محمدجواد روح

ایران را فراموش نکنیم...

آب سرد یا واقعیت گرم؟

انگار تشتی آب سرد بر روی آنان ریخته باشند. انتظارشان بسیار بود و آنچه حاصل شد، بسیار اندک. پرسش اصلی این است که بسیاری از انتظارات نادرست بود؛ یا آنچه حاصل آمده است و متناسب با آن انتظار نمی‌نماید، باید به چالش کشید؟ به نظر می‌رسد هر دو سوی این معادله، نیازمند تجدیدنظر و نقد است.

از نهضت تا پادکست

رخداد 1403

نیروی خالص‌‏ساز مدعی است که می‎خواهد فضای دهه ۶۰ را بازتولید کند. چنان‏که می‏‌بینیم هر سه کاندیدای ریاست‌‏جمهوری این جریان در دو دهه گذشته (محمود احمدی‌‏نژاد، سیدابراهیم رئیسی و سعید جلیلی) خود را «رجایی دوم» معرفی می‏‌کردند و در مقابل، جریان‏‌های اصلاح‌‏طلب و توسعه‏‌گرا در دولت‏‌های هاشمی، خاتمی و روحانی را نمادهای اشرافیت و وابستگی به غرب می‏‌خواندند.

دولت وحدت ملی دموکراتیک

می‏‌توان در شرایطی که احساس خطر رخ دهد، انتظار داشت که روزنه‌‏ای گشوده شود و دو طرف (پوزیسیون و اپوزیسیون) به تفاهمی حداقلی برسند. به نظر می‌‏رسد در یک دهه گذشته، این اتفاق دوبار رخ داده است، یک بار در انتخابات ۱۳۹۲ و یک بار هم در انتخابات ۱۴۰۳.

هم غزه، هم لبنان، هم ایران

یغما و استغنا

قدردان پزشکیان باشید

پیروز دیروز شمایید...

دوقطبی گـام دوم

تحلیل پیش رو یک ارزیابی اولیه است از آنچه در هشتم تیرماه گذشت و چشم‌اندازی که برای رقابت مرحله دوم انتخابات پیش رو می‌نهد. رقابتی جدی، نزدیک و سنگین که می‌تواند آینده ایران و ایرانیان را رقم بزند و سرنوشتی را شکل می‌دهد که پیامدهای آن، متوجه همگان خواهد بود؛ چه آنان که نیایند و رای ندهند، چه آنان که از نامزد اصلاح‌طلبان حمایت می‌کنند و چه حامیان و رای‌دهندگان به نامزدهای رقیب. آنچه از هشتم‌تیر اینک بر صحنه سیاست است دوقطبی میان مسعود پزشکیان و سعید جلیلی است و گام دوم انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم که نیروها و جریانات سیاسی-اجتماعی متنوع و متفاوت و متعارض، آن را رقم خواهند زد.