سیاستمداران

قبیح را نمی‌توان با قبیح پاسخ داد

آیت‌الله جوادی‌آملی، مرجع تقلید شیعیان در پایان درس خارج فقه در واکنش به کاریکاتورهای اهانت‌آمیز نشریه فرانسوی «شارلی ابدو»، گفت: «بیان نورانی حضرت امیر(ع) است که: (ردّوا الحجر من حیث جآء)*، سنگ را همانجا که آمد، برگردانید. (فانّ الضیم لایحتمله الا الذّلیل). ستم را جز ملّت فرومایه قبول نمی‌کند، سنگ را هر جا آمد برگردانید؛ این بیان نورانی حضرت امیر است که اسلام هم روی همین پیش می‌رود؛ (ردّوا الحجر من حیث جآء)، (فانّ الضیم _ ستم را، ذلت را جز ملت فرومایه کسی تحمل نمی‌کند _ لا یحتمله الا الذّلیل).» وی ادامه داد: «حالا کسی فحش داد، آدم که نمی‌تواند فحش بدهد! با یک راه دیگری که بالاخره صحیح است باید جبران بکند و آن، یا تجمع است، یا اعتراض است که آبروی یک مملکت است، آبروی یک ملّت است، آبروی یک نظام است. ولی آدم نمی‌تواند قبیح را با قبیح پاسخ بدهد.»

اعتراض دانستن اغتشاشات اغتشاش دیگر است

احمد خاتمی، عضو مجلس خبرگان ‌در اجتماع علما، استادان، طلاب، دانشجویان و مردم قم که در پاسخ به اهانت نشریه فرانسوی در حرم حضرت معصومه(س) برگزار شد، گفت: «این نشریه مهم نیست؛ اما آنچه مهم است حمایت دولت فرانسه از آن نشریه به بهانه آزادی بیان است. آزادی بیانی که هیچ‌کسی نمی‌تواند راجع به هولوکاست سخن بگوید. اسم این را آزادی بیان می‌گذارند، اما این دروغ است.» وی با اشاره به حوادث سه ماه اخیر گفت: «اینها اعتراض نبود بلکه اغتشاش بود زیرا طبق قانون اساسی اعتراض در کشور ما آزاد است؛ اما اینها به بهانه اعتراض اغتشاش کردند و هرکسی که این اغتشاشات را اعتراض بخواند اغتشاش دیگری است. آیا در کشورهای اروپایی در اعتراضات‌شان تورات و انجیل را می‌سوزانند؟ اما اینها قرآن سوزاندند، مسجد را سوزاندند و نامش را اعتراض گذاشتند اما در کدام کشورهای اروپایی به کلیسا حمله کردند؟»

هزینه «گفت‌وگوی ملی» بالاست

ضیا هاشمی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با شفقنا درباره ضرورت گفت‌وگو، این‌گونه اظهارنظر کرد: «گفت‌وگو در سطح کشور شکل گرفته، اما پر‌هزینه است. باید هزینه‌های گفت‌وگو را کم کرد و راه آن این است که اصل گفت‌وگو و طرح مطالبات متفاوت در فضای آزاد و قانونی را به‌رسمیت بشناسیم.» وی درباره الگوهای گفت‌وگو این‌گونه اظهار نظر کرد: «‌دانشگاه یکی از الگوهای نسبتا موفق رواج «گفت‌وگو» است که البته جا دارد توسعه یابد و مورد تشویق قرار گیرد. تشکل‌های دانشگاهی درباره بسیاری از مسائل نقدها و مطالبات خود را مطرح می‌کنند و راهکار ارائه می‌دهند. این گفت‌وگوها غالبا قانونمند است و اگر در مواردی برخی رفتارهای هنجارشکن دیده شود، استثناء را نباید مبنا قرار داد.»