبیات جهانی، استعماری، پسااستعماری، تطبیقی، جهان‌وطنی، دیاسپورایی و... این حوزه‌ها براساس نظریه‌ها، بنیان‌های فکری و زمینه‌های تاریخی و فرهنگی در محافل دانشگاهی تعریف می‌شوند و با وجود اشتراکاتی در مضامین، هریک ویژگی‌های خاص خود را دارند.
محمود درویش، شاعر پرآوازه فلسطینی که عمری در راه آزادی ملت‌اش نوشت، جمله‌ای معروف دارد: غزه مردم را به تأملِ سرد فرامی‌خواند؟ هرگز، او مردم را وادار می‌کند که فوران کنند و با حقیقت روبه‌رو شوند.
آن‌گونه که دکتر داریوش رحمانیان، دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران، در گفت‌وگو با هم‌میهن توضیح می‌دهد، ملت‌ها برای بقا و استمرار فرهنگی، ناگزیر از تکیه بر روایت‌هایی عمیق، دقیق و استوارند؛ روایت‌هایی که به گفته او هم در اسطوره و هم در تاریخ ریشه دارند. به باور نویسنده کتاب «جنبش مشروطه»، کوروش در این میان چهره‌ای یگانه است؛ پادشاهی که نه‌تنها در اسناد و متون یونانی، تورات و منابع اسلامی، بلکه در حافظه جمعی ایرانیان به صورت‌های گوناگون حضور داشته است. از دید رحمانیان کوروش زنده شده و تاریخی که صدها سال زیر آوار فراموشی و گفتمان‌های سیاسی دفن شده بود، دوباره به حیات بازگشته است.
از سال ۱۹۹۵ تا همین امروز هروقت هر کسی بخواهد بهترین صحنه اکشن و زدوخورد و تیراندازی تاریخ سینما را انتخاب کند، بی‌بروبرگرد در ذهن‌اش آن چند دقیقه نفس‌‌گیر تیراندازی خیابانی فیلم «مخمصه» نقش می‌بندد
درباره احمد احمدپور، جز پایان باورنکردنی زندگی‌اش که تلخی ریخت به کام‌مان، فکر می‌کنم او بهتر فهمید که نباید بماند و بگذارد همان محمدرضای دیگرخواه و مسئولیت‌پذیر همیشگی در خاطره‌جمعی ایرانیان بماند.
