حزب‌الله آنقدر عملکرد موفقی داشت که ایران اساس استراتژی منطقه‌ای خودش را براساس قدرت حزب‌الله بنا کرده بود. بنابراین، آسیب به تواناییهای نظامی حزب‌الله، ضربه سنگینی به نفود منطقه‌ای و امنیت ملی ایران است. تضعیف حزب‌الله فقط تضعیف یک گروه مسلح در لبنان نیست. تضعیف حزب‌الله یعنی به خطر افتادن موقعیت ایران در سوریه و عراق و ایجاد جسارت بیشتر برای رقبای ایران نظیر عربستان و ترکیه برای پیشبرد طرحهای خودشان در منطقه.
سه‌شنبه‌شب ایران در پاسخ به ترور اسماعیل هنیه در تهران و همچنین ترور سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، بارانی از موشک‌های بالستیک هایپرسونیک را به سمت اسرائیل روانه کرد. سوال این است که اسرائیل چه واکنشی نشان خواهد داد؟ فضای سیاسی در درون اسرائیل در خصوص حمله موشکی ایران، فضایی تند است. حتی برخی از منتقدان بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل نیز خواستار واکنشی شدید به این حمله شده‌اند.
پس از حملات پیجری اسرائیل به حزب‌الله و اخلال گسترده در ساختار ارتباطی نیروهای حزب‌الله و در ادامه، ترور دبیرکل و فرماندهان ارشد نظامی و رهبران سیاسی این گروه، اسرائیل وارد فاز حمله زمینی به جنوب شده است.
اقدام اسرائیل برای ترور سیدحسن نصرالله نشان می‌دهد که اسرائیل تصمیم گرفته به یکباره سطح تنش را به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش دهد. ظاهراً اسرائیل در نظر دارد حملات ترور بلندپایه‌ترین شخصیت‌های سیاسی حزب‌الله لبنان را بیشتر کند. مسلماً این اقدام اسرائیل موجب خواهد شد تا حزب‌الله نیز دامنه و مقیاس حملات خود به اسرائیل را گسترش دهد. اینکه آیا این اقدام حزب‌الله اسرائیل را از ادامه کمپین نظامی‌اش منصرف خواهد کرد، مشخص نیست اما در صورت گسترش حملات اسرائیل به حزب‌الله، این احتمال وجود دارد که ایران نیز در نهایت مجبور به مداخله مستقیم در این درگیری شود. چه اینکه حزب‌الله مهمترین نیرو در ساختار شبکه مقاومتی است که ایران از آن حمایت می‌کند.
مشکل اسرائیل این است که عملیاتش در جنوب لبنان را احتمالاً نمیتواند بدون دریافت سیگنال واضح حمایتی از سوی آمریکا آغاز کند و بعید است که دولت آمریکا قبل از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری در ماه نوامبر چنین سیگنالی به اسرائیل ارسال کند.
به طور کلی ایران در ماه‌های آینده متوجه خواهد شد که بازدهی روابطش با روسیه نهتنها ناچیز است بلکه بیش از آنکه سود معناداری برایش داشته باشد، بیشتر مایه‌ی دردسر است. واقعیت این است که روسیه تضعیف شده و درگیر تبعات حملهاش به اوکراین است و احتمالاً وابستگی بیشتری به کمک نظامی ایران پیدا خواهد کرد و این مسئله میتواند گرهای در روابط ایران و روسیه ایجاد کند؛ درست همانطور که مواضع دو طرف در خصوص قفقاز دچار پیچیدگی شده است.
قطر به‌رغم برخورداری از حمایت آمریکا و همکاری‌هایش با اسرائیل، سیاستی پرمخاطره را در پیش گرفته است چراکه این سیاست موجب خواهد شد کشورهایی نظیر عربستان سعودی و امارات متحده عربی که به لحاظ اقتصادی قدرت بیشتری نسبت به قطر دارند، مسیر دشمنی با قطر را به شدت و حدت بیشتری در پیش بگیرند. سیاست‌خارجی بلندپروازانه قطر موجب تهدید منافع کشورهای همسایه می‌شود و قطر را با این کشورها در موضع اختلاف و خصومت قرار می‌دهد.
روند مربوط به مذاکرات صلح آذربایجان و ارمنستان با پیشرفت‌هایی همراه بوده اما اختلاف‌نظر میان دو طرف در خصوص برخی موضوعات کلیدی مانع از این خواهد شد که طرفین طی ماه‌های آینده به توافق برسند و در نتیجه چشم‌انداز تنش ناگهانی نظامی، محتمل به نظر می‌رسد.
ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه روز ۱۸ آگوست به آذربایجان سفر کرد. این اولین بار نبود که پوتین به آذربایجان سفر می‌کرد اما اهمیت این سفر این بود که درست در میانه اولین تهاجم زمینی به خاک روسیه از زمان جنگ جهانی دوم انجام شد. یعنی پوتین در این موقعیت خاص، باز هم آنقدر برای این سفر اهمیت قائل بود که انجامش داد. ممکن است بشود خیلی از صفات را به پوتین نسبت داد اما مسلماً نمی‌توان گفت که پوتین سیاست‌مداری است که شرایط را درک نمی‌کند و به تحولات بی‌توجه است. بنابراین می‌شود گفت که سفر پوتین به باکو؛ آن‌هم در این شرایط خاص که روسیه در مرزهای خود درگیر تهاجم زمینی اوکراین است، ممکن است نشان از یک استراتژی گسترده‌تر روسیه برای مدیریت بحرانی باشد که از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی مدام به روسیه ضربه زده است.
اسرائیل اعلام کرد که در حمله‌ای به یک خودرو در جنوب لبنان، خلیل‌المقدح، یکی از فرماندهان شاخه نظامی فتح را ترور کرده‌است. اسرائیل ادعا می‌کند که المقدح با سپاه پاسداران همکاری نزدیک داشته و در ورود اسلحه و پول به کرانه باختری نقش داشته‌است. مسلماً این اقدام اسرائیل، روابط فتح با تل‌آویو را تیره خواهد کرد. کما اینکه یکی از مقامات فتح، اسرائیل را به تلاش برای برافروختن یک جنگ منطقه‌ای متهم کرده است.
