شکستن حباب مدیریتی در شیراز دور از انتظار نبود
روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.
جمیله کریمی عضو حزب اتحاد ملت:
شکستن حباب مدیریتی در شیراز دور از انتظار نبود
یک سال بعد از عملیات یکدست‌سازی حاکمیت در میان اصولگرایان، نشانه‌‌های شکسته شدن سد ائتلاف آنها دیده می‌‌شود. شهرداری شیراز یکی از نمودهای ترک خوردن این ائتلاف است. جمیله کریمی، از چهره‌‌های شناخته‌شده اصلاح‌طلبان استان فارس در گفت‌وگو با هم‌میهن از اتفاقات اخیر شیراز صحبت می‌‌کند:ریشه اختلافات اصولگراها کجاست؟ اختلافاتی که در شورای شهر شیراز رخ داده، تا چه اندازه متاثر از سهم‌خواهی‌‌های سیاسی و تا چه اندازه متاثر از دفاع از منافع مردم بوده؟
در این دوره اصولگرایان همانند سایر نقاط کشور با حذف رقبای سیاسی، مدیریت شورای اسلامی و شهرداری کلانشهر شیراز را به‌دست گرفتند. از همان ابتدا و قبل از شکل‌گیری شورای شهر، اختلاف بین طیف‌‌های مختلف اصولگرایان وجود داشت و اصولگرایان با دو لیست وارد عرصه انتخابات شورای شهر پنجم شدند. بعد از شکل‌گیری شورای ششم، دخالت‌‌های بیرونی و توافقات داخلی، نهایت به این نتیجه منتهی شد که یکی از اعضای شورا بدون پیشینه مدیریتی و سوابق اداری و اجرایی و تجربی به‌عنوان شهردار کلانشهر شیراز انتخاب شد. در هنگامه انتخاب شهردار، مخالفت برخی از شورانشینان باعث شد که شهردار با رأی شکننده 8 به 5 بر کرسی شهرداری بنشیند، در حالی که در شورای پنجم اصلاح‌طلب شیراز، شهردار منتخب با سابقه شهرداری و فرمانداری کلانشهر شیراز با رأی قاطع همه 13 عضو شورا انتخاب شد. پس از برکناری شهردار، برای جبران هزینه آن، یک روز بعد، رئیس شورای شهر طی محاسبه‌‌ای دلیل را استعفای شهردار اعلام کرد. در چنین فضایی شکستن حباب قدرت یکدست مدیریت شهری شیراز دور از انتظار هم نبود. طبیعت عرصه قدرت، شکل دیگری از رقابت بین جریانات مختلف سیاسی هست، اگر این رقابت در عالم واقعی بین دو یا چند جریان سیاسی باشد، علی‌القاعده پای منافع ملی و در حوزه مدیریت شهری منافع مردم آن شهر یا منطقه می‌تواند در کار باشد، وقتی با حذف رقبای سیاسی، قدرت یکدست شکل میگیرد، طبیعتا رقابت درون یک جناح یکدست سیاسی نیز شکل میگیرد که علی‌القاعده در رقابت‌‌های درون‌جناحی دیگر، پای منافع ملی و مردم نمی‌‌تواند در میان باشد و خودبه‌خود منافع شخصی و اختلافات درون‌جناحی در کار است.
به نظر شما این اختلافات تا چه اندازه جدی‌ست؟ آیا در نبود رقیب قدرتمند، احتمال چندپاره شدن جریان اصولگرایی هست؟
شواهد گویای این است که شرایط به سمت روی کار آمدن اصولگرایان سنتی نیست، بلکه به سمت حضور تندروهای این جریان و سمت‌ها در حرکت هست. به‌نظر می‌رسد وزن‌کشی اصولگرایان سنتی با نواصولگرایان الان در جریان باشد. جریان یکدست در دایره محدود خود سرگردان و درگیر اختلافات داخلی خود هستند و غافل از اینکه مردم به‌خوبی متوجه مسائل هستند یا شاید سکوت اصلاح‌طلبان دال بر این باشد که ببیند در میدان بی‌رقیب که مدعیان اصولگرایی می‌خواستند معجزه! کنند کجای کار هستند و قضاوت را به خود مردم سپرده‌اند که همیشه بهترین قاضی بوده‌اند.
موضع اصلاح‌طلبان استان نسبت به این اختلافات چه بوده؟ آیا رصدی از فعالیت‌‌های شورای فعلی در بین اصلاح‌طلبان صورت میگیرد؟
در این مسیر اصلاح‌طلبان با رصد فعالیت‌‌های شورای اصولگرای ششم، شاهد وضعیت موجود بوده و هستند. این گونه رصدها زمانی جواب می‌دهد که رقیب سیاسی اولا قدرت استفاده برابر از امکانات اطلاع‌رسانی داشته باشد و فضای نقد، بسته نباشد. تردیدی نیست که خاصیت حاکمیت یکدست و خلأ رقیب سیاسی، موجب می‌‌شود که شکاف‌‌های داخلی بیشتر خودش را نمایان کند و اصلا خاصیت حاکمیت بی‌رقیب همین هست و به‌نظرم خیلی نمی‌‌شود این نوع رفتارها را به منافع مردم گره زد، چون بنیان شکل‌گیری قدرت یکدست، نه منافع مردم، بلکه منافع جناحی و ماندن در دایره محدود خودی هست.
