«این نخستین‌بار است که مجموعه آثار یک زن نمایشنامه‌نویس ایرانی در این ابعاد منتشر می‌شود»؛ جمله‌ای که پیش از گشودن کتاب «مکاشفات جادو»، در پشت جلد آن جلب توجه می‌کند.
فاصله چهار روزه حضور خالد بن‌سلمان، وزیر دفاع عربستان سعودی به‌عنوان فرستاده ویژه در ایران و انتشار خبر «تقدیم پیام پادشاه عربستان به رهبر انقلاب» تا تمسخر محمد بن‌سلمان ولیعهد و فیصل بن‌فرحان وزیر امور خارجه عربستان در شبکه نسیم را می‌توان حاکی از زاویه ۱۸۰ درجه‌ای دستگاه صداوسیما با مواضع رسمی ساختار سیاسی دانست.
ازجمله نخستین فراهم‌آورندگان هیزم آتش افروخته‌شده در «کوچه»، آن‌طور که شواهد نشان می‌دهد، شخصی بود که در خبرها با عنوان نویسنده و روزنامه‌نگار بوشهری معرفی شده است. شخصی تندرو که نامش با انتشار مطلبی تحت عنوان «درخواستِ سنگ زدن به هنرمندان در ایام برگزاری فستیوال کوچه» وایرال شد.
اتابک نادری، چهره‌ای آشنا برای اهالی تئاتر؛ چه به‌عنوان هنرمند و چه به‌عنوان مدیر هنری است. او ۲۴ آذرماه سال جاری با حکم نادره رضایی، معاون هنری وزیر فرهنگ‌وارشاد اسلامی، «سرپرست» اداره‌کل هنرهای نمایشی شد.
آشپزخانه؛ گوشه‌ای دنج در مهمانی‌های ملال‌آور که مکانی می‌شود برای گفت‌وگوهای کوتاه، غرزدن‌ها، بیان دلخوری‌ها و عقده‌گشایی‌ها. این گوشه دنج را انیس ژاوی و ژان-پیر باکری به‌عنوان مکانی انتخاب کرده‌اند که نمایشنامه «آشپزخانه و متعلقات» در آن می‌گذرد
مهم‌ترین دلیل من برای اجرای نمایشنامه «شک (یک تمثیل)»، از منظر فردی، مسئله شک و ایمان بود. همچنین آن‌‌چه به لحاظ اخلاقی و اجتماعی مرا ترغیب به اجرای این نمایش کرد، موضوع قضاوت کردن، تهمت زدن و برخورد‌های بی‌رحمانه ما با یکدیگر بود.
صحبت از خروج مرجعیت رسانه از کشور و واگذاری‌اش به رسانه‌های آن‌سوی مرزها، نه حرف امروز و دیروز که به‌گفته ماشاالله شمس‌الواعظین، استاد پیشکسوت علوم ارتباطات و روزنامه‌نگاری دست‌کم مربوط به دو دهه اخیر است.
جوایز ادبی چه در جهان و چه در ایران عموماً با هدف حمایت از نویسندگان، تشویق و ترغیب مولفان به انجام فعالیت‌های ادبی، خلق و معرفی آثار برتر به مخاطبان و کم‌کردن فاصله پدیدآورنده با مخاطب برگزار می‌شوند.
برای نوشتن گزارشی در مورد نمایش‌های روی صحنه با شروع سال ۱۴۰۴، به‌جای آنکه صرفاً به اجراهای روی صحنه در تهران بپردازیم، باید می‌توانستیم از عبارت «تئاترِ ایران» استفاده کنیم.
اگرچه رفتن چهره‌های هنری به دیدار رؤسای جمهور امری معمول است اما رفتن رؤسای جمهور به دیدار هنرمندان اتفاقی است که کمتر رخ می‌دهد.
