ساحل سبز/سفرنامه ابوموسی «قسمت سوم»
اینجا ابوموسی است. جزیره‌ای با مساحت۱۲/۸کیلومترمربع در دل خلیج‌فارس. اولین جا در جزیره که مرا به سوی خودش می‌کشد ساحل سبز است.
امیر جدیدی
روزنامه‌نگار و عکاس
-
-
سیاهکُش/سفرنامه ابوموسی «شماره دو»
در مورد اینکه چرا اسم این آبشار سیاه‌کش شده اقوال بسیاری بر زبان محلی‌ها بود اما ظاهراً در ایام قدیم روزی مردی سیاه‌رو در این چشمه تن به آب می‌زند و در نهایت روی آب می‌ماند و زنده بیرون نمی‌آید.
-
سرزمین عجایب/«سفرنامه ابوموسی» شماره یک
فعلاً دو سه روزی گزارش سفر می‌نویسم و با شما از ایران می‌گویم...
-
قضیه شکل برعکس/درباره عکسی از تعطیلی استان‌های ایران
همین لحظه‌ای که شروع به نوشتن کردم، استان‌های ایران یکی پس از دیگری دست بلند می‌کنند و تعطیلی خودشان را با صدای بلند اعلام می‌کنند.
-
مزاحم یا موی دماغ/درباره ترس جامعه و حکومت‌ها از عکاس
واقعیت این است که عکاسی حرفه‌ای است که طی سالیان در وجود یک فرد ته‌نشین می‌شود. عکاس سالیان سال تمرین می‌کند و یاد می‌گیرد که دل‌زده و جوزده نشود. درست ببیند و درست ثبت کند.
-
واسه مردن هم باید رفت تو صف؟درباره عکسی از مزار اولین جنازه‌ای که در بهشت زهرا به خاک سپرده شد
یکی دو روز پیش رئیس سازمان بهشت زهرا در یک برنامه تلویزیونی درباره تکمیل ظرفیت بهشت زهرا هشدار داد و گفت فقط تا پایان بهار سال آینده برای جنازه‌های تهران قبر هست و این نوید را داد که از چند ماه دیگر روزانه ۵۰ میت روی زمین می‌مانند.
-
چطور توانستند؟/درباره عکسی از وضعیت عجیب ورزشگاه «شهید متقی» ساری
سوالی که هر بیننده بعد از دیدن این عکس به ذهنش می‌رسد این است که در سواحل دریای خزر، در جایی که اگر چوب خشک را در زمین بکارید سه روز بعد جوانه می‌زند و درخت می‌شود، متولیان ورزش این استان چطور توانسته‌اند چمن این ورزشگاه را به این روز دربیاورند؟
-
خبری در راه است؟/درباره عکسی از وزیر اقتصاد عبدالناصر همتی
در تمام سال‌هایی که عکس و عکاسی را به شکل جدی دنبال می‌کنم به چشم خود ندیده بودم که فردی مغموم و شکست‌خورده از خودش عکس سلفی بگیرد و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کند. دیروز که عکس عبدالناصر همتی با همتای سعودی‌اش را دیدم، گمان کردم خبری در راه است. وگرنه با حالی که اقتصاد این روزهای ایران دارد سلفی گرفتن کمی عجیب است.
-
روز عشق با چند روز تاخیر/درد دل با رفقای عکس‌نوشت
دو سه روز پیش رفته بودم مشهد. خیلی اتفاقی فهمیدم روز عشق است. آمدم همان روز در این ستون چیزی بنویسم. نوشتن از عشق اما به این راحتی‌ها نیست. ننوشتم. به جایش با رفقایم درباره مفهوم عشق حرف زدم.
-
عجایب هفت‌گانه/درباره الهه محمدی و روح‌الله نخعی
ما روزنامه‌نگاران خیال‌مان این است که حرف‌هایمان شنیده می‌شود. خیال‌مان این است که زبان مردمیم. گاهی اما هر چه داد می‌زنیم، هر چه سلام می‌کنیم، کسی سلام‌مان را جواب نمی‌دهد. وقتی کسی جواب‌مان نمی‌دهد، بهمن کوچک دود می‌کنیم و به تحریریه پناه می‌بریم. تحریریه‌ای که نسبت عجیبی با حال روزنامه‌نگارانش دارد.