سوریه را هم تخلیه کنید

با این حال، ایالات متحده و عراق ظاهراً به توافقی دست یافتند تا ۲۵۰۰ نیروی آمریکایی را که هنوز در آن کشور مستقر هستند را خارج کنند. این طرح که در طول سال ۲۰۲۵ انجام می‌شود و در سال ۲۰۲۶ به پایان می‌رسد، در صورت موفقیت، به حضور نظامی ایالات متحده در کشوری که بسیاری از مشکلات داخلی آن رابطه مستقیمی با تهاجم سال ۲۰۰۳ دارد، پایان خواهد داد. سوریه همسایه عراق است.

کشوری که جنگ داخلی وحشیانه و طولانی‌مدت آن در بیش از یک دهه مداخله ایالات متحده در جریان بود. آمریکا به تسلیح و تجهیز نیرو در سوریه از طریق پایگاه‌هایی در بخش‌های قابل توجهی از شرق سوریه پرداخت. در همین حال، یک کمپین هماهنگ طولانی‌مدت تغییر رژیم که هدف سرنگونی بشار اسد بود را به راه انداخت که البته پس از تشدید اوضاع در عرصه نبرد، شکست خورد.

بعدها افشا شد که اقدامات آمریکا به ظهور یک جنبش شورشی کمک کرده است که اسلام‌گرای تندرو بود و اغلب با ائتلاف‌های غیررسمی یا حتی صریح با وابستگان القاعده مرتبط بود. اهداف این جنبش‌ها اغلب شامل تحمیل یک حکومت دینی و تغییر مذهب اجباری یا حتی نابودی گروه‌های اقلیت فرقه‌ای بود. تقریباً بیش از یک دهه پس از ۱۱ سپتامبر، ایالات متحده خودش را درگیر جنگ علیه تروریسم کرد و به تغییر رژیم دست زد و خودش را تضعیف کرد.  از دل این آشفتگی پرهرج‌ومرج، ظهور داعش رخ داد. اگر این تعداد بازیگران غیردولتی در پی جنگ در عراق و سوریه به وجود نمی‌آمدند، مسلماً داعش نیز ظهور نمی‌کرد.

اگرچه ایالات متحده پرچم مبارزه با داعش را بلند کرد اما در واقع مجموعه پیچیده‌ای از نیروهای محلی و شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران بودند که اکثر نبردهای ضدداعش را در دهه گذشته انجام دادند. ایالات متحده به شدت از کردها حمایت کرد و در عین حال با دولت سوریه که در آن زمان با داعش می‌جنگید، مخالفت می‌ورزید. در همین حال، در عراق، ایالات متحده با شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران علیه داعش همکاری کرد. حالا دولت ایالات متحده می‌گوید که برای جلوگیری از تجدید حیات این شبکه تروریستی است که پایگاه‌های ایالات متحده در سوریه و عراق باقی مانده‌اند.

براساس گزارش‌ها، ۹۰۰ نیروی آمریکایی هنوز در سوریه حضور دارند. آنها همچنین تحت ماموریت مقابله با نفوذ ایران عمل می‌کنند و البته عنوان نمی‌شود که این ایران است که داعش را دور نگه می‌دارد.  اما واقعیت این است که این پایگاه‌ها موجب شده بازیگران منطقه‌ای توجه‌شان جلب شود و در نتیجه هدف و پایداری استقرار نیروهای آمریکایی در این پایگاه‌ها هر چه بیشتر زیر سوال برود. 

مشکل حضور در سرزمینی که توسط دولت‌های نزدیک به ایران اداره می‌شود این است که نیروهای آمریکایی مستقر در این پایگاه‌ها مکرراً مورد حمله قرار می‌گیرند و در همین تابستان نیروهای آمریکایی تلفات داشته‌اند. علاوه بر این هیچ شواهدی وجود ندارد که ثابت کند حضورشان در این مناطق توازن قدرت معناداری در مقابل بازیگران محلی ایجاد می‌کند.  هم دولت عراق و هم دولت سوریه،  که به‌رغم مشکلات‌شان، همچنان قدرتمندترین نیروها در کشورهای متبوع خود هستند با ایران دوست هستند.

از آنجایی که جنگ غزه تنش‌ها، از جمله حملات هوایی اسرائیل به سوریه را بیشتر می‌کند، خطراتی که نیروهای آمریکایی را تهدید می‌کند مدام افزایش می‌یابد. در همین حال، تحریم‌ها صدمات زیادی به اقتصاد سوریه وارد کرده است، اما نتوانسته دولت سوریه را تضعیف کند و هیچ فرصت دیپلماتیکی برای آمریکا ایجاد نکرده است. هیچ بهانه‌ای برای به خطر انداختن جان نظامیان آمریکایی در یکسری مداخلات ناموفق وجود ندارد. اگر قرار است ایران مهار شود، این کار باید توسط کشورهای منطقه انجام شود نه به وسیله پایگاه‌های آسیب‌پذیر و منزوی آمریکا در منطقه. واقعیت این است که این پایگاه‌ها تنها از یک طریق می‌توانند موفق عمل کنند و آن هم اینکه آمریکا نیروهای بیشتری در آنها مستقر کند که البته بعید است مردم آمریکا با این کار موافقت کنند.

خصوصاً اینکه مردم آمریکا طی سال‌های گذشته خواستار توجه بیشتر دولت به مسائل داخلی هستند. علاوه بر این، با استقبال از خبر خروج نیروهای آمریکایی از عراق، تنها راه دسترسی زمینی به پایگاه‌های سوریه از طریق اردن خواهد بود. این می‌تواند خطوط تدارکات نیروهای آمریکایی در سوریه را حتی بیشتر از حالا در معرض تهدید قرار دهد. بنابراین کاملاً منطقی است که اگر قرار است عراق توسط نیروهای آمریکایی تخلیه شود، سوریه نیز باید تخلیه شود. با دانستن همه اینها، زمان آن فرا رسیده است که مداخله ایالات متحده در سوریه همزمان با مداخله در عراق به پایان برسد.