می‌دانید چرا این عکس اینقدر به دل آدم می‌نشیند. برای اینکه همه کسانی که در این عکس هستند برای عکس گرفتن نیامدند. آنها آمده‌اند که بمانند. آمده‌اند که فریاد بزنند دیدید ما توانستیم. ما خانه‌مان را پس گرفتیم.
یکی دو روز پیش خبرگزاری ایرنا گزارش تصویری با عنوان«قطع درختان میدان آزادی؛ خاک تشنه، درختان بی‌جان» منتشر کرد. عکس‌هایی که نشان از وضعیت نابسامان فضای سبز میدان آزادی می‌داد.
در همان دنیای خیالی‌ام زیر لب می‌خواندم «آبودان برزیلته» و به طالب فکر می‌کردم که دوباره پیامی از سردبیر روی موبایلم افتاد. باز هم عکسی از طالب ریکانی در حالی که بر بازوبند کاپیتانی بوسه می‌زند. به ضمیمه عکس هم نوشته بود «گویا کاپیتان صنعت نفت آبادان از تصمیم خود مبنی بر خداحافظی از فوتبال پشیمان شده است».
فرقی نمی‌کند در مقام شرورترین‌های این عالم باشی. همین که مریض شوی، همین که چهره‌ات شکسته و تنت رنجور شود دل آدمیزاد به رحم می‌آید. فرقی نمی‌کند آن آدمیزاد ترامپ باشد یا...
خبرگزاری ایرنا مجموعه عکسی از مسابقات کشتی آزاد نونهالان کشور منتشر کرده است. علی شریف‌زاده عکاس اما فقط مسابقه را عکاسی نکرده است. او مثل یک عکاس مستند درجه یک روح مسابقه و سالن کشتی را به تصویر کشیده است.
یکی دو روز پیش خبرگزاری‌ها عکسی از محسن راستانی روی خط خبری‌شان منتشر کردند و به ضمیمه‌اش خبر از بیماری و بستری شدنش در بیمارستانی در آلمان دادند. اولین نکته‌ای که بعد از دیدن عکس به چشم می‌آید اما پوز او در قاب تصویر است.
حمیدرضای عکاس در لحظه‌ای که ارابه مرگ به سراغش می‌آمده با حواس جمع توی چشم مرگ نگاه کرده و با صدای بلند برایش رجز خوانده.
برای تحلیل تاریخ باید حواس‌مان به زمان و موقعیت هم باشد. داریم درباره ایرانی حرف می‌زنیم که از مقدمات توسعه فقط آب و خاک داشت و بس.
ساعت ۹ صبح است و مامور اجرای قطع برق بدون ثانیه‌ای درنگ دکمه آف را فشار داده. خانم یا آقای مسئول قطع چنان دقیق و ثانیه‌شناس است که هیچ بعید نیست قبل از این مامور لانچ موشک بوده باشد.
حقیقتاً نمایشگاه کتاب جای مردم عوام و کتاب‌خوان‌های غیرحرفه‌ای نیست. نمایشگاه کتاب مکانی برای مخاطبان جدی حوزه کتاب و محل تبادل ایده و نظر بین ناشر و نویسنده و دست‌اندرکاران حوزه نشر است.
