آغاز به کار تلویزیون در ایران
در تیرماه 1337، در مجلس شورای ملی ماده‌ای با چهار تبصره تصویب شد که طی آن اجازه داده می‌شد که فرستنده‌ای تلویزیونی، تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن شروع به کار کند.
حبیب‌الله ثابت پاسال نیز که از افراد مورد اعتماد دربار بود، با استفاده از این مصوبه قانونی و جلب نظر موافق حکومت، تلویزیون ملی ایران را تأسیس کرد.
این تلویزیون البته به صورت خصوصی و نه دولتی اداره می‌شد و درآمدش را از آگهی‌هایی که پخش می‌کرد، به دست می‌آورد.
اولین برنامه این تلویزیون ساعت ۱۷ روز ۱۱ مهرماه ۱۳۳۷ پخش شد. در ابتدا تلویزیون روزانه چهار ساعت برنامه داشت، اما پس از یک‌سال، ساعات فعالیت خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد.
در سال ۱۳۴۰ فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز تأسیس شد. درنهایت اما پس از تاسیس سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران در سال ۱۳۴۶، تلویزیون ثابت پاسال مجبور به انحلال شد و بدین‌ترتیب تلویزیون در ایران به‌طور کامل در انحصار بخش دولتی قرار گرفت.
