تصمیم مجلس
اگرچه رای دادن به تک‌تک وزرا کار جالبی نیست و زمینه توافق‌های پشت پرده و بده‌بستان‌های نادرست را فراهم می‌کند، و بهترین راه، دادن رای اعتماد به کلیت کابینه است و این شیوه مبنای قانونی هم دارد زیرا مطابق قانون هنگامی که نیمی از اعضای کابینه دولت تغییر کنند باید برای کلیت آن دوباره رای‌گیری شود و این به معنای بی‌نیازی از رای دادن به تک‌تک وزرای پیشنهادی است. در هر حال وضعیت کنونی همین است که می‌بینیم و باید با آن کنار آمد.
ولی نکته اینجاست که چگونه ممکن است حدود ۳۰۰ نماینده در جریان برنامه‌های همه وزرا قرار بگیرند تا بتوانند در تایید و ردصلاحیت آنان نظر دهند؟ فرض کنیم در جریان برنامه قرار گرفتند، چگونه هر نماینده می‌تواند در همه زمینه‌ها ارزیابی کارشناسی کند؟ در واقع ارزیابی آنان باید به چند مورد کلی محدود شود. این چند مورد هم عموماً تابع بررسی‌های رئیس‌جمهور باید باشد. مجلس اگر کلیت را تایید می‌کند دیگر نباید به جزئیات برنامه‌ها و هماهنگی‌ها در دولت حساسیت داشته باشد و هر کس نباید مطابق سلیقه فردی رای و نظر حرفه‌ای دهد.
کار اصلی مجلس از این به بعد این است که باید بر وزرا نظارت کند و اجرای برنامه‌های آنان را از طریق کمیسیون‌های مجلس جویا شود. در واقع باید استقلال قوا را به رسمیت شناخت. وظیفه مجلس قانونگذاری و نظارت است. وظیفه دولت اجراست. ضرورت چنین تفکیکی در لایحه بودجه هم تاکید می‌شود. درست است که تایید وزرا از اختیارات مجلس است ولی تفاهم رکن اصلی این اختیار است. اگر قرار باشد که وزرا صددرصد مطلوب مجلس باشند در این صورت رئیس‌جمهور چه‌کاره خواهد بود؟ عکس این هم درست است.
اگر قرار باشد که وزرا صددرصد مطلوب رئیس‌جمهور باشند پس مجلس چه‌کاره است. راه‌حل رسیدن به نوعی از تفاهم است در واقع اگر الزام قانونی تایید مجلس نبود قطعاً وزرای پیشنهادی کمابیش متفاوت می‌شدند. بعلاوه بسیاری از آنان محصول توافقات پیش از معرفی هستند. این نکته‌ای است که آقای رئیس‌جمهور دیروز تاکید کردند که «هیچ‌یک از وزرای پیشنهادی بدون مشورت با سطوح عالی کشور به مجلس معرفی نشده‌اند و هماهنگونه که دولت به شعار وفاق ملی عمل کرد، اکنون از مجلس و نمایندگان نیز انتظار می‌رود پایبندی به وفاق را در عمل نشان دهند.»
مهمتر از همه اینکه سلیقه نمایندگان گرچه محترم است ولی باید به سلیقه اکثریت و حتی کسانی که رای ندادند نیز توجه کرد. مسئله اصلی این انتخابات افزایش مشارکت بود و نه حتی انتخاب شدن این یا آن نامزد انتخاباتی. بنابراین ترجیحات نمایندگان باید به‌گونه‌ای باشد که تحریم‌کنندگان انتخابات نیز پشیمان از تحریم شوند و رای خود را در صندوق مجازی انتخابات بیاندازند نه اینکه رای‌دهندگان نیز پشیمان شده و رای خود را از این صندوق بردارند.
از سوی دیگر ایران عزیز در شرایط سخت بین‌المللی قرار دارد. واکنش دیگران در برابر ایران بستگی تامی به این دارد که میزان وحدت و انسجام ما چگونه است؟ آنان گمان می‌کنند یا دوست دارند چنین بنمایانند که نتیجه انتخابات اخیر ایران موجب شکافی جدید در حکومت ایران شده است زیرا حکومت انتظار چنین نتیجه‌ای را نداشته و بازتاب این عدم انسجام در نحوه برخورد مجلس با کابینه پیشنهادی دیده خواهد شد.
آقای پزشکیان با درایت تمام سعی کرد که با معرفی کابینه‌ای جامع‌الاطراف که در برگیرنده معنای واقعی وفاق باشد اجازه ندهد که کوچکترین شقاقی میان طرفین ایجاد شود در نتیجه و با ملاحظه تمام جوانب انتظار می‌رود که نمایندگان محترم مجلس تصمیمی درست گرفته و با تایید تمامی وزرای پیشنهادی و با آرای بالا پیام روشنی را به جهانیان مخابره کنند که انتخابات اخیر نه یک گسست که نوعی پیوستگی با مردم و ارزش‌های مورد تایید مردم است.
