معاون سردبیر هم میهن
معاون سردبیر روزنامه هم میهن
معاون سردبیر هم میهن
واقعیت مهم دربارۀ اشغال سفارت آمریکا در تهران در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ این است که تقریباً تمام شخصیت‌ها و گروه‌های سیاسی و فکری و اجتماعی حمایت کردند و به جز دو نفر شخص سومی را به یاد نمی‌آورم که در مقام مخالفت موضع گرفته و سخنی گفته باشد آن هم در دورانی که همه آزادانه نظر می‌دادند.
در هیچ‌یک از سال‌های گذشته فضا تا این اندازه برای یاد کوروش مناسب نبوده است. چراکه ایرانیان بر سر هر چه اختلاف داشته باشند چندان که شهره‌ایم به اهل کار جمعی نبودن و میل به انشعاب بعد از هر اتحاد و تشکل می‌توانند حول برخی نمادها و مفاهیم متحد شوند و کوروش یکی از آنهاست و این گونه است که از مناسبت هفتم آبان فراتر می‌رود و ایرانیان را از هر گرایش و مذهب و حتی اگر چندان دل باخته زبان پارسی نباشند گرد هم می‌آورد.
بند پایانی بیانیۀ مجمع محققین و مدرسین حوزۀ علمیۀ قم دربارۀ جنایات اسرائیل با آنچه از زبان امامان جمعه و روحانیت رسمی در صداوسیما میشنویم تفاوت بارزی دارد چراکه در پایان تصریح میکند: «راه حل برونرفت از بحران منطقه بازگشت رژیم صهیونیستی به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین است.» موضعی که به مذاق کیهان خوش ننشسته و به شیوۀ مألوف بی‌توجه به کسوت و صبغۀ روحانی این تشکل بر آنان تاخته است.
گشایش مدرسه‌ای در روستای ماژن دره‌شهر در استان ایلام فی‌نفسه نمی‌تواند خبری خاص تلقی شود اگرچه مدرسه‌سازی در هر جای ایران ستودنی است. تفاوت ماجرا این بار در نام است چراکه «انجمن حمایت از توسعۀ فضاهای آموزشی و فرهنگی» - با حمایت خانم افسانۀ هدایتی و آقای مجتبی محمود هاشمی - بانیِ ساخت این مدرسه ۶ کلاسه شده و نام آن را «علی دهباشی بخارا» گذاشته‌اند.
واکنش تند مرکز تحقیقات صداوسیما به گزارش‌های رسانه‌ها دایر بر کاهش مخاطبان رسانۀ رسمی به استناد نظر‌سنجی ایسپا (مرکز افکارسنجی دانشجویان) نشان می‌دهد صداوسیما اصرار دارد با انکار واقعیت‌ها به خود‌ستایی و در واقع خودفریبی ادامه دهد حال آنکه افول رادیو و تلویزیون غیرخصوصی - که به خاطر زاویه با دولت فعلی آن را دولتی هم نمی‌توان خواند - واقعیتی عیان است.
دیدارها و تعاملات رئیس‌جمهور با تشکل‌ها می‌تواند به عنوان نقطه تمایز با دولت قبل شناخته شود البته مشروط به آن که در حد تعارف و تشریفات محدود نماند چراکه رئیس‌جمهور سابق هم در دو سال اول میزبان برخی چهرههای سیاسی منتقد بود اما در حد ضیافت افظار یا شبیه آن. رئیس‌جمهوری و جبهۀ پایداری در هر چه اختلاف داشته باشند در یک امر مشترک‌اند و آن هم این است که بخش قابل توجهی از واجدان شرایط رأی دادن نه به او رأی دادند و نه به سعید جلیلی نامزد جبهه پایداری و به خاطر همین از ضمیر «ما» استفاده کرده است.
صدا و سیما رسما و علنا به این کارزار پیوسته و روزی نیست که از زبان کارشناس یا مجری‌ای در تقبیح «تلۀ جنگ» نشنویم و در ضرورت پاسخ نظامی که در بطن آن طعنه به رئیس‌جمهور هم نهفته است.
اگرچه انتظار می‌رود رئیس‌جمهور پزشکیان حضور متفاوتی به نسبت سلف خود در نیویورک داشته باشد اما باید در نظر داشت که نزدیکی به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و تأثیر غیرقابل انکار لابی یهودی بر آرای هر دو نامزد و نیز اتفاقات اخیر در خاورمیانه در آستانۀ اولین سالگرد طوفان‌الاقصی (هفتم اکتبر/ نیمه مهر) مجال اندکی باقی گذاشته است.البته اینها تنها موانع پاسخ آمریکا و غرب به پیام‌های مثبت تهران بعد از روی کار آمدن مسعود پزشکیان نیست. تجربۀ سیدمحمد خاتمی و حسن روحانی هم آنان را با این واقعیت آشناتر ساخته که رئیس‌جمهوری در ایران مبسوط‌الید نیست هرچند تفاوت رویکردها در هر دوره نشان می‌دهد مسلوب‌الاختیار هم نیست.
در روزگار ما هم از دوران سعدی ۷۰۰ سال می‌گذرد و به بیان دیگر ۱۰۰۰ سال از عهد بوعلی سینا و آن دست یار و اگر از زمان خود پیامبر محاسبه کنیم ۱۴۰۰ سال اما همچنان نام محمد شیرین است و کام را حلاوتی دیگر می‌بخشد وقتی زبان به نام او می‌چرخد و از زبان همان سعدی که اشارت رفت می‌توان گفت: ای سرو بلند قامت دوست وه وه که شمایلت چه نیکوست در پای لطافت تو میراد هر سرو سَهی که بر لب جوست
هر داوری و قضاوتی دربارۀ کارنامه ۱۶سالۀ سلطنت رضاشاه پهلوی (و با احتساب دوران سردارسپهی و رئیس‌الوزرایی ۲۰ ساله) داشته باشیم در این که پایان سلطنت او تحقیرآمیز بوده کسی تردید ندارد.
