مادری، کنار تشک کشتی/ درباره مجموعه عکسی از مسابقات کشتی آزاد نونهالان

عکس‌ها را که دیدم گفتم درباره مادر بودن می‌نویسم. اول خیال کردم دستم را روی صفحه کیبورد می‌گذارم و یک بند چهارصد کلمه می‌نویسم و تهش هم به احترام همه مادران تمام‌قد می‌ایستم و کلاه از سر بر می‌دارم. اما همین که شروع به نوشتن می‌کنم به معنای واقعی کلمه مخم «گیریپاچ» می‌کند.

اصلاً من بی‌مایه که باشم که بخواهم درباره مادر بنویسم؟ بنویسم چه؟ بنویسم مادر بودن فراموش کردن خود است؟ بعد ادامه بدهم مادر یعنی کسی که از لحظه‌ای که وجود دیگری درونش جان می‌گیرد، همه خودش را کنار می‌زند.

چرا دارم از این حرف‌ها می‌زنم؟ چرا اینقدر درگیر کلیشه شدم؟ چه کسی است که نداند پشت لبخند آرام یک مادر، چه شب‌های بی‌خوابی و چه دل‌نگرانی‌هایی پنهان است؟ چه کسی است که نداند مادر بودن عین عاشقی است؟

چه کسی است که نداند مادری، بزرگ‌ترین و سخت‌ترین نقش زندگی است؟ چه کسی است که نداند مادری هیچ آداب و دستوری ندارد؟

خبرگزاری ایرنا مجموعه عکسی از مسابقات کشتی آزاد نونهالان کشور منتشر کرده است. علی شریف‌زاده عکاس اما فقط مسابقه را عکاسی نکرده است. او مثل یک عکاس مستند درجه یک روح مسابقه و سالن کشتی را به تصویر کشیده است.

عکس‌هایی که پا را از یک عکس معمولی خبری فراتر می‌گذارد و کار صدتا شعر و مقاله و نوشته می‌کند. عکس‌هایی که مفهوم مادر بودن را نشان می‌دهد. عکس‌هایی که می‌گوید مادر حتی کنار تشک کشتی هم مادری می‌کند. 

 عکس‌ها: علی شریعت‌زاده/ ایرنا

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید