اختلال روانی بیشتر در سالمندان فـقیر

سالمندی با توجه به کاهش توان فیزیکی، کاهش فعالیت‌های اجتماعی و کلا روند فرسایشی یا روند نزولی سیستم روان و جسم، به نوعی پیچیده است. نیاز است که سالمندان این دوران حساس را با شرایط خاصی طی کنند. این دوران، دورانی است که فرد بازنشسته می‌شود، یا دورانی است که فرزندان از پیش آنها رفته‌اند یا همسر فرد فوت شده است. این دوران، دوران آشیانه خالی و تنهایی، داغ‌دیدگی، بیکاری و حس مفید نبودن برای جامعه است. تمام این عوامل روی فرد اثرگذار هستند و باعث می‌شوند فرد سالمند، دچار حس انزوا و افسردگی شود. این دوران، دوران تحولی است که ممکن است فرد را به یک انزوای اجتماعی و حتی فیزیکی و روانی ببرد. با توجه به اینکه این شرایط خود‌به‌خود در دوران سالمندی بروز پیدا می‌کند، اگر فرد نتواند قابلیت‌ها و مسئولیت‌هایی را که دارد، به درستی انجام دهد، طبعا دچار مشکلات روحی خواهد شد. بازنشستگی در همه جای دنیا طوری تعریف شده که فرد باید یک منبع درآمد داشته باشد که با آن روند زندگی‌اش را طی کند اما اکنون اگر بازنشسته‌ها از نظر اقتصادی توان نداشته باشند، با توجه به اینکه اکثرشان عائله‌مندند که منبع قدرت و افتخارشان هم هستند، نمی‌توانند شان خودشان را حفظ کنند و طبعا دچار مشکلات روانی بیشتری خواهند شد. طبق آمارها، افسردگی در میان سالمندان بیشتر از سنین دیگر است؛ اگر شرایط اقتصادی بد هم به آن اضافه شود، اختلالات روانی بیشتری را در سالمندان خواهیم دید. این قشر، قشر بزرگی از جامعه ما هستند و جمعیتشان هم رو به افزایش است، بنابراین قشر بزرگی از جامعه ما به تدریج دچار انواعی از اختلالات خواهد شد و باید به این موضوع کاملا توجه شود. مجموعه عوامل طبیعی و عوامل دیگری تحت تاثیر تغییرات محیطی، دست‌به‌دست هم می‌دهند تا دوران سالمندی پرتنش‌تر شود. این دوران، دورانی است که فرد باید یک دغدغه داشته باشد و آن این است که توان فیزیکی‌اش را افزایش دهد و توان اجتماعی و روانی و ارتباطاتش را حفظ کند. اگر نتوانیم راهکارهای اساسی برای این دوران در نظر بگیریم، با توجه به افزایش سالمندان با بحران سالمندی روبه‌رو خواهیم شد. دوران کرونا هم وضعیت عجیبی را برای سالمندان رقم زد. با توجه به اینکه زمان پایان شیوع ویروس کرونا مشخص نیست، باید یک الگو و سبک زندگی جدید برای رفتار با سالمندان و دیدار آنها پیدا کنیم؛ چراکه ممکن است این دوره طولانی‌مدت شده و وضعیت روانی سالمندان با خطر جدی مواجه شود. این افراد نمی‌توانند بیش از حد تنهایی را تحمل کنند. تماس‌‌های غیرحضوری و تماس تصویری برای سالمندان کافی نیست و آن‌ها دیدار مستقیم را ترجیح می‌دهند. توصیه‌‌های بهداشتی باعث شده فرزندان از دیدار سالمندان اجتناب کنند اما باید با توجه به بهتر شدن وضعیت، در این رفتارها هم بازنگری صورت بگیرد. مژگان نیکنام روانشناس سالمندان