اعتقاد داریم که ترجیح داشت اعضای محترم دولت و سایر ارکان حکومت هم بهجای پرداختن به امور جاری و روزمره یا حداقل در کنار کارهای جاری، بخشی از وقت روزانه خود را صرف پرداختن به آینده ایران میکردند. مسئله ایران بیش از اینکه وضعیت نامناسب امروز باشد فقدان چشمانداز از آینده است؛ چشماندازی پایدار و امیدبخش و قابل دسترسی.