ناکامی تکراری

برزیـل با شکست از کروات ها حذف شد تا طلســــم بیسـت سالـه اش پابرجا بماند

«کاش‌ در فینال با برزیل مسابقه می‌دادیم». این جمله‌ای از زلاتکو دالیچ، سرمربی تیم ملی کرواسی در نشست خبری پیش از شروع مسابقه با برزیل بود. بسیاری تعجب کردند و عده‌ای از کارشناسان هم خندیدند. تفکر غالب این بود که برزیل در این دوره یکی از فینالیست‌ها خواهد بود چراکه هم شادابی بیشتری نسبت به سایر مدعیان داشتند و هم مسیر ساده‌تری پیش روی آنها بود. کرواسی اما رقیبی نبود که به این سادگی‌ها پا پس بکشد. نایب قهرمان دوره قبلی، با پیروزی مقابل ژاپن در ضربات پنالتی، خودش را به یک‌چهارم رساند تا با برزیل مصاف کند. طبق معمول استراتژی کشاندن بازی به ضربات پنالتی، رویکرد کرواسی بود. شاگردان دالیچ تا دقیقه 105 نیمه اول وقت‌های اضافی هم دوام آوردند، اما نیمار با تیزهوشی توانست 77امین‌گل خود با پیراهن برزیل و اولین گل تیمش در این مسابقه را وارد دروازه حریف کند تا همزمان در تعداد گل ملی با «پله» هم ‌برابر شود. «برونو پتکوویچ» بازیکن خلاق کرواسی اما کاری کرد کارستان و در دقیقه 118 دروازه آلیسون بکر را گشود تا سرنوشت مسابقه به سمتی برود که کروات‌ها می‌خواستند و خوابش را دیده بودند. شاگردان دالیچ که ژاپن را هم در ضربات پنالتی ضربه فنی کرده بودند، در انتظار همین اتفاق برای برزیل بودند.

«لیواکوویچ» سنگربان کرواسی در این مسابقه تا پیش از ضربات پنالتی 10 سیو موفق داشت تا بهترین عملکرد دروازه‌بان کرواسی را از جام‌جهانی 1998 به ثبت رسانده باشد. در نهایت این کرواسی بود که در ضربات پنالتی موفق شد 4 بر 2 از سد برزیل عبور کند تا کار به ضربه پنالتی پنجم سلسائو که در اختیار نیمار بود، نرسد. اگر می‌خواهید راز موفقیت کروات‌ها را بدانید، باید کمی با بازی «مافیا» و نقش «جان‌سخت» آشنا باشید. کروات‌ها از زمان استقلال کشورشان تا دیروز در 9مسابقه دور حذفی تمامی رقابت‌هایشان در مسابقات یورو و جام‌جهانی، بازی را به وقت‌های اضافه کشاندند و در هفت مسابقه به برتری رسیدند. کروات‌ها متخصص پیروزی در مسابقه‌ای هستند که بازی به وقت اضافه کشیده شده است. هرچقدر کرواسی از این حیث می‌تواند به تاریخ افتخار کند، در طرف مقابل برزیل از پیش از شروع این مسابقه با استرس کارش را آغاز کرد. برزیلی‌ها از جام‌جهانی 2002 که آلمان را در فینال شکست دادند و به مقام قهرمانی رسیدند، هر بار در دور حذفی به تیمی از قاره اروپا برخورد کردند، راهی جز «شکست» نداشتند و این بار هم مقابل یکی از نمایندگان قاره اروپا در مرحله یک‌چهارم پایانی و البته در ضربات پنالتی شکست خوردند. اگر برزیلی‌ها به رقص‌شان در دیدار با کره‌جنوبی به عنوان بخشی از فرهنگشان افتخار می‌کنند حالا کروات‌ها می‌توانند با غروری بحق بگویند از زمان استقلال کشورشان که در 25 ژوئن 1991 رقم خورده، تا به حال یک مقام سوم جام‌جهانی را کسب کرده‌اند، یک بار نایب قهرمان این رقابت‌ها شده‌اند و حالا در آستانه خلق یک شگفتی بزرگ دیگر هستند؛ که می‌تواند «قهرمانی» این تورنمنت بزرگ فوتبال باشد. همان جای خالی که در کارنامه تیم ملی این کشور دیده می‌شود.