لاوروف و پنجره دیپلماسی/در رد فرضیه «تاخت زدن ایران در برابر اوکراین»
برخلاف دیدگاه غالبی که مدتی است در برخی خواص شایع شده است که امتیازات آمریکای ترامپ به‌روس‌ها ناشی از یک معامله بر سر ایران است و روس‌ها همانطور که ترامپ اوکراین را فروخت، می‌خواهند منافع راهبردی خود در منطقه را قربانی قضیه اوکراین کنند
برخلاف دیدگاه غالبی که مدتی است در برخی خواص شایع شده است که امتیازات آمریکای ترامپ به‌روس‌ها ناشی از یک معامله بر سر ایران است و روس‌ها همانطور که ترامپ اوکراین را فروخت، می‌خواهند منافع راهبردی خود در منطقه را قربانی قضیه اوکراین کنند؛ می‌توان به‌خلاف این دیدگاه هم فکر کرد که روس‌ها انتظار دارند همانطور که امتیازات قابل‌توجهی در اوکراین حاصل کردند، در قضیه ایران هم باز حسن‌نیت از ترامپ مشاهده کنند و با میانجی‌گری قوی و تاثیرگذار قضیه هسته‌ای ایران را در یک معامله برد-برد به پیش ببرند.
واقعیت این است که یک ایران وابسته و حتی حامی غرب و به‌خصوص حامی آمریکا به‌هیچ‌‌وجه مورد تایید روس‌ها نیست. روس‌ها به همین خاطر رژیم غربگرای زلنسکی را تحمل نکردند و به این کشور حمله کردند. ایران در موقعیت فعلی اگر به سلاح اتمی دست نیابد و روابط سیاسی و نظامی و اقتصادی با روسیه داشته باشد؛ بهترین حالت متصور برای روس‌هاست.
برای همین، به نظر می‌رسد فرضیه «تاخت زدن ایران در برابر اوکراین» بیش از آنکه ریشه در واقعیت‌های سیاسی داشته باشد، ریشه در قوی بودن تئوری توطئه در فرهنگ عمومی ما ایرانیان و به‌تبع آن در فرهنگ سیاسی خواص جامعه سیاسی ایران داشته باشد. البته، هر امری در سیاست امکان‌پذیر است؛ اما نهادینه شدن جمهوری اسلامی ایران و داشتن حمایت بخش قابل‌توجهی از توده‌های مردم و همچنین قدرت نظامی قابل‌توجه از جمله نکاتی است که فرضیه «تاخت زدن ایران در برابر اوکراین» را غیرقابل‌باور می‌کند.
نهایت آنکه روس‌ها بیش از گذشته فعالیت خواهند داشت تا در یک بازی هم برد خودشان را تامین کنند و هم دو طرف دعوا یعنی ایران و آمریکای ترامپ به یک مصالحه مرضی‌الطرفین دست یابند. تحقق این موضوع زمانی است که ایران مکانیسمی را قبول کند تا آمریکای ترامپ به یقین برسد که ایران قصد داشتن بمب اتمی را ندارد و از سوی دیگر، آنان هم حق غنی‌سازی ایران را به‌طور متعارف بپذیرند. قطعاً موضوع موشکی و حق غنی‌سازی متعارف خط قرمز ایران است. قرائن و شواهد نشان می‌دهد هنوز هم می‌توان به «پنجره دیپلماسی» امیدوار بود.
