در تنگناى ترس، حصر و حبس
فریدون صدیقی استاد روزنامه‌نگاری پيش‌پاى كم محل كيوسك‌هاى مُلون كه لواشك مى‌مكند و دود سيگار، توليد عاشقانه آنان است، خبر از آزادی در سوءتفاهم و بيهودگى روزنا
فریدون صدیقی
استاد روزنامه‌نگاری
پيش‌پاى كم محل كيوسك‌هاى مُلون كه لواشك مى‌مكند و دود سيگار، توليد عاشقانه آنان است، خبر از آزادی در سوءتفاهم و بيهودگى روزنامه‌هاى معدود، كم‌حجم و رنجورى مى‌دهند كه شانه‌به‌شانه هم خميازه مى‌كشند و حسرت مى‌خورند از غيبت نگاه حداقلى رهگذران مغموم و مضطرب به بضاعت حداكثرى مطبوعات يا دستانى كه برگيرد و تورق كند كه چرا چنين؟ پاسخ روشن است چون روزنامه‌ها خبر از بى‌خبرى مى‌دهند! به‌عبارت‌ساده‌تر با خط‌قرمزهاى موجود، انتظار از آزادنويسى مطبوعات، انتظارى پوچ و فلج‌كننده براى روزنامه‌نويسى است. راست اين است که همه‌عمر روزنامه‌نگارى در ايران در تنگناى ترس، حصر و حبس بوده و هست اما همچنان سرسختانه و خلاقانه از تولد و تاكنون، درتكاپوى رسيدن به آزادى در چارچوب قانون بوده و هست. گرچه اغلب روزنامه‌نگاران به‌قول شاهرخ مسكوب؛ بدون آنكه چيزى ببينند، اميدوارانه آينده را نگاه مى‌كنند! نگاه كنيد به حال و روز روزنامه‌نگارانى كه دردمندانه و مشفقانه سعى كرده‌اند از روزنى كم‌سو، از پهنه گسترده كژى‌ها وكاستى‌ها در مديريت جامعه، گزارشى كوتاه بدهند؛ متاسفم كه گاه دروغ وتهمتى به روايت آنان سنجاق مى‌شود كه مثل گردباد، روح و روان آنان
را درهم مى‌پيچد و يا انقدر عرصه بر روزنامه‌نويسى تنگ مى‌شود كه رسانه كاركردى سرد، بى‌روح و تهى پيدا مى‌كند كه اين موقعيت روح روزنامه‌نگاران را به‌علت خستگى از تكرار بيهودگى‌ها بيمار مى‌كند! راست اين است؛ فضاى كنونى روزنامه‌نويسى و اساسا رسانه‌اى ما، حال پيرمردى را دارد كه بى‌آينده در گذشته مانده است!
وراست اين است تا وقتى كه رسانه آزاد نيست آن نماينده در گوش پليس مى‌زند، اين دبير فدراسيون، خبرنگار را وقيحانه سرزنش و از جلسه بيرون مى كند پس پرسشگرى براى روشنگرى و جستجو براى شفاف سازى از سوى رسانه‌ها امرى نامربوط وغيرممكن است يعنى درچنين روزگارى است كه روزنامه نگار گاه احساس تباهى در كار مى كند چون همه چيز براى او غم انگيز و كار كردن برايش موجب افسردگى مى‌شود و يعنى دراين شرايط سخن ازازادى رسانه‌ها درحضور بى اثر رسانه‌ها، يك شوخى تلخ است ! اما همچنان بايد اميدوار بودكه روزنامه‌ها به جايگاه واقعى خود دست يابند ومرجع وپر مخاطب شوند.آرزو مى‌كنم همكاران محترم وعزيزى كه مدت هاست در حبسِ تلخ زيستى هستند هرچه زودترازاد شوند تا ارديبهشت ماه، ارديبهشت بودن را باوركند.
