معاون سردبیر هم میهن
معاون سردبیر روزنامه هم میهن
معاون سردبیر هم میهن
خدا کند با ذبح وزیر هم دلار ارزان شود هم طلا و هم هر کالای دیگری اما اگر قرار بود اقتصاد ایران با این مذبوحات به سامان شود پیشتر شده بود. به تدبیری بیش از ذبح نیاز است. خیلی بیشتر.
آنچه از زبان رئیس‌جمهوری پیشین بیان شده حکایت از تنگ‌تر شدن دایره دارد تا جایی که صحبت از یک جناح و یک جریان هم نباشد و به یک گروه تنزل یابد. همان‌ها که هستۀ اصلی استیضاح وزیر اقتصادند و بایکوت سخنان رئیس‌جمهور پزشکیان در قبال آن می‌تواند ناشی از همین باشد.
به تعبیر مرحوم ابوالقاسم میرفندرسکی که «صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی» نمی‌توان در ظاهر متن استیضاح توقف کرد و جا دارد سراغ لایه‌های دیگر برویم و از ۱۰ سناریوی محتملی بگوییم که احتمالاً انگیزه نمایندگانی است که اراده کرده‌اند عبدالناصر همتی را از ادامۀ همراهی با دولت وفاق ملی بازدارند.
اگر به مردم امید بدهیم که اصل مذاکره برای رفع تحریم‌ها و قانع‌کردن جامعه جهانی منتفی نشده و به هر شیوه ممکن حس کنند از قدرت خرید کنونی آنان صیانت خواهد شد و از تقاضای ارز کاسته شود ولو عرضۀ فوق‌العاده ارز هم صورت نپذیرد می‌توان امیدی به کاهش داشت وگرنه ادعاهایی از جنس آنچه یاسر جبرائیلی گفته راهی به دهی نمی‌برد.
به نظر می‌رسد محمد جولانی به دنبال آن است که نه براساس پیشینه (تروریسم یا رادیکالیسم) که با پراگماتیسم و عمل‌گرایی و سیاست‌ورزی شناخته شود و نیک می‌داند بازکردن دستار و بستن کراوات و همراهی همسر بی‌برقع و البته همچنان پوشیده کافی نیست. در این میان طبعاً این پرسش درمی‌گیرد که واکنش ایران چه باید باشد یا چه می‌تواند باشد؟
آن که حاجی بخشی بود بعد از آن که پاره‌ای مرزها را درنوردید از صحنه بیرون رفت تازه با آن سابقه و اعتبارکه نزد گروهی داشت. جماعت کنونی اما نه شمارشان آن‌قدر است نه سابقه‌شان و نه مردم حوصله دارند به شعارها و سخنان آنان گوش کنند. هم و غم مردم شده تأمین مایحتاج اولیه و نزد کثیری کرایه خانه و دغدغه‌های مادی و در این فضا نه که این شعارها دیگر خریداری ندارد بلکه به عنوان مسبب یا یکی از دلایل مشکلات شناخته می‌شود و اتفاقاً اخلاقی‌ترین کار این است که معنوی‌ترین مردم دنیا این همه گرفتار مادیات نباشند و شگفتا که طلبه جوان این نکته را هنوز درنیافته است!
در نگاه نخست به نظر می‌رسد هر آنچه باید دربارۀ سال‌روز بازگشت پیروزمندانۀ رهبر فقید انقلاب به میهن در پی ۱۴ سال و سه ماه دوری نوشته شود، طی ۴۵ سال گذشته گفته و نوشته شده و نویسندۀ این سطور هم طبعاً در آنها سهمی داشته است. ۴ مقوله اما سبب می‌شود از آن رخ‌داد یا به بهانۀ آن بنویسیم.
اگر بخواهیم این اتفاق یا بیل و کمچهای را که آقای پزشکیان برای امری چون ساخت مدرسه شخصاً در دست گرفت در ترازوی موافقان و مخالفان بگذاریم از ۲۰ منظر می‌توان بررسید.
خانم گرجی در یکی از معدود مصاحبهها فاش کرد در همان جلسۀ نخست، یکی از روحانیون گفته بود «نشستن در این مجلس با یک زن در کنار ۷۰ مرد معصیت دارد» و او هم بلافاصله واکنش نشان داده و گفته بود: «من که احساس گناه ندارم. شما اگر دارید بروید!»
بهتر نیست به جای تأکید بر جنبههای انتقامی و نفرینی به سست بودن تعلقات دنیوی و گذرایی همۀ آنچه ماندگار میپنداریم بپردازیم تا با آموزههای فرهنگی و دینی ما سازگارتر باشد؟
