امضای قرارداد رویتر
از مشهورترین امتیازاتی که در زمان ناصرالدینشاه به خارجیها داده شد، امتیاز رویتر بود.
این امتیاز بین دولت ایران و فردی انگلیسی بهنام بارون جولیوس رویتر در ۲۴ ماده در چهارم مردادماه ۱۲۵۱ شمسی به امضاء رسید. طبق این قرارداد رویتر حق داشت به هر اسم و با هر شرایطی که لازم بداند، یک یا چند شرکت برای انجام امور امتیازنامه تشکیل دهد، اراضی مورد نیاز خود را بهطور رایگان دریافت دارد، مصالح مورد استفادهاش را مجانی تحویل گیرد و از پرداخت تمام حقوق و عوارض گمرکی معاف باشد.
بهموجب این امتیاز، ساختن هرگونه راه و راهآهن و سد از دریای مازندران تا خلیجفارس و بهرهبرداری از همه معادن ایران (بهجز طلا و نقره)، ایجاد مجاری آبی و قنات و کانالها برای کشتیرانی یا کشاورزی؛ ایجاد بانک و هرگونه کمپانی صنعتی در سراسر ایران، حق انحصار کارهای عامالمنفعه، خریدوفروش توتون و تنباکو استفاده و بهرهبرداری از جنگلها برای مدت ۷۰ سال و استفاده از گمرکات ایران بهمدت ۲۵ سال در ازای پرداخت ۲۰۰هزار لیره انگلیسی و سود پنج درصد در اختیار رویتر قرار گرفت.
