عشق پایان آدمیزادی است/ درباره عکسی از دره عشق

عکس را که دیدم همه آنچه درباره عشق می‌دانستم پسِ ذهنم آمد. تصویر، یکی از زیباترین و بکرترین‌ دره‌های چهارمحال و بختیاری است. اسمش «دره عشق» است.

ظاهراً اسم دره را برای این «دره عشق» گذاشته‌اند که عاشق و معشوقی در دو طرف این دره زندگی می‌کردند و هیچ پلی وجود نداشت که بشود از این دره رد شد.

این‌طور شده که دو نفر آنقدر به وصال همدیگر نرسیدند که مردند. بعد از دیدن عکس و خواندن کپشن به این فکر کردم که آیا حقیقتاً عشق شادی است؟ عشق آزادی است؟ عشق آغاز آدمیزادی است؟

ولله تا آنجا که ما دیدیم و خواندیم و شنیدیم از این خبرها نبود. در دفتر زندگی آدمیزاد عشق؛ عین نرسیدن، عین آوارگی، عین بیچارگی و عین سوختن است. کاری به تعریف اینسایکلوپدیای عشق ندارم.

همین الان توی گوگل سرچ کن و از هوش مصنوعی بپرس عشق چیست؟ نه می‌گذارد و نه بر می‌دارد و جوابت می‌دهد: عشق یکی از پیچیده‌ترین و زیباترین احساسات انسانی‌ است. مفهومی‌ست که در طول تاریخ، در ادبیات، فلسفه، دین، و هنر به هزاران شکل تعریف و توصیف شده است.

عشق احساسی عمیق و پایدار نسبت به کسی یا چیزی‌ست؛ احساسی که می‌تواند آرام‌بخش، انگیزه‌بخش و گاه ویرانگر باشد. یک لحظه صبر کنید. به دور و برتان نگاه کنید. به همه آنها که قصه و غصه‌شان سر زبان‌ها افتاد.

به همه آن شعرهایی که با خواندن هر مصرع و بیتش دود از کله آدم بیرون می‌زند. به همه آن لیلاهایی که دوباره و صدباره قسمت ابن‌السلام شدند.

اصلاً شما عشق خاطره‌انگیزی دیده‌اید که آرامش‌بخش و انگیزه‌بخش باشد؟ به همین «دره عشق» نگاه کنید.

اگر از روز اول پلی این دو نفر را به هم می‌رساند دیگر نه اسمش «دره عشق» می‌شد نه رسمش. به من باشد می‌گویم عشق پایان آدمیزادی است. 

 عکس: احمد ریاحی دهکردی-ایرنا

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید