تسلیم تحقیرآمیز ترامپ در مقابل اسرائیل

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، روز سه‌شنبه در واشنگتن به خبرنگاران گفت که از بمباران قطر، متحد اصلی آمریکا در خلیج فارس، توسط اسرائیل ناراضی است. قطر به درخواست آمریکا از سال ۲۰۱۲ میزبان رهبری سیاسی حماس است. ترامپ به خبرنگاران گفت: «اصلاً خرسند نیستم. اصلاً از کل شرایط رضایت ندارم.» ترامپ با تکذیب اینکه اسرائیل این حمله را از قبل به آمریکا اطلاع داده‌باشد، گفت: «کاملاً از این موضوع ناراحت شدم، از همه جنبه‌های آن ناراحت شدم. ما گروگان‌ها را پس می‌گیریم، اما از وضعیتی که پیش آمده‌است کاملاً ناراحت هستم.» تردیدی نیست که ممکن است ترامپ واقعاً عصبانی باشد، اما نتانیاهو دقیقاً همان کاری را با او کرده‌است که با جو بایدن کرد.

آمریکا بیانیه‌های خشمگینانه‌ای در مورد اقدامات اسرائیل که آشکارا منافع ایالات متحده را تضعیف می‌کند، صادر می‌کند اما تقریباً کسی تردیدی ندارد که این اقدامات بدون رضایت ضمنی واشنگتن نمی‌توانستند رخ دهند. اما نهایتاً در این بیانیه‌ها اسرائیل به دلیل سرپیچی فرضی از ایالات متحده با هیچ عقوبتی روبه‌رو نخواهد شد. چیزی که قضیه را بدتر می‌کند این است که وزیر خارجه قطر افشا کرد که به اصطلاح هشدار واشنگتن، نه قبل از حمله اسرائیل، بلکه درست زمانی که دوحه تحت بمباران بود به قطر رسید.

شیخ محمدبن عبدالرحمن آل‌ثانی، وزیر خارجه قطر گفت: «حمله در ساعت 3:46 رخ داد، نخستین تماس تلفنی که ما از آمریکا داشتیم ساعت 3:56 بود که ۱۰ دقیقه بعد از حمله است.» چه واشنگتن در مورد حمله اسرائیل از پیش خبر داشت و در آن دست داشت و چه ترامپ در مورد ناآگاهی‌اش راست بگوید، نتیجه یکی است. اسرائیل به اعتبار آمریکا ضربه‌ای اساسی وارد کرد.

اگر قرار باشد که آمریکا یا در حمله علیه شما تبانی کند یا اینکه بی‌میل یا ناتوان در جلوگیری از چنین حمله‌ای باشد، آنگاه داشتن چتر امنیتی آمریکا و حتی میزبانی از پایگاه نظامی آمریکایی چه فایده‌ای خواهد داشت؟ این سوال اکنون در ذهن تمام متحدان آمریکا در خلیج‌فارس وجود دارد، همه آنها موجودیت خودشان را به حمایت آمریکا وابسته کرده‌اند. با توجه به اینکه واشنگتن از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ هرگونه قید و بندی را از اقدامات اسرائیل باز کرده‌است، رهبران خلیج فارس باید از قبل پیش‌بینی می‌کردند که این وقایع ناگزیر خواهد بود.

من شخصاً باور ندارم که ایالات متحده آمریکا باید تضمین‌های امنیتی علنی یا ضمنی به هیچ‌یک ازدولت‌های خاورمیانه ارائه کند. منطقه دیگر اهمیت حیاتی در منافع ایالات متحده ندارد و همین حالا هم آمریکا زیاد از حد در حال مداخله است. آمریکا باید تعهدات فعلی خود را مورد بازنگری قرار دهد و جایی که ضرورت دارد این تعهدات را کاهش دهد. اما این تحول باید خودخواسته و تحت شرایط واشنگتن انجام شود و اسرائیل در مقابل آن خرابکاری نکند. هدف این است که اعتبار آمریکا در مورد تعهدات اساسی‌اش تقویت شود، نه اینکه کل اعتبار آمریکا زیر سوال برود.

بدتر اینکه اسرائیل نه‌تنها اعتبار تضمین‌های امنیتی آمریکا را از بین برده‌است، بلکه جایگاه دیپلماتیک آن را نیز زیر سوال برده‌است. این دومین بار در سال جاری است که اسرائیل از فرصت ابتکار دیپلماتیک آمریکا برای اقدام نظامی استفاده می‌کند. نخستین اقدام اسرائیل حمله به ایران در میانه مذاکرات هسته‌ای با آمریکا بود. اسرائیل ممکن است احساس کند که منافع مشخصی در از بین بردن اعتبار دیپلماسی آمریکا دارد.

یک آمریکای ناتوان از مذاکره آمریکایی است که مجبور خواهد بود از ماجراجویی‌های نظامی بی‌پروای اسرائیل که علیه منافع آمریکاست، پیروی کند. برای واشنگتن این شرایط چیزی جز فاجعه نیست. سوال اصلی حالا این است که ترامپ چه خواهد کرد؟ اگر ادعای او در مورد ناآگاهی از حمله اسرائیل حقیقت داشته‌باشد، آنگاه نارضایتی او بدون عقوبتی برای اسرائیل به دلیل خرابکاری مکرر در منافع آمریکا، بی‌معنی خواهد بود.

از اواخر ماه مه تا به امروز، ترامپ تقریباً در هر زمینه‌ای به قیمت منافع آمریکا در مقابل نتانیاهو تسلیم شده‌است، از ایران گرفته تا غزه و لبنان. این تسلیم‌های تحقیرآمیز، فقط باعث بی‌پرواتر شدن نتانیاهو شده‌است و باعث شده‌است که او اولویت‌های آمریکا و ترامپ را نادیده بگیرد. شاید این واقعه باعث شود که ترامپ بفهمد، برون‌سپاری سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه به اسرائیل، از بیخ غلط است. تنها کسی که می‌تواند این مسیر را تغییر دهد، خود ترامپ است.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید