اربابان دروغ/درباره عکسی از مسجد جامع قزوین بعد از خروج عوامل سریال بامداد خمار

سینما بی‌رحم است؛ بی‌رحم‌تر از آنچه تصور کنید. یک پله بالاتر سینما دروغ است. باز هم دروغ‌تر از آنچه در مخیله‌ آدمیزاد می‌گذرد. اصلاً ذات سینما دروغ و فریب است. بیشتر اوقات پشت این تصویر دل‌فریب که می‌بینی چنان آشفته‌بازار و قساوتی برپاست که دل هر آدمیزادی را آشوب می‌کند.

پرده سینما از رفاقت می‌گوید و پشت پرده کمتر چیزی که وجود دارد رفاقت است. پرده از برابری می‌گوید و پشت پرده عین نابرابری است. در پروژه سینمایی گاهی اختلاف طبقاتی طوری خودنمایی می‌کند که به یاد دوران برده‌داری می‌افتی.

عوامل بالادست آنقدر در نقش اربابی خود فرو می‌روند که هر کس از بیرون به پشت صحنه‌ نگاه کند یاد دوران ملوک‌الطوایفی در ذهنش روشن می‌شود. پرده از خیلی چیزها حرف می‌زند که پشتش خبری از آن نیست...

خود اهالی سینما می‌گویند که همه مواهب سینما برای تیتراژ اولی‌هاست. آن‌ها چنان جولانی می‌دهند که هر که نداند فکر می‌کند آسمان باز شده و این جماعت به زمین نزول کرده‌اند.

اول نوشته عرض کردم سینما بی‌رحم است. با این همه اما سینما یک صاحبی داشت. این روزها پلتفرم‌ها با ورود به عرصه سریال‌سازی چنان بر طبل این بی‌رحمی و ندانم‌کاری کوبیده‌اند که بیا و ببین. شما دقت کنید هر مزخرفی را با هزار شامورتی‌بازی به خورد مخاطب می‌دهند و پشت هر کدام از این پروژه‌ها میلیاردها پول بی‌زبان را به باد می‌دهند.

وقتی پای جواب هم در میان باشد پشت هزار صفحه مجازی و منتقدین دروغین قایم می‌شوند تا آب‌ها از آسیاب بیفتد. همین حالا اگر قرار باشد بیخ گلوی تهیه‌کننده و کارگردان و طراح صحنه این پروژه سینمایی را بگیرند و از آن‌ها جواب بخواهند که به چه حقی این بلا را سر میراث فرهنگی ایران درآوردید، چنان ناله ننه من غریبم‌شان به آسمان بلند می‌شود که دل هر بیننده و خواننده‌ای به درد می‌آید.

نمی‌خواهم نیت‌خوانی کنم اما با تحلیل رفتارهای این روزهای پلتفرم‌ها دور از ذهن نیست که آنها به جای اینکه اشتباهشان را قبول و سعی بر جبرانش کنند، هزاران صفحه اینستاگرامی را اجیر کنند و محتوایی تولید کنند و ته ماجرا به این نتیجه برسند اصلاً دیوار یک مسجد چه اهمیتی می‌تواند داشته باشد. به فرض محال که همین یک بار بخواهند بابت بلایی که سر دیوارهای مسجد جامع آمده عوامل این فیلم را سوال و جواب کنند.

اربابان سینما کارشان را خوب بلدند. شک نکنید که همه کاسه و کوزه‌ها بر سر دستیار دو صحنه می‌افتد؛ دستیاری که غیر از امربری و بله آقا و بله خانم گفتن هیچ کار دیگری نمی‌کند. سینما بی‌رحم است؛ بی‌رحم‌تر از آنچه تصور کنید.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید