محمدسراج نماینده تهران: چشم بسته و به نفع جناح‌های سیاسی موضوعات را رد می‌کنند
برخی از نمایندگان معتقدند که در فضای تصمیم‌گیری پارلمانی، نقش اقناع‌سازی و گفت‌وگو به‌عنوان یکی از پایه‌های اساسی شکل‌گیری تصمیم‌های مؤثر و ملی نقش مهمی ایفا می‌کند.
برخی از نمایندگان معتقدند که در فضای تصمیم‌گیری پارلمانی، نقش اقناع‌سازی و گفت‌وگو به‌عنوان یکی از پایه‌های اساسی شکل‌گیری تصمیم‌های مؤثر و ملی نقش مهمی ایفا می‌کند. محمد سراج، نماینده تهران در مجلس معتقد است دلیل خارج نشدن از NPT یا نپیوستن به CFT به دلیل عدم اقناع‌سازی دیگر نمایندگان است. او در گفت‌وگو با هم‌میهن این مبحث را تشریح کرده که در زیر آمده است:
چرا اکثریت مجلس با برخی از موضوعاتی مانند خروج از NPT، بستن تنگه هرمز و... همراه نمی‌شوند؟
بعضی از این مسائل نیاز به فهم صحیح و اقناع‌سازی دارد. یعنی اگر موضوع را متوجه شوید، باید حتماً سعی شما اقناع کردن دیگران باشد. مجلس محل مفاهمه، تشریح افکار و اقناع‌سازی است. برای گرفتن رای از مجلس باید نمایندگان را اقناع کرد. حتی باید نمایندگان اقناع شوند که به یک طرح یا لایحه رای ندهند. در ارتباط با علت دشمنی آمریکا چند نظر وجود دارد. اگر بپرسند دلیل دشمنی آمریکا و ملت ایران چیست، هر کسی یک نظر می‌دهد.
در این خصوص عناصر درون جریانات سیاسی تقریباً نظرات‌شان به هم نزدیک‌تر است. به عنوان مثال در حال حاضر یک بخش عمده می‌گویند: «علت دشمنی آمریکا با ما مسائل هسته‌ای است.» به همین دلیل به این چرخه می‌افتند که اگر علت هسته‌ای است آن را تعطیل کنیم، غنی‌سازی را تحویل بدهیم، تا این دشمنی تمام شود. اما نمی‌دانند علت دشمنی این نیست؛ این خطاست.
مگر در جنگ تحمیلی که صدام را تحریک می‌کرد ما انرژی هسته‌ای داشتیم؟ آن زمان هسته‌ای در کار نبود، ولی جنگ راه انداختند و علیه جمهوری اسلامی اقدام کرد. یکی ممکن است بگوید که علت دشمنی موضوع حمایت ما از گروه‌های جهادی است که برای دوستان آمریکا در منطقه مشکل ایجاد کرده است. خب ما چه کمکی می‌کنیم؟ در واقع ما روحیه انقلابی، ظلم‌ستیزی و دفاع از مظلوم را به عنوان یک تفکر انقلابی توسعه می‌دهیم. قبل از انقلاب موضوع فلسطین تمام شده بود. اما انقلاب اسلامی گفت: «فلسطین یک واقعیت است که کشور آن را تصرف، اشغال و مردمش را آواره و قتل‌عام کردند و می‌گویند همین که هست.»
اگر مشکل تنها اقناع‌سازی است چرا ابتدا این اقناع‌سازی صورت نمی‌گیرد بعد موضوع مطرح شود؟
شما پرسیدید چرا همراهی نمی‌کنند؟ می‌گویم کسانی که به محض رسیدن به یک واقعیت یا معرفت درباره یک موضوع برای آنکه کار را در مجلس دربیاورند، باید اقناع‌سازی کنند. نکته دوم این است که افراد وقتی می‌خواهند در یک موضوع تصمیم بگیرند، حتماً باید کنکاش، پژوهش، مطالعه و پرس‌وجو کنند و بعد با طیب‌خاطر رأی دهند. نه اینکه صرفاً به خاطر اینکه موضوعی از سوی جریان سیاسی مطرح شده با آن مخالفت شود. این روش غلط است.
در مجلس زیاد دیدیم که فرد صرفاً به دلیل آن که یک موضوع از سوی فرد دیگری از جریان سیاسی تابلودار و شاخص مطرح شد، چشم‌بسته با آن مخالفت می‌کند. این چشم‌بسته مخالفت کردن غلط است. باید دید حرفی که مطرح می‌کند چیست. شما نماینده مردم هستید نه نماینده یک حزب و جریان خاص. وقتی موضوعی در مجلس مطرح می‌شود، باید منافع کشور و ملت در آن مورد توجه قرار گیرد نه فرد مطرح‌کننده آن. من حتی به سراج [خودم] توصیه می‌کنم؛ «اگر موضوعی از سوی یک نفر مطرح شد و حتی از نظر سیاسی با او اختلاف داشتی، حرفش را گوش کن و اگر به نفع ملت است آن پیشنهاد را قبول کن.»
چند درصد موضوعات مطرح شده در مجلس با نگاه سیاسی بررسی می‌شود؟
برداشت من این است که در حد قابل قبول نیست.
منظورتان از حد قابل قبول چیست؟
قابل قبول یعنی اینکه اکثریت اینگونه فکر کنند. یعنی اکثریت اینگونه فکر کنند و بخش اقلیت مجلس که این تفکر را ندارد مهم نیستند. در کمیسیون شاهدیم موضوعی مطرح می‌شود که منافع ملت در آن است، اما پیشنهاددهنده کسی است که سلیقه سیاسی متفاوت دارد؛ برخی نقطه مقابل او می‌ایستند و مخالفانش دقیقاً کسانی هستند که از جهت مسائل سیاسی با او زاویه دارند. اگر حرفش حساب دارد، چرا چشم‌بسته مخالف موضوع هستید؟ اما چشم‌بسته مخالفت می‌کند تا ببیند جلوتر چه اتفاقی می‌افتد. باید به سمتی برویم تا به بلوغ مورد انتظار از مجلس برسیم. بلوغ مجلس را تبدیل می‌کند به یک مجلس در تراز انقلاب و در ملت بزرگ ایران.
علت مخالفت شما با پیوستن ایران به کنوانسیون CFT چه بود؟
می‌گویم مجمع تشخیص مصلحت نظام در زمانی که دشمن مراکز هسته‌ای ما را بمباران کرده و با صدای رسا می‌گوید: «من می‌خواهم جمهوری اسلامی ساقط شود»، چرا شما CFT را تأیید می‌کنید؟ این گل به خودی و عقب‌نشینی حساب می‌شود. در چه موقعیتی این عقب‌نشینی صورت می‌گیرد؟ وقتی دشمن ضربه زده و با صدای رسا تهدید می‌کند، تصویب کردن در CFT نشان‌دهنده ضعف است. ما این اعتراض را داریم و می‌خواهیم از نمایندگان رای بگیریم تا ارسال و تبادل اسناد اتفاق نیفتد. قراردادهای بین‌المللی سه مرحله دارد: تصویب قرارداد، تبادل اسناد، و اجرا است.
آن بخشی از CFT در مجلس دهم تصویب شد، شورای نگهبان رد و مجمع تشخیص مصلحت نظام آن را رد کردند. اخیراً آقای پزشکیان درخواست کرد و حضرت آقا دستور دادند که مجمع دوباره CFT را بررسی کند. مجمع هم آن را تصویب کرد. ما می‌گوییم زمان تصویب مناسب نبود. تصویب CFT در این شرایط به نوعی اعلام ضعف است. چه باید کنیم؟ گفتیم طرحی تهیه شود که دولت موظف شود این اسناد را مبادله نکند. فوریت این طرح رای نیاورد و در حال طی کردن مسیر خود است. چرا دوستان در مجلس با فوریت آن موافقت نکردند؟ به نظرم وقت کم بود؛ نتوانستیم اقناع کنیم و دوستان بر اساس اطلاعاتی که در دست داشتند رأی دادند و دو فوریتش رأی نیاورد.
