معاون سردبیر هم میهن
معاون سردبیر روزنامه هم میهن
معاون سردبیر هم میهن
در روزهای اخیر روزنامۀ کیهان به‌عنوان مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین منتقد برجام – قرارداد توافق هسته‌ای در ۱۰ سال قبل- به دفعات محمدجواد ظریف امضاکنندۀ آن را به «نویل چمبرلین» نخست‌وزیر قبل از ویسنتون چرچیل در بریتانیا تشبیه کرده است.
پزشکیان را خوش ندارند چون در جایگاه رئیس شورای عالی امنیت ملی نه‌تنها قانون موهن حجاب و عفاف را ابلاغ نمی‌کند و البته میوه این امتناع را با همبستگی ملی می‌چیند که مصوبه مجلس درباره آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم نقش اصلی را به شورای تحت ریاست او سپرده است.
دولت از یک سو باید همبستگی ملی را تقویت کند و از جانب دیگر در دام کسانی نیفتد که می‌خواهند سطح نفوذ را به پیام‌رسان‌ها تقلیل دهند و آنچه دختر سردار شادمانی نوشته به خوبی گویاست که اشخاص مهم‌تر از ابزارها هستند.
در این ۱۲ روز، جان شیرین نزدیک به ۱۰۰۰ ایرانی را ستاندند و در میان آنان، هم عالی‌ترین فرماندهان نیروهای مسلح بودند، هم دانشمندان هسته‌ای، هم زنان باردار، هم کودکان و حتی زندانیان محبوس در اوین. خون زندانی و زندان‌بان به‌هم‌آمیخت، فرمانده و سرباز که جای خود دارد. این انسجام را باید پاس داشت. مفهوم وطن و ایران برای ایرانیان دوباره زنده شده و هرچه به آن آسیب رساند، مردود و مطرود است. بله، خانم سخنگو! درست عمل شد. باشد که در باقی امور هم درست عمل شود.
در ایرانِ پساجنگ ۱۲ روزه به زبانی دیگر نیاز داریم. زبان قدرت در مواجهه خارجی در عین دیپلماسی و زبان نرم با مردم به قصد کاستن از نارضایتی اقتصادی با افزایش قدرت خرید و اجتماعی با به‌رسمیت شناختن سبک‌های متنوع زندگی و فرهنگی با کاهش سانسور و سیاسی با میل به انتخابات آزاد.
در این واقعیت کسی تردید ندارد که شاخص‌ترین شهید عملیات تروریستی اسرائیل در سحرگاه جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ خورشیدی، سردار سرلشگر محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است اما این تمایز تنها به خاطر جایگاه او نیست که از حیث رتبۀ نظامی بعد از فرمانده کل قوا تعریف می‌شود بلکه وجوه دیگری هم دارد.
رئیس جدید مؤسسۀ اطلاعات هم کار آسانی در پیش دارد و هم امری خطیر. آسانی به خاطر راهی است که هموار و سنتی است که نهادینه شده و دشواری جدای تغییرات شگرف دنیای رسانه تا جایی که یک کانال تلگرامی می‌تواند از یک مؤسسۀ عظیم و رسمی اثرگذارتر باشد به سبب تعهد به میراث و همان «یاد باد فلان» است؛ میراثی ۹۹ ساله که چون درختی تناور باید برای اهل فرهنگ و سیاست مجال اندیشیدن و سخن گفتن در سایه سار خود فراهم آورد نه آن که چون دگری به مثابه تبری به جان این و آن بیفتد.
هر قضاوتی که دربارۀ عملکرد جمهوری اسلامی در حیات یا ممات بانی فقید آن داشته باشیم کسی نمی‌تواند انکار کند که تاریخ ایران هنوز رهبری به خود ندیده که درپی ۱۴ سال دوری در آغوش میلیون‌ها نفر آمده و به دنبال ۱۰ سال حکومت بر دوش میلیون‌ها نفر رفته باشد...
درست است که مردم کمتر روزنامه می‌خوانند و اثرگذاری آنها کمتر شده تا جایی که دکه‌های مطبوعات بیشتر به عرضۀ دخانیات و تنقلات و مایعات مشغول‌اند اما همچنان گزارش‌های حرفه‌ای و خواندنی در تحریریه‌های روزنامه‌ها تولید و در فضای مجازی بازنشر می‌شود
برابر آنچه خبرگزاری‌ها و تارنمای ریاست‌جمهوری از سخنان مسعود پزشکیان در آیین چهل‌و‌سومین سالروز تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی منتشر کرده‌اند، رئیس‌جمهوری در نطق دیروز خود از پایه‌گذار این نهاد یاد نکرده و این در حالی است که در میان برخی از کلان‌پروژه‌های عصر جمهوری اسلامی که با نام هاشمی‌رفسنجانی گره خورده‌اند و فراموشی‌پذیر نیستند دانشگاه آزاد ممتازترین است.
