پلاکاردها

صحنه‌ای از راهپیمایی دیروز تهران. زنانی با پلاکاردهایی که در آن، شعارهای معترضان استحاله می‌شوند. این تصاویر، جز تشدید شکاف فرهنگی موجود نتیجه دیگری ندارد. همان‌طور که صداوسیما در اولین بخش‌های خبری خود پس از حادثه تروریستی شاهچراغ شیراز، کوشید میان تروریسم و اعتراض این‌همانی شکل دهد. خطی تحلیلی که در دو روز گذشته از سوی سخنگویان و فعالان جریان‌های تندروی سیاسی تعقیب شده است. گفتارهایی از این قبیل که: «قطعاً ناآرامی‌های اخیر، بستر این ناامنی بود و باعث شد که داعش به خودش جرأت دهد چنین جنایتی را مرتکب شود. با فشاری که روی نیروهای نظامی و امنیتی وجود داشت و بساطی که اغتشاش‌گران در کشور ایجاد کردند طبیعتاً به بحث امنیت و قدرت امنیتی آسیب زدند و دشمنان به خودشان اجازه دادند دست به چنین اقدام جنایتکارانه‌ای بزنند». این سخنگویان و رسانه‌ها بی‌آنکه دغدغه‌ای درباره پیامدهای امنیتی و غیرمسئولانه رویکردها و شعارهای خود داشته باشند، بر آتش تعارض و اختلاف در جامعه می‌افزایند و با ادعای دفاع از نظام سیاسی، اعتبار و جایگاه و پایگاه اجتماعی آن را به مخاطره می‌اندازند. درحالی‌که در هر جای دنیا، اقدامات تروریستی زمینه و بستری برای کاهش تعارضات سیاسی و اجتماعی و اتحاد علیه خشونت و ترور می‌شود، در داخل کشور جریانی تندرو و اقلیت، اما بهره‌مند از امکانات گسترده فعالیت دارد که چنین فرصت‌هایی را به ابزاری برای افزایش تعارضات و اختلافات و القای تقابل میان نیروهای خواستار تغییر با نیروهای حامی ساختار سیاسی و جامعه متدین و سنتی تبدیل می‌کند. پلاکاردهایی که در این تصویر آمده و خبرگزاری فارس آن را مخابره کرده، بیش از آنکه نشانه‌ای از وحدت با خود داشته باشد؛ نشانه‌هایی از تعرض را به نمایش می‌گذارد؛ یا به دلیل هراس و نگرانی از شعارها و شعرها و گفتارهای نیروی اجتماعی معترض یا تلاش برای نمایش پایداری و ایستادگی خود که به افزایش نفرت در طرف مقابل می‌انجامد.