گفته بود میکشمش
روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
جزئیات جدید از قتل یک محیط‌بان مقابل مجتمع قضایی کرمانشاه
وکیل محیط‌بان برومند: پدر مقتول میگفت شما یک خون ریختید باید یک خون ریخته شود و اصلا قصد رضایت دادن نداشت
فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست: نباید امنیت محیط‌بان آنقدر کم باشد که جلوی دادگستری به گلوله بسته شود
محیط‌بان برومند نجفی دو روز پیش مقابل دادگاه کرمانشاه، با 7 تا 15 گلوله و به دست پدر یوسف فلاحی داروندی، مردی که با یک گروه شکارچی به منطقه بیستون رفته بود، کشته شد. خبری که خیلی زود همه جا پیچید و ماجرای پرونده‌‌ای که از 14 مرداد 1399 باز شده بود، وارد مرحله جدیدی شد. علی‌‌سلطان، پدر یوسف فلاحی از همان روز تا ۲۱ دی‌ماه سال ۱۴۰۰ که حکم اعدام محیط‌بان برومند تایید شد گفته بود نمی‌‌بخشد. گفته بود همسرش بعد از مرگ پسرش دق‌مرگ شده و حالا که دو عضو خانواده‌‌اش مرده‌اند، بخششی در کار نیست. در همه سه سالی که از روز کشته شدن یوسف گذشت، خانواده محیط‌بان برومند و فعالان محیط زیست گفتند این قتل، غیرعمد بوده است. حبیب‌الله نجفی، برادر برومند در این باره گفته بود: «برادرم و فرد مقتول پیش از این همدیگر را نمی‌‌شناختند که عمد یا قصدی در کار باشد. او هرگز آدمی نبوده که در زندگی به کسی آسیب بزند و دلش بخواهد خراشی به کسی بیفتد. این حادثه ناگوار هم حین ماموریت کاری رخ داده است. در ملاقات‌‌هایی که داشتیم، برادرم بارها اعلام کرد که اگر فکر می‌‌کرد چنین حادثه‌‌ای حین کار برایش رخ می‌‌دهد حاضر به استعفا بود و قید کارش را می‌‌زد، اما به این ماموریت نمی‌‌رفت. سنگین‌‌ترین قسم برادرم به روح پدرمان است که بارها به روح ایشان قسم خورده که این اتفاق فقط یک حادثه غیرعمد بوده است. فردی که شغل محیط‌بانی با این همه سختی را می‌‌پذیرد تا جان حیوانات را حفظ کند و مشکلی برای حیات وحش رخ ندهد، چطور حاضر می‌‌شود به عمد به یک انسان آسیب بزند.» حرف پدر یوسف اما چیز دیگری بود: «در شبکه‌‌های اجتماعی می‌‌گویند پسر من شکارچی و قاتل بوده. پسر من کسی بود که زمان زلزله سر پل ذهاب یک ماه رایگان برای زلزله‌‌زده‌‌ها کار کرد. روز قبل از اینکه پسرم کشته شود، عید قربان بود. یوسف گوسفندی قربانی کرده بود که هنوز گوشتش در یخچال است، دو سال گذشته و هنوز نتوانسته‌‌ایم به این گوشت دست بزنیم (بغض می‌‌کند)، اگر پسرم شکارچی بود چرا علائم شکاری پیدا نکردند؟ چرا اسلحه‌‌ای وجود ندارد؟ چرا فرار کردند؟ می‌‌گویند جاده‌‌ای که در آن پسرت کشته شده در اختیار محیط‌‌زیست بوده است، این جاده اتوبان بین‌‌المللی است و هر روزه هزار ماشین از آن رد می‌‌شود! اگر برای محیط‌‌زیست است بیاید و جاده را ببندد.» پدر یوسف در نهایت انتقام پسرش را وقتی که محیط‌بان برومند از جلسه اعاده دادرسی بازمی‌گشت، مقابل مجتمع قضایی کرمانشاه گرفت و فرار کرد. تا لحظه تنظیم گزارش، او هنوز دستگیر نشده اما حرف و حدیث‌ها درباره این پرونده همچنان ادامه دارد. بهمن ایزدی، فعال محیط زیست یکی از کسانی است که این سه سال مرتب با خانواده یوسف صحبت کرد تا محیط‌بان برومند را ببخشند. او سال‌هاست که برای نجات جان محیط‌بانان محکوم به اعدام تلاش می‌‌کند؛ تلاش‌هایی که در چند مورد موفق شده است. ایزدی حالا نقش دخالت سازمان محیط زیست در این پرونده را پررنگ می‌‌داند: «اگر سازمان محیط زیست دخالت نمی‌‌کرد شاید چنین اتفاقی نمی‌‌افتاد.» از طرف دیگر جمشید محبتخانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست در پاسخ به این صحبت ایزدی به هم‌میهن میگوید: «اگر سازمان دخالت نمی‌‌کرد و محیط‌بان نجفی اعدام می‌‌شد همه سازمان را مقصر جلوه می‌‌دادند که چرا دخالت نکرده است، آن وقت کسی می‌‌توانست پاسخگوی ماجراهای بعد آن باشد؟» نوشا میرجعفری، وکیل محیط‌بان برومند هم میگوید از اول مشخص بود که قصد پدر یوسف، کشتن محیط‌بان بود، چون بارها گفته بود این اتفاق از عمد رخ داده: «میگفت شما یک خون ریختید باید یک خون ریخته شود و اصلا قصد رضایت دادن نداشت؛ اما واقعیت این است که هم دادگاه و هم قاضی به این نتیجه رسیده بودند که او مرتکب قتل غیرعمد شده است.» میرجعفری میگوید: «پدر یوسف در آخرین مصاحبه‌‌ای که با رسانه‌‌ها داشت اعلام کرده بود که اعدام برومند نجفی دردی از او دوا نمی‌‌کند و جای خالی پسر و همسرش با هیچ چیزی پر نمی‌‌شود، اما حضور او و جمع زیادی از اقوامش با چاقو و اسلحه جلوی در دادگاه و در نهایت کشتن محیط‌بان نشان داد که او از ماجرای رخ‌داده کینه داشته و نمی‌‌خواسته گذشت کند.»
سازمان محیط زیست نباید ورود می‌‌کرد
بهمن ایزدی که کشته شدن محیط‌بان برومند نجفی را تلخ‌‌ترین اتفاق این روزها می‌‌داند، ماجرا را از کمی عقب‌تر یعنی درست از زمانی‌که دادگاه اولیه محیط‌بان برومند نجفی را مقصر حادثه آن شب منطقه حفاظت‌شده بیستون اعلام کرد تعریف می‌‌کند: «بعد از اینکه حکم اولیه قصاص برومند نجفی صادر شد، خیلی‌‌ها تلاش کردند با پدر یوسف صحبت کنند و رضایت او را جلب کنند و او هیچ‌وقت به طور مستقیم حرفی از بخشیدن محیط‌بان نزده بود، اما گفته بود چون خانواده من در این ماجرا خیلی متضرر شدند، می‌‌خواهم فقط طناب دار بر گردنش ببینم اما همان موقع رضایت می‌‌دهم.» او میگوید مشخص بود که پدر یوسف قصد بخشیدن نداشت و کاری که آن روز جلوی دادگاه کرد دلیل محکمی بر این ادعاست: «کسی که در روز روشن تعداد زیادی فشنگ به سمت یک نفر شلیک می‌‌کند یعنی از قبل به آن فکر کرده و بخشش هم در کار نبوده است.» ایزدی معتقد است ورود سازمان محیط زیست به ماجرا روند پرونده را تغییر داد: «سازمان محیط زیست به اجرای کمیسیون ۴۷۷ دیوان عالی کشور متوسل شد و پرونده آنجا رفت که این خانواده دوباره دچار تعلل شد. بهتر بود این پرونده با کدخداها به شکل مصالحه حل شود، ولی قضیه ادامه پیدا کرد، تا روز شنبه که دادگاه دوباره برگزار شد.» این فعال محیط زیست در ادامه به صحبت‌‌های وکیل محیط‌بان برومند جعفری استناد می‌‌کند: «در جلسه دادگاه شرکت کردم و قاضی دادگاه گفت که من از حکم دیوان عالی کشور نمی‌‌توانم عدول کنم و حکم من هم همانی است که آنها اعلام کردند؛ حکم قصاص در حال شکستن است.» ایزدی که از ابتدا در جریان پرونده بود و تلاش کرد تا بتواند رضایت پدر یوسف را بگیرد، میگوید: «بعد از این که حکم قصاص برومند داده شد با توجه به شواهد و قوانین و بررسی‌‌های کارشناس دادگستری این حکم به دیوان عالی کشور می‌‌رسد و در دیوان عالی تایید می‌‌شود بعد از این قضایا این خانواده راضی شدند که از قصاص بگذرند تا اینکه حکم برگشت و اعلام کردند که این شبه‌قتل است و به همین دلیل پرونده را دوباره به دادگاه هم‌عرض در کرمانشاه دادند که بررسی کنند. در این قضیه پدر یوسف خیلی ناراحت بود و در مصاحبه‌‌ای که چندی پیش از او منتشر شد به نقل از فلاحی نوشته بودند: به نظر می‌‌رسد که حق‌کشی می‌‌کنند و می‌‌خواهم حکم را برگردانم. این آقای برومند قاتل است.» ایزدی میگوید رضایت ممکن بود: «نباید این تراژدی رقم می‌‌خورد. تمام تلاش‌مان را کردیم خانواده مقتول را آماده و راضی کنیم که در مصالحه و صلح و سازش رضایت بدهند اما همه چیز برعکس شد و متاسفانه، محیط‌بان برومند نجفی را به این شکل و خیلی وحشتناک از دست دادیم؛ فرزندانش یتیم شدند و همسرشان تنها شد. فکر می‌‌کنم خیلی خوب است در قالب برنامه‌‌های روانشناسی توسط کارشناسان مربوطه واکاوی شود که ما متوجه شویم تا اگر یک جایی قوانین هم به نفع ما است خیلی به استناد قوانین جلو نرویم و سعی کنیم کوتاه‌‌ترین راه و منطقی‌‌ترین راه را انتخاب کنیم؛ به همین دلیل است که اگر پرونده‌‌ای جرم آن هر چه می‌‌خواهد باشد حتی اگر قتل باشد، پرونده به دست قاضی که می‌‌رسد طرفین را باید دائما به سمت صلح و سازش دعوت کنند که با یکدیگر کنار بیایند تا طرفین به نتیجه برسند و گذشت داشته باشند.» این فعال محیط زیست میگوید ممکن است زمان دادرسی ماه‌‌ها به طول بینجامد که طرفین در کنار هم قرار بگیرند و گذشت کنند و این گذشت اگر اتفاق بیفتد برون‌داده‌‌های بعدی دارد: «زمانی که ما رفتیم صحبت کردیم پدر یوسف خیلی دردمند بود. میگفت من در این حادثه فقط فرزند 22 ساله‌ام را از دست ندادم، همسر 39 ساله‌ام را از دست داده‌ام و زندگی‌ام متلاشی شده است.» به گفته ایزدی، خانواده فلاحی انگیزه روحی برای ادامه حیات نداشته و زندگی متعادل هم نداشتند: «اینها موضوعاتی‌اند که در یک پرونده باید درج شود. شیوه‌هایی در قدیم بود، همین الان هم متداول است، آن هم ورود یک بزرگتر، کدخدا یا یک آدم معتمد و ریش‌سفید در این قضایا است، آنها می‌‌توانند بدون توجه به مبانی قانون اولیای دم را ترغیب کنند که از قصاص بگذرند تا خونی ریخته نشود، به هر شکلی است مسیر را به سمتی سوق می‌‌دهند که با صلح و صفا همه چیز تمام شود. ما این کار را انجام دادیم، حتی فلاحی میگفت با کشتن برومند چیزی برای من درست نمی‌‌شود؛ نه همسرم بر می‌‌گردد نه فرزند از دست داده‌ام و اینها یعنی اینکه او تمایل داشت که رضایت دهد اما روز دادگاه همه چیز عوض شد.» ایزدی درباره ماجرای دادگاه رو شنبه میگوید: «قاضی گفته بود که حکم قصاص اجرا نمی‌‌شود و قتل غیرعمد است. این آقا وقتی دید حکم قصاص غیرعمد داده شده پایین می‌‌آید و جلوی در دادگاه می‌‌ماند تا زمانی که می‌‌خواهند برومند را ببرند با اسلحه حمله می‌‌کند و دوازده تا پانزده تیر شلیک می‌‌کند که چند تا تیر به نجفی اصابت می‌‌کند و محیط‌بان نجفی فوت می‌‌کند. این قصه روز شنبه بود اما تمام این داستان‌‌ها ریشه‌‌اش بر می‌‌گردد به اینکه ما در سیاست‌گذاری‌‌های مدیریت حفاظت مناطق چهارگانه‌مان که تحت نظر سازمان محیط زیست است، برنامه روشن و واضحی نداریم و حتی برای دفاع از محیط‌بانان برنامه درست و کاملی نداریم، چون قانون برای محیط‌بانان مانند سایر نیروهای مسلح نیست و این ضعف است. اگر اسلحه داده شده باید قوانین حمل سلاح و استفاده از آن را مثل سایر سازمان‌‌ها بدهید.» او درباره دیدگاه و نگاهش به ماجرای قتل محیط‌بان نجفی و اتفاق‌‌های شبیه به این ماجرا که برای محیط‌بانان دیگر می‌‌افتد میگوید: «من معتقد به حفاظت از زیستگاههایمان به وسیله جریانات فیزیکی و تکیه بر سلاح نیستم. ما باید نگاه مدیریتی‌مان درباره زیستگاههایمان را تغییر دهیم و مدیریت مشارکت حفاظتی داشته باشیم که آحاد مردم و حتی گروه‌‌های هدف همه‌ی متخلفین در کنار برنامه قرار بگیرند. فهم‌شان نسبت به ارزش کار حفاظت باید بالا برود و به صورتی که اگر تقویت نمی‌‌کنند، برای جامعه محیط‌بانان و حفاظت از زیستگاههایمان تهدید هم نباشند. این برنامه‌‌ای است که به صورت یک خلأ در زیستگاههایمان و در برنامه‌‌های سازمان محیط زیست وجود دارد و همین موجب می‌‌شود که بی‌پناهی جامعه محیط‌بان و سیاست یک بام و دوهوای سازمان مدیریتی نمایان و در نهایت منجر به بی‌پناهی جامعه محیط‌بان ما شود. این موضوع متاسفانه در بعضی از مواقع به برون‌دادهای بسیار دلخراشی منجر می‌‌شود که بعضا قابل جبران نیست.» ایزدی معتقد است تا زمانی که سازمان حفاظت محیط زیست نسبت به شکست‌‌ها، موفقیت‌‌ها و مشکلاتش به ویژه در عملکرد گذشته‌‌اش واکاوی نکند و این واکاوی منجر به برنامه و راهکار جدید در امر حفاظت نشود، متاسفانه باز هم شاهد همچین تراژدی‌هایی در امر حفاظت از زیست‌گاه‌یمان خواهیم بود.
رضایتی در کار نبود
صحبت‌‌های وکیل محیط‌بان برومند نجفی و فعال محیط زیست یک پیام مشترک داشت و آن هم اینکه پدر یوسف قصد رضایت دادن نداشته و اعلام حکم قتل غیرعمد برای او به مثابه تیر خلاص بوده؛ به همین دلیل هم تصمیم می‌‌گیرد با قتل دیگری به اصطلاح انتقام پسرش را بگیرد؛ این موضوع را هم جمشید محبتخانی، فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست تائید می‌‌کند و در پاسخ به این ابهام که آیا ورود سازمان محیط زیست به ماجرای محیط‌بان همه چیز را تغییر داده میگوید: «سازمان تک‌بعدی کار نکرده است، بلکه دو بعدی کار کرده؛ هم قانونی پیگیری کرده و هم دنبال رضایت بوده است. همین آقای حاج عباس عربی که سفیر صلح و سازش ملی کشور است، چند بار ما رفتیم منزلش و واسطه شده بود و چندین جلسه با پدر مقتول ملاقات داشته است. رئیس حل اختلاف قوه قضائیه استان کرمانشاه و ریش‌سفیدان و هر فرد بزرگی که بوده است حضور داشتند. من سه بار رفتم به دیدن پدر مقتول که رضایت بگیرم. سه مرحله حضوری رفتم. آقای دکتر طلاجویان یک بار حضوری رفتند که با استاندار و معاونین استاندار و رئیس حل اختلاف با حاج عباس عربی ملاقات حضوری داشتند که بتوانیم رضایت بگیریم، اما موفق نشدیم. هر کاری که ممکن بود برای گرفتن رضایت انجام دادیم تا روز گذشته هم پیگیر بودیم اما با قتل محیط‌بان همه چیز تغییر کرد.» به گفته فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست «این فرد نشان داد چه روحیه‌‌ای دارد. قتل آدم برایش مثل کشتن گوسفند بود، چون چند گلوله را از فاصله سه‌متری به محیط‌بان ما زد و فرار کرد. حالا سوالم از منتقدان ورود سازمان محیط زیست به ماجرا این است که با چه اطمینانی فکر میکردند روز اعدام محیط‌بان پدر یوسف روی حرف خود سر بخشش می‌‌ماند؟ آیا کسانی که ورود سازمان به ماجرا را دلیل این اتفاق می‌‌دانند روز اعدام احتمالی تضمین می‌‌دادند که این فرد، بخششی در کارش باشد؟» او درباره صحبت‌‌های چندی پیش پدر یوسف مبنی بر اینکه علی سلاجقه، رئیس سازمان محیط زیست وقتی به کرمانشاه رفته از او سراغی نگرفته، میگوید: «زمانی که ما به کرمانشاه رسیدیم، تماس گرفتیم که به منزل پدر مقتول برویم و اجازه ندادند، بعد قرار شد آقای فلاحی به منزل حاج عباس عراقی بیایند اما نیامدند، روحیات فردی که ما را برای رضایت بازی داد، مشخص بود؛ غیر از مسئولان سازمان، کلی آدم بزرگ به دیدن این آدم رفت اما رضایت نمی‌‌داد. حالا ما یک اتفاق داریم که محیط‌بان ما شهید شد، در حالی که اصلا نباید این اتفاق می‌‌افتاد. نباید امنیت محیط‌بان آنقدر در سطح پایین باشد که در جلوی دادگستری به گلوله بسته شود. ما ضمن اینکه پیگیر قاتل هستیم، باید بررسی کنیم که چرا به همین راحتی محیط‌بان ما را در جلوی دادگستری کشتند.»
روز کاری برومند نبود
ماجرای پرونده محیط‌بان برومند نجفی زمانی حساس‌تر می‌‌شود که صحبت‌‌ها و نقل قول‌‌ها از آن روز این است که او لباس محیط‌بانی بر تن نداشته و فقط اسلحه حمل می‌‌کرده که ایزدی در پاسخ به این پرسش که چرا آن شب محیط‌بان نجفی در آن منطقه حضور داشته، میگوید: «بله روز کاری‌شان نبوده و اینکه شیفتش تمام می‌‌شود و به خانه می‌‌رود، وقتی به رئیس منطقه خبر می‌‌دهند چند نفر در منطقه دیده شده‌اند، رئیس منطقه در منزل دو سه نفر از محیط‌بانان می‌‌رود و به در منزل برومند نجفی هم می‌‌رود، از او درخواست کمک می‌‌کند. از تنها کسانی که حضور داشتند فقط برومند نجفی لباس بر تن نداشته. این هم امر عادی است این اتفاق می‌‌افتد که محیط‌بان وقتی شفیت کاری‌‌اش نباشد و مساله‌‌ای پیش بیاید، کمک می‌‌کند.» این فعال محیط زیست همچنان به مستندات پرونده اشاره دارد: «اتفاقی که افتاده بود خطای دید بوده است و نجفی قصد قتل عمد نداشته است، اما شلیک برومند منجر به این حادثه می‌‌شود و تیرها در یک نقطه و در یک متر بالاتر پشت شیشه ماشین سمت راست ماشین برخورد می‌‌کند.»
محیط‌بان فرار نکرده بود
«از ابتدا پدر یوسف همیشه این موضوع را میگفت که او را خواهد کشت و هر زمان این موضوع را در مقابل قاضی مطرح میکردند همه می‌‌گفتند این حرف‌‌ها را کنار بگذار؛ «مگر کسی در آن زمان شب در تاریکی می‌‌تواند تشخیص دهد چه کسی در ماشین است و هدف بگیرد و همان یک نفر را بزند.» این صحبت‌‌های میرجعفری وکیل محیط‌بان برومند نجفی است که در گفت‌وگو با هم‌مهین مطرح می‌‌کند و در پاسخ به این پرسش که 14 مرداد دو سال پیش چه اتفاقی افتاده میگوید: «اتفاق در ساعت 9 و 30 دقیقه شب رخ داده بود و حتی کارشناس اسلحه‌شناسی که در جلسه رسیدگی با ما بود، نظریه‌‌اش را داده بود. روز شنبه در دادگاه آخر هم حضور داشت و توضیح داده بود که چنین چیزی امکان ندارد. از طرف دیگر روایتی هم که علی سلطان‌فلاحی میگفت که این اتفاق از قصد و با هدف انتقام به دلیل یک قتل که چندی پیش رخ داده، موضوعی بود که محیط‌بان برومند قبول نداشت و میگفت که در ماجرایی که فلاحی تعریف می‌‌کند، او هیچ نقشی نداشته است و حالا پس از قتل محیط‌بان مشخص می‌‌شود که اینها روایاتی بود که پدر یوسف برای اینکه خشم و کینه خودش را عیان کند مطرح می‌‌کرده است.» میرجعفری ادامه می‌‌دهد: «آن روز قاضی پرونده یک ساعت وقت رسیدگی به این موضوع اختصاص داد که رضایت این آقا را بگیرد و توضیح داد که من سه هزار حکم قصاص نوشتم اما این فرد قصد کشتن نداشته و دیوان هم تایید کرده و قتل را شبه‌عمد اعلام کرده است و اگر قصد رضایت دادن داشته باشید، الان فرصت مناسبی است اما پدر یوسف فکرش جای دیگری بود.»
قتل با هدف بود
یکی از موضوعاتی که از آن روز همه کارشناسان و مسئولان سازمان محیط زیست به آن تاکید دارند، این است که پدر یوسف از قبل‌تر به این موضوع فکر کرده است. وکیل محیط‌بان برومند نجفی در این‌باره میگوید: «بی‌شک این تصمیم از قبل‌تر گرفته شده بود، چون همه فامیل‌‌های پدر یوسف با تجهیزات آمده بودند؛ تبر و کلاشینکف داشتند و ماشین برای فرار آماده داشتند و در یک چشم به‌هم‌زدن کل کوچه را به گلوله بستند و فرار کردند.» او ادامه می‌‌دهد: «مساله این است که بزرگ‌‌ترین مرجع رسیدگی، دیوان عالی کشور است و این دیوان قتل برومند را غیرعمد اعلام کرده بود و کاملا بعد از بررسی مشخص شد که هیچ قصد و نیتی وجود نداشته و آقای فلاحی هم این موضوع را می‌‌دانست اما میگفت از ما خون ریختید باید از شما یک نفر را بکشیم. من از ابتدا از این پدر این حرف را شنیدم تا لحظه آخر همه حرفش انتقام و خون‌ریزی بود.» او درباره اظهارات برومند نجفی مبنی بر شلیک به لاستیک و پیدا نشدن هیچ ردی از تیر در لاستیک پراید میگوید: «از ابتدا تا همین انتها، همیشه ادعای برومند که درست هم بود این بود که وقتی احساس خطر می‌‌کند، تیر هوایی می‌‌زند، رئیس منطقه آقای جوادفر میگوید لاستیک را نشانه بگیر، نگذار فرار کنند، او هم لاستیک را می‌‌زند؛ فردی هم که کارشناس اسلحه‌شناسی بود آن روز در جلسه دادرسی میگفت که اگر یک میلی‌متر لوله تفنگ تکان بخورد ممکن است ده سانت محل اثابت گلوله تغییر کند و ممکن است آن شب هم همین اتفاق افتاده باشد. در شب دید محدود می‌‌شود و نکته مهمتر اینکه این اتفاقات در چندصدم ثانیه رخ داده وگرنه چه قصد و نیتی می‌‌توانسته داشته باشد و محل اصابت گلوله مشخص در پایین ماشین شلیک شده، اما گویا پس از شلیک اول ماشین چرخ می‌‌خورد، به سمت جلو می‌‌رود و تیرهای بعدی به جاهای دیگر ماشین می‌‌خورد.» وکیل محیط‌بان برومند نجفی، فرار کردن او از صحنه جرم و نبردن مصدوم به بیمارستان را کاملا رد می‌‌کند: «چنین چیزی نبوده است؛ اسناد و مدارک در پرونده موجود است که همان لحظه ماشین ایستاده بوده و با هم به سمت درمانگاه حرکت کردند و آقای قنبرپور به سمت جلو می‌‌رود و اینها هم پشت سرشان حرکت می‌‌کنند؛ جسد در پراید بوده است و راننده‌‌ای که در پشت فرمان بوده داد و فریاد می‌‌زند که «کشتید» اینها تا می‌‌خواهند به ماشین نزدیک شوند حرکت می‌‌کند.»
بلبشو در فضای مجازی
مهدی نبیان، فعال محیط زیست و کارشناس ارشد تنوع زیستی هم معتقد است عوامل بیرونی در قتل محیط‌بان نجفی تاثیر داشته است: «دفعات و تجربه‌‌های قبلی‌ای وجود دارد که به خاطر خطای محیط‌بان یا قصوری که از سمت یگان بوده، قتلی اتفاق افتاده است. اما در موارد قبلی با مدیریت خوبی که صورت گرفته و ریش‌سفیدی‌ای که انجام شده، -مثل مورد اسد تقی‌زاده محیط‌بان دنا که به اعدام محکوم شده بود-، با وساطتی که انجام گرفت، موضوع ختم به خیر شد و الان آقای تقی‌زاده به کارش مشغول است. در ماجرایی که برای محیط‌بان برومند اتفاق افتاد، ورود نامناسب افراد سلبریتی و جویای نام به پرونده، علی‌رغم اظهارات بازپرس پرونده که گفته بود شلوغ‌کاری نشود و جو متشنج نشود، خلاف این اتفاق در فضای مجازی افتاد. مصاحبه‌‌ای در تیرماه سال جاری با پدر مقتول صورت گرفت که خودش قاتل شد، گفته که بچه من را بی‌مورد قاتل کرده‌اند. همین الان هم دارند در فضای مجازی می‌‌گویند که مقتول یک شکارچی غیرمجاز بوده و محیط‌بان کار خوبی کرده که او را کشته است. وقتی پدر مقتول میگوید که در فضای مجازی دارند به خانواده او توهین می‌‌کنند و چیزی را که اتفاق نیفتاده به آنها نسبت می‌‌دهند و حتی افرادی که دنبال رضایت هستند به این پدر گفته‌اند که بچه شما تخلف کرده و حالا بیا از خون او بگذر، اوضاع پیچیده می‌‌شود. چون او قبول نداشته که پسرش تخلفی کرده که حالا از خون محیط‌بان بگذرد.» او ادامه می‌‌دهد: «این بلبشویی که در فضای مجازی اتفاق افتاد، به شدت ذهن پدر مقتول که تحت فشار روانی زیادی بوده را به هم ریخت. در فضای مجازی نوشته بودند که مقتول حقش بوده که کشته شده، چون دشمن حیوانات بوده. بنابراین ما با جوی از تندروی‌‌ها و افراط‌گری‌‌ها درباره محیط زیست روبه‌روییم. وقتی اسم شکار می‌‌آید، آن فرد قاتل و خونریز دانسته می‌‌شود و از طرفی محیط‌بان به صورت یک فرشته و قهرمان فارغ از امکان هرگونه خطا معرفی می‌‌شود. همه ما انسانیم و امکان دارد که خطا کنیم. اگر خطا کنیم باید آن را بپذیریم و از طرفی باید حامی قانون باشیم و از ساز و کارهای قانونی مطالبات را پیش ببریم.» نبیان معتقد است وقتی سلبریتی‌‌ها وارد موضوع می‌‌شوند، امکان اینکه روش‌‌های غیرقانونی رواج پیدا کند، بیشتر می‌‌شود: «فراموش نکنیم که ما می‌‌توانیم فقط به اتفاقی که افتاده واکنش نشان دهیم. باید این موضوع را ریشه‌یابی هم بکنیم و ببینیم که دلایل این اتفاقات چیست. فردی که توسط محیط‌بان جانش را از دست داده، یک شکارچی غیرمجاز هم نبوده و در پرونده‌‌اش این موضوع ثبت نشده است و در واقع این اتفاق در یک زد و خورد نیفتاده است. اما در فضای مجازی گفته می‌‌شود که محیط‌بان از خودش دفاع کرده است، درحالی‌که چنین نبوده است. باید ببینیم که چرا ما در سالیان گذشته شاهد کشته شدن شکارچیان و شهادت محیط‌بانان نبودیم، از 20 سال گذشته ما شاهد چنین چیزی هستیم. تا الان 50 نفر محیط‌بان در درگیری شکارچیان غیرمجاز کشته شدند و در مقابل هم، همین تعداد از شکارچیان کشته شدند. هر دو انسانند و چرا جان آنها باید گرفته شود؟ ما باید این موضوع را ریشه‌یابی کنیم تا ببینیم چرا این اتفاقات در حال تکرار شدن هستند.»
