در اواسط سپتامبر ۲۰۲۲ وزارت دفاع اوکراین تصاویری را در توئیتر همراه با پرچم ایران و روسیه منتشر کرد که نشان میداد قطعات پهپاد ایرانی شاهد۱۳۶ را در منطقه خارکیف کشف کرده است. در متن نوشته شده بود: «اتحاد کامل دو مستبد». پس از آن ولودیمیر زلنسکی در پیامی مدعی شد که بخشی از پهپادهای مهاجم در جنگ اوکراین، پهپادهای شاهد ۱۳۶ ساخت ایران هستند.
پیروزی مسعود پزشکیان به‌عنوان یک چهره اصلاحطلب، هرچند سردی روابط را با عدم ارسال پیام تبریک از سوی رهبران اروپایی، بیش از گذشته بهصورت شفاف و علنی در دید همگان قرار داده است و تنها نبیلا ماسرالی، یکی از سخنگویان دفتر سیاست خارجی اتحادیه اروپا با انتشار پیامی در شبکه ایکس ضمن تبریک به پزشکیان از آمادگی اتحادیه اروپا در همکاری با دولت جدید ایران مبتنی با سیاستهای تعاملی بروکسل خبر داد، اما این واقعیت را نیز نمیتوان نادیده گرفت که افکار عمومی و رسانههای غربی، سیگنال مثبتی را برای عبور از فضای تنش از سوی جمهوری اسلامی ایران دریافت کردهاند و بر شعار انتخاباتی رئیسجمهور منتخب ایران مبنی بر تلاش برای تنش‌زدایی با غرب مانور می‌دهند.
با اعلام نتیجه نهایی چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، پاستور به رئیس‌جمهوری سلام کرد که در جریان کمپین تبلیغاتی خود که در میزگردها و مناظره‌ها نمودی شفاف پیدا کرد، موضوع مذاکره و تنش‌زدایی با غرب، رفع تحریم‌ها و احیای برجام را به‌عنوان پایه اصلی برنامه سیاست خارجی خود معرفی کرده بود. پزشکیان در جایگاه نمایندگی مجلس نیز گفته بود: «اگر قرار است با دنیا تعامل کنیم، برجام و برجام‌ها را لازم داریم. البته کسانی که برای چنین گفت‌وگوهایی می‌روند هم باید توان گفت‌وگو و چانه‌زنی در عرصه دیپلماسی را داشته باشند نه اینکه حتی نتوانند با زبان آنها هم صحبت کنند».
مسعود پزشکیان در پایان چهارمین مناظره با موضوع سیاست خارجی، گفت: «مبنای سیاست خارجی من، همان سه اصل عزت، حکمت و مصلحت است؛ اما درک من از این اصول سه‌گانه، با سایر نامزدهای حاضر در اینجا متفاوت است. من، حکمت و مصلحت را وسیله‌ای برای رسیدن به عزت می‌دانم و عزت را نیز در بهبود زندگی شما جست‌و‌جو می‌کنم. در یک کلام سیاست خارجی را، یعنی ارتقای جایگاه، امنیت و اقتدار ایران در جهان و هم تامین رفاه و آسایش برای تک تک ایرانیان می‌دانم. سیاست خارجی را وسیله‌ای برای ایجاد فرصت داخل کشور، متوقف کردن موج مهاجرت و ایجاد شوق ماندن و ساختن در دل جوانان می‌دانم».
علیاصغر خاجی، مذاکره‌کننده ایران در مذاکرات محرمانه عمان میگوید: «سعید جلیلی و علی باقری تمام توانشان را به کار گرفتند که مذاکرات پیش نرود. آنها مرتب از مفاد مذاکره ایراد میگرفتند؛ این در حالی بود که ما قبل از رفتن، درباره این سفر با سعید جلیلی حرف زده بودیم؛ بعد از بازگشت هم رهبری گزارش ما را خواندند و نظراتشان را پینویس کردند و گفتند ما مذاکره کنیم و سعید جلیلی هم به کار خود ادامه دهد.»
خاورمیانه پس از آنچه در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به وقوع پیوست و تحولاتی که نزدیک به ۹ ماه است که جهان را بیش از گذشته متوجه به این منطقه کرده، فضای جدیدی را ایجاد کرده است که در صورت پویا نبودن سیاست خارجی، جایگاه کشورهای این منطقه را در خاورمیانه جدید متزلزل خواهد کرد.
رئیس دولت چهاردهم در حالی روز ۸ تیرماه و در انتخاباتی زودهنگام تعیین خواهد شد که موضوع برجام، پرونده هسته‌ای و FATF و به‌طور کلی رفع تحریم‌ها، از رقابت انتخاباتی سال ۱۴۰۰ به این دور از رقابت‌های انتخاباتی منتقل شده و همچنان موضوعات مهم سیاست خارجی ایران را تشکیل می‌دهند. دولت سیزدهم نیز که با شعاری جز موضوع مذاکرات، و رفع تحریم‌ها یا همان احیای برجام کار خود را آغاز کرد و ارکان آن اساساً طیف مخالف توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ را تشکیل می‌دادند نیز در یکی از نخستین تصمیم‌های حوزه سیاست خارجی، مقرر کرد تا تیم مذاکره‌کننده ایرانی با مدیریت علی باقری، معاون سیاسی جدید وزارت امور خارجه راهی وین شود.
از آغاز فعالیت جبهه شمال علیه اسرائیل، بار دیگر پای میانجیهای بینالمللی به لبنان باز شده است؛ عاموس هوکشتاین آمریکایی که پیش از این و در دو گفتوگوی دوساله از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ موفق شد تا توافق بر سر مرزهای آبی را میان این دو کشور به امضا برساند، از نخستین روزهای آغاز تنش میان لبنان و اسرائیل بارها راهی بیروت و تلآویو شده است تا ضمن تلاش برای توقف تبادل آتش، روند حل و فصل اختلافات مرزهای زمینی میان لبنان و اسرائیل را نیز کلید بزند.
میانجیگری در روابط ایران و عربستان برای ازسرگیری روابط پس از ۷ سال، مهمترین نمود سیاست حضور چین در منطقه خلیج‌فارس برای ایران است؛ با این حال شاید در لحظه‌ای که وانگ‌یی، وزیر امور خارجه چین، علی شمخانی، دبیر شورایعالی امنیت ملی ایران و مساعد بن‌محمدالعیبان، مشاور امنیت ملی عربستان را برای دست دادن با یکدیگر و ثبت عکس توافق همراهی می‌کرد، کمتر کسی به تبعات افزایش نقش‌آفرینی چین در خاورمیانه و خلیج‌فارس برای ایران فکر می‌کرد؛ هرچند بیانیه آذرماه چین و سران کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس که برای نخستین بار مسئله حمایت چین از آنچه «حل مسالمت‌آمیز موضوع جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی» عنوان شد، باید خیلی زودتر سیگنال‌های بررسی و تبیین این سیاست را در تهران فعال می‌کرد.
