| کد مطلب: ۱۸۰۲۵

حزب کارگر جایگاه جهانی بریتانیا را تغییر می‌دهد؟

حزب کارگر جایگاه جهانی بریتانیا را تغییر می‌دهد؟

با اینکه پیش‌بینی‌ها از ماه‌ها قبل نشان می‌دادند حزب بریتانیا برنده انتخابات خواهد شد، اما اینکه همچنان حسی از عدم قطعیت نسبت به آینده وجود دارد، نشانه‌ای از اهمیت این انتخابات سراسری است.

روی کاغذ، تفاوت بسیار کمی بین اکثر المان‌های سیاست‌خارجی هر دو حزب کارگر و محافظه‌کار وجود دارد. بزرگترین تفاوت‌ها به مسائل اروپا و مهاجرت برمی‌گردد. این دو حزب در مورد چین، اوکراین و دیگر مسائل به‌شدت با یکدیگر مشابه‌اند. اما تصمیمات اولیه رویکرد دولت حزب کارگر در مورد جایگاه بریتانیا در جهان را مشخص خواهد کرد و جای خالی سوالاتی را که در کمپین‌ها بی‌پاسخ باقی ماند، پر خواهد کرد.

علاوه بر آن، بهبود جایگاه بریتانیا در جهان به این بستگی دارد که حزب کارگر بتواند مشکلات بریتانیا را در خانه حل کند یا نه؛ مشکلاتی که شامل عدم رشد تولید، سیستم آموزشی ناهمگون، اختلافات منطقه‌ای و ناکارآمدی سیستم بهداشت است.

اولین فرصت در ۵ روز اول پس از انتخابات و در نشست ناتو در واشنگتن‌دی‌سی نهفته است. استارمر شانسی خواهد داشت تا حمایت خود را از اوکراین و موضع‌گیری‌های مقامات پیشین محافظه‌کار تکرار کند. اما او تحت فشار خواهد بود تا درباره جزئیات عملکرد حزب کارگر برای اختصاص ۲/۵درصدی تولید ناخالص داخلی برای هزینه‌های دفاعی (از الان که حدوداً ۲/۳درصد است، بالاتر می‌رود) شفافیت‌سازی کند.

علاوه بر آن، چشم‌انداز آمریکا تغییراتی کرده است. شکنندگی واضح جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا عدم قطعیت جدیدی را وارد رقابت‌های ریاست‌جمهوری کرده است. فعلاً احتمال پیروزی ترامپ بیشتر است. این تصمیم استارمر خواهد بود که چقدر تلاش کند آمریکا و دیگری اعضای مردد ناتو را متقاعد کند تا همچنان به دفاع از اوکراین ادامه دهند که نه‌فقط برای حفظ حاکمیت خود بلکه امنیت اروپاست.

فرصت دوم در ۱۸ جولای خواهد بود؛ زمانی که نخست‌وزیر بریتانیا برای نشست «جامعه سیاسی اروپایی» میزبان ۵۰ رهبر اروپایی خواهد بود. این فرصت فقط برای سیاستمدار نشان دادن استارمر نیست بلکه تمایل بریتانیا به ارزش‌های لیبرال (از جمله حاکمیت قانون؛ شهرتی که از زمان برگزیت با اقدامات دولت تضعیف شده است) را نشان می‌دهد. این اولین فرصت برای شنیدن نظرات رهبران اروپایی درباره جزئیاتی در رابطه نزدیک با بریتانیا، همانطور که استارمر می‌خواهد، است.

برخی از همکاری‌ها در مسائل دفاعی، توافقنامه‌های تجارت مواد غذایی و محصولات دامداری، گسترش احتمالی اقدامات حرفه‌ای‌ها و خلاقان (این موضوع آسان‌تر است اما کاملاً شفاف نیست)، قلمرو هر دو طرف است. اما رهبران اتحادیه اروپا دولت جدید را تحت فشار قرار خواهند داد که چرا قبل از انتخابات نگرش‌های اروپایی‌ها درباره فرصت نقل و انتقال آزادانه‌تر جوانان بین اتحادیه اروپا و بریتانیا را پس زد.

او همچنین باید توضیح دهد حالا که قول داده طرح رواندای ریشی سوناک برای مقابله با مهاجران غیرقانونی را کنار می‌گذارد، چه جایگزینی خواهد داشت. مخصوصاً اینکه رویکردهای جایگزین احتمالاً مستلزم همکاری با کشورهای اروپایی است که با مشکلات مشابهی مواجه‌اند.

استارمر پیش از انتخابات تصمیم گرفت تا از حق اسرائیل برای دفاع از خود پس از حملات هفتم اکتبر حمایت کند؛ موضعی که شبیه موضع دولت ریشی سوناک بود. اما به‌دلیل شدت گرفتن مخالفت‌ها در میان حامیان حزب کارگر از اقدامات اسرائیل در غزه، هزینه بیشتری برای استارمر داشت تا سوناک.

استارمر برای موضع‌گیری محکم‌تر علیه اسرائیل تحت فشار خواهد بود و می‌خواهد نفوذ بریتانیا در آمریکا برای افزایش فشار بر دولت اسرائیل را به آزمایش بگذارد. او ممکن است با این حقیقت مواجه شود که نفوذ بریتانیا در مورد چنین مسائلی بسیار ناچیز است حتی با اینکه اقدامات این کشور وزن سمبولیکی دارد. بزرگترین استفاده بریتانیا می‌تواند گفت‌وگوها میان بازه گسترده‌ای از بازیگران منطقه‌ای باشد که هم‌اکنون در میان آنها نفوذ دارد.

هنوز هیچ تصمیم فوری برای چین گرفته نشده است. حزب کارگر همانند سوناک در مورد تجارت، صحبت درباره مشکلات جهانی اما دفاع از بریتانیا در برابر تهدیدها توازن محتاطانه مشابهی دارد. حزب کارگر خواستار رسیدگی به کانال‌های ارتباطی چین در بریتانیا شده که احتمالاً در ۱۰۰ روز اول دولت شروع خواهد شد.

اخبار مرتبط
دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی