معاون سردبیر هم میهن
معاون سردبیر روزنامه هم میهن
معاون سردبیر هم میهن
اگر بخواهیم این اتفاق یا بیل و کمچه‌ای را که آقای پزشکیان برای امری چون ساخت مدرسه شخصاً در دست گرفت در ترازوی موافقان و مخالفان بگذاریم از ۲۰ منظر می‌توان بررسید.
خانم گرجی در یکی از معدود مصاحبه‌ها فاش کرد در همان جلسۀ نخست، یکی از روحانیون گفته بود «نشستن در این مجلس با یک زن در کنار ۷۰ مرد معصیت دارد» و او هم بلافاصله واکنش نشان داده و گفته بود: «من که احساس گناه ندارم. شما اگر دارید بروید!»
بهتر نیست به جای تأکید بر جنبه‌های انتقامی و نفرینی به سست بودن تعلقات دنیوی و گذرایی همۀ آنچه ماندگار می‌پنداریم بپردازیم تا با آموزه‌های فرهنگی و دینی ما سازگارتر باشد؟
پیوند هاشمی با جمهوری اسلامی گسستنی نیست ولو صداوسیما و برخی تریبون‌های رسمی طی این سال‌ها همتی بلیغ صرف این تلاش کرده باشند و همچنان بر آن اصرار ورزند.
«علت مرگ: نامعلوم» عنوان فیلمی است که بعد از سه سال توقیف بی‌دلیل امکان نمایش یافته و این پرسش را برانگیخته که چرا سه سال قبل و در دولت پیشین هم از بخش مسابقۀ جشنوارۀ فجر کنار گذاشته شد و هم پروانۀ نمایش آن صادر نشد؟
شاید بتوان ظهور محمد جولانی و به قدرت رسیدن او را خوانش دیگری از اسلام دانست که هرچند به قرائت اخوانالمسلمین نزدیک است و ذیل اسلام اِخوانی بتوان صورت بندی کرد اما ویژگیهای متفاوتی هم دارد که هنوز مشخص نکرده میخواهد بنا را بر قابلیتهای ایدئولوژیک و افتراقات مذهبی بگذارد یا برآن است گذشته خود را به کلی فراموش کند یا کنار بگذارد.
گویا عدد ۴ برای کارتر در آن سوی دنیا هم بدیُمن بود چون ۴۴۴ روز گروگان‌گیری سبب شد ۴ سال ریاست‌جمهوری او تمدید نشود و ۴۴ سال درگیر آن باشد!
مرادبیگِ «روزی روزگاری» نیست تا در سوگ خاله لیلا شرکت کند اما می‌توان سراغ صدای خسروشکیبایی در خوانش شعر سهراب سپهری رفت آنجا که خواند: «صدا کن مرا صدای تو خوب است» و شاید خسرو شکیبایی بود که ژاله علو را صدا کرد چندان که خود سهراب، خسرو را.
سطح بازی تغییر کرده و محمدباقر قالیباف اگر بخواهد نقش‌آفرینی کند چاره‌ای جز تغییر رفتار ندارد. پزشکیان، ابراهیم رئیسی نیست اما حسن روحانی و محمد خاتمی هم نیست و باقر قالیباف احتمالاً در این کمتر از یک ماه این نکته را دریافته است.
این تصور که دانشگاه را می‌توان به شکل حوزه درآورد از ابتدا نادرست بود و هر چه زمان گذشت بیشتر معلوم شد که شدنی نیست که اگر می‌شد اعضای روحانی شورای عالی انقلاب فرهنگی طی این همه سال از عهدۀ آن برآمده بودند و این گمان که حوزه را از حیث فرم و ظاهر و نظام واحدی و مدرک می‌توان به دانشگاه شبیه ساخت نیز.
