روایت در نمایش‌های مونولوگ، اساساً پیرامون فردیت متکلم وحده و بازنمایی درونیات شخصیت او شکل می‌پذیرد و گاهاً قابلیت آن را دارد که فرهنگ یک جامعه را در خود بازتاب دهد.
نمایش «سه خواهر»، به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی نگین ضیایی که اثری اقتباسی از «سه خواهر» چخوف محسوب می‌گردد، در پی چاره‌جویی این مسئله است که به آن‌چه بی‌واسطه مشاهده و دیده می‌شود تا چه اندازه می‌توان اعتماد و آن را تفسیر به رأی داشت.
نمایش «سَنتِز»، به نویسندگی و کارگردانی علی اخوان، نمایشی است بی‌اتکا به دیالوگ که عنصر پیش‌برنده در آن، موقعیت‌های به‌وجودآمده طی آن است. نمایشی که قصد دارد فارغ از گفتار و کلام، شخصیت‌های نمایشی‌اش را در سکوت محض روی‌داده بین آن‌ها پردازش کند، اما آن چیزی که نقطه‌عطف در انتخاب بدون دیالوگ این نمایش محسوب می‌شود، دیالکتیک حادث‌شده بین کاراکترهاست که ساختار مباحثه‌ای و مناظره‌ای در قالب زبان به خود نمی‌گیرد.
یادداشت مطبوعات / شرق؛
تبعات تکیه حکومت به مردممهرداد احمدی شیخانی
یادداشت مطبوعات / آرمان ملی؛
چین هم به ساز روسیه نمیرقصدفریدون مجلسی
یادداشت مطبوعات / اعتماد؛
علم‌الهدی، شاهنامه و داستان منیژهسیدعطاءالله مهاجرانی
نقش دلار در زندگی روزمره چیست؟
پازل گمشده سیاست ارزیمخالفان و موافقان «طرح نور» چه کسانی هستند؟
روزنامه کار و کارگر؛
ارزان شدن نیروی کار ایرانیسرمقاله مطبوعات / دنیای اقتصاد؛
برادر بزرگ، همه ما را می‌بیند!سخت‌ترین سیستم نظارت مالیاتی در ایران برپا می‌شود؟
یادداشت مطبوعات / اعتماد؛
نتیجه حمایت از وزیردرباره وزیری که بزرگترین فساد ارزی تاریخ ایران در دوره او رقم خورد
یادداشت مطبوعات / سازندگی؛
نادیده گرفتن آسیب‌های اجتماعی یعنی عفونی کردن زخمهاعمادالدین باقی
