کرونا اوج گرفت پرستاران اخراج شدند

در دنیا این استاندارد وجود دارد که به ازای هر هزار نفر جمعیت، باید حداقل سه پرستار وجود داشته باشند. در بعضی از کشورها مثل بلژیک، این تعداد به بالای ۱۰ نفر به ازای هر هزار نفر می‌رسد و متوسط در کشورهای اروپایی بین ۸ تا ۱۰ نفر است. بر اساس قوانین این سازمان، هر کشور اگر از سه نفر پرستار به ازای هر هزار نفر کمتر داشته باشد، به همان نسبت مردم خسارت می‌بینند و مرگ‌و‌میر بالا می‌رود یعنی کمبود کادر پرستاری ارتباط مستقیم با این مرگ‌و‌میر دارد. ضریب پرستار در ایران، قبل از کرونا یک‌و‌نیم بوده است یعنی مردم ما نصف حداقل مراقبت‌ها را هم نمی‌گیرند؛ به هر صورت در کشور ما به گونه‌ای است که طرف می‌میرد و مردم می‌گویند خدا رحمتش کند شب عاشورا مرد یا شب جمعه مرد، یا یک مناسبت پیدا می‌کنند و مرگ عزیزانشان را به آن وصل می‌کنند ولی در اصل بخشی از مردم ما به دلیل کمبود کادر پرستاری می‌میرند. ما با این کمبود وارد کرونا شدیم. کرونا درمان نداشت؛ به ویژه در پیک اول و دوم که تازه کرونا آمده بود، نه مردم، نه مسئولان و نه زیرساخت‌های ما آمادگی ورود و مقابله با این ویروس را نداشتند. هنوز هم می‌گویند که چون کرونا درمان ندارد، آن چیزی که مردم به آن نیاز دارند، مراقبت است و این مراقبت هم بر عهده پرستاران است یعنی بیشترین نیازی که الان در بحث کرونا احساس می‌شود، بحث نیروی پرستاری است. این مدت کشورهای اروپایی شروع به استخدام پرستار کردند تا همان ۸ تا ۱۰ نفر را افزایش دهند. کشور ما متاسفانه با وجود اینکه ۱۰۰ هزار نفر پرستار بیکار جویای کار دارد اما مسئولان این موضوع را قبول نمی‌کنند که باید پرستار استخدام کنند. من همیشه گفته‌ام که کمبود کادر پرستار مطالبه مردم است ولی آنها این کار را نکردند و طی ۵ الی ۶ سال اخیر آمار می‌دهند که ۵۰ هزار نفر استخدام کردیم ولی این آمارها کلی است؛ مثلا آخرین استخدامی که بوده، سال ۹۹ بوده که در آن زمان ۳۹ هزار نیرو جذب کردند ولی از این ۳۹ هزار نفر، ۳۰ درصد پرستار بودند که ۱۳ یا ۱۴ هزار نفر می‌شوند؛ این کل نیروهایی است که جذب کرده‌اند؛ و اگر این نیروها را گرفته‌اند به دلیل تخت‌های جدید بوده است. به هر صورت با یک پیش‌زمینه خراب کمبود نیرو وارد بحث کرونا شدیم. پرستارانی که فارغ‌التحصیل می‌شوند، باید دو سال طرح در بیمارستان دولتی بگذرانند؛ زمانی هم نیروهای موقت گرفتند و با آنها قراردادهای ۸۹ روزه بستند و وقتی کرونا در یکی، دو ماه پیش فروکش کرد، عذر همه آنها را خواستند؛ این قدرناشناسی مجموعه دولت از پرستاران بود. یعنی حاکمیت در مجموع باید به شکلی از این پرستاران که جانشان را کف دستشان گذاشتند و ۱۶۰ شهید مدافع سلامت دادند قدردانی می‌کرد، نه اینکه آنها را اخراج کند. همه پرستارهای ما یکی، دو بار کرونا گرفته‌اند ولی با این وجود مسئولان به جای قدرشناسی آنها را تعلیق کردند. البته امروز اعلام کردند که ما تعلیق‌شده‌های پرستاری را دوباره جذب می‌کنیم که این خیلی کار بدی است که پرستاران تعلیق‌شده و بیکار را در اوج بیماری جذب می‌کنند و بعد که بیماری فروکش می‌کند، عذر آنها را می‌خواهند. در تمام دنیا چون سلامت مردم مهم است، اولویت اول دولت‌ها نیروی انسانی است اما متاسفانه در کشور ما به دلیل سیستم مافیایی که بر نظام بهداشت حاکم است، عموما سعی می‌کنند در بدترین شرایط از پرستاران استفاده کنند و به آنها حداقل حقوق را بدهند؛ بدون هیچ‌گونه امتیاز و امنیت شغلی و این کمال بی‌اخلاقی است. قرارداد‌های ۸۹ روزه بدترین مدل جذب نیرو است و ما مخالف این کار هستیم. در دنیا می‌گویند سلامتی مهم است و پرستاران باید نسبت به آینده شغلی‌شان نگرانی نداشته باشند اما ما 12 مدل قرارداد موقت داریم که از این قراردادهای موقت بدترین مدل آن قرارداد ۸۹ روزه است یعنی در جایی که خطر جان پرستار را تهدید می‌کند، پرستار را جذب می‌کنند و حداقل قانون کار را به او می‌دهند؛ بدون اینکه امتیازی دهند یعنی اوج بهره‌کشی از پرستار در شرایط بسیار سخت و بحرانی. اینکه در کشور ما با توجه به جمعیت آن، ۱۶۰ نفر از کادر سلامت جان خود را از دست داده باشند و چین با آن جمعیتش کمتر از ما کشته داده باشد، حاکی از ناکارآمدی سیستم مدیریتی است و نشان می‌دهد وقتی نیروی پرستار کم داشته باشیم، پروتکل‌ها رعایت نمی‌شود؛ یعنی هم مریض آسیب می‌بیند و هم خود پرستار بیشترین آسیب و خسارت را می‌بیند. خوشبختانه بین پرستارانمان به چند علت مرگ‌و‌میر نداشتیم؛ یکی اینکه خودشان دو یا سه بار کرونا گرفته‌اند و بدنشان به صورت طبیعی در برابر ویروس ایمن شده و دوم اینکه واکسن زده‌اند و بیماری‌زایی هم کم شده است. به هر صورت ابتلا در پرستاران هست ولی خوشبختانه تا الان فوتی نداشته‌ایم. محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار کشور